Сігірыя: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 8: Радок 8:


==Апісанне==
==Апісанне==
Галоўную частку комплекса складае непасрэдна скала Сігірыя (каля 200 м) старажытнага вулканічнага паходжання. Яна ўзвышаецца над навакольнай раўнінай і бачна здалёк. На платформах захаваліся рэшткі старажытных пабудоў. Асаблівую цікавасць уяўляюць ніша з фрэскамі і Люстраной сцяной, лесвіца на паўночнай платформе з выразанымі з каменю скульптурамі ў выглядзе вялізных ільвіных лап, а таксама плоская вяршыня Сігірыі (1,6 га) з сажалкамі, фундаментамі будынкаў, руінамі дагобы і плоскімі штучна апрацаванымі каменнымі плітамі.
Галоўную частку комплекса складае непасрэдна [[скала]] Сігірыя (каля 200 м) старажытнага [[вулкан]]ічнага паходжання. Яна ўзвышаецца над навакольнай [[раўніна]]й і бачна здалёк. На платформах захаваліся рэшткі старажытных пабудоў. Асаблівую цікавасць уяўляюць ніша з [[фрэска]]мі і [[Люстра]]ной [[сцяна|сцяной]], [[лесвіца]] на паўночнай платформе з выразанымі з [[камень|каменю]] [[скульптура]]мі ў выглядзе вялізных [[Леў|ільвіных]] лап, а таксама плоская вяршыня Сігірыі (1,6 га) з [[сажалка]]мі, [[фундамент]]амі будынкаў, руінамі [[дагоба|дагобы]] і плоскімі штучна апрацаванымі каменнымі плітамі.


Да нашага часу дайшло ўсяго 22 фрэскі, хаця вучоныя мяркуюць, што раней іх было значна больш. У 1967 г. некалькі з іх было пашкоджана наведвальнікам вандалам<ref>Atkinson B., Butler S., Gelber E., Kohn M. Sri Lanka (Country Travel Guide). - Lonely Planet, 2009. P.235</ref>. На іх можна ўбачыць выявы нябесных дзеў - апсар. Легенда мясцовых жыхароў, аднак, вызначае іх як жонак уладара.
Да нашага часу дайшло ўсяго 22 фрэскі, хаця вучоныя мяркуюць, што раней іх было значна больш. У [[1967]] г. некалькі з іх было пашкоджана наведвальнікам-вандалам<ref>Atkinson B., Butler S., Gelber E., Kohn M. Sri Lanka (Country Travel Guide). - Lonely Planet, 2009. P.235</ref>. На іх можна ўбачыць выявы нябесных дзеў - [[апсара|апсар]]. Легенда мясцовых жыхароў, аднак, вызначае іх як жонак уладара.


Трохмятровая Люстраная сцяна атрымала сваё найменне дзякуючы таму, што некалі была пакрыта глазурай. На ёй знойдзены шматлікія графіці - надпісы на старажытнай сінгальскай мове VI - XIV стст.
Трохмятровая Люстраная сцяна атрымала сваё найменне дзякуючы таму, што некалі была пакрыта глазурай. На ёй знойдзены шматлікія [[графіці]] - надпісы на старажытнай сінгальскай мове VI - XIV стст.


У мінулым лесвіцца з ільвінымі лапамі вяла да вяршыні. Яна была знойдзена пад час археалагічных раскопак 1898 г., прычым некаторыя даследчыкі мяркуюць, што вышэй мог знаходзіцца вялізарны скальны барэльеф з целам і пасай звера.
У мінулым лесвіцца з ільвінымі лапамі вяла да вяршыні. Яна была знойдзена пад час [[археалогія|археалагічных]] раскопак [[1898]] г., прычым некаторыя даследчыкі мяркуюць, што вышэй мог знаходзіцца вялізарны скальны барэльеф з целам і пасай звера.


Верхняя платформа служыла галоўным умацаваным цэнтрам Сігірыі. Прызначэнне многіх будынкаў да сёй пары дакладна не вядома. Магчыма, што акрамя дагобы на скале ўзвышаўся палац.
Верхняя платформа служыла галоўным умацаваным цэнтрам Сігірыі. Прызначэнне многіх будынкаў да сёй пары дакладна не вядома. Магчыма, што акрамя дагобы на скале ўзвышаўся [[палац]].


Скалу атачаюць сады, ірыгацыйныя збудаванні і рэшткі старажытных пабудоў, у тым ліку брама, якая ў нашы дні выкарыстоўваецца наведвальнікамі для ўваходу для агляду комплекса. У падножжа скалы месціцца пячора Кобры, названая так дзякуючы скальнаму выступу ў выглядзе галавы змяі. У мінулым сцены пячоры былі абтынкаваныя і распісаныя малюнкамі з выявамі кветак і звяроў. У пячоры захаваўся надпіс II ст. да н. э.<ref>Atkinson B., Butler S., Gelber E., Kohn M. Sri Lanka (Country Travel Guide). - Lonely Planet, 2009. P.236</ref>
Скалу атачаюць [[сад]]ы, [[ірыгацыя|ірыгацыйныя]] збудаванні і рэшткі старажытных пабудоў, у тым ліку [[брама]], якая ў нашы дні выкарыстоўваецца наведвальнікамі як уваход для агляду комплекса. У падножжа скалы месціцца [[пячора]] Кобры, названая так дзякуючы скальнаму выступу ў выглядзе галавы змяі. У мінулым сцены пячоры былі абтынкаваныя і распісаныя малюнкамі з выявамі кветак і звяроў. У пячоры захаваўся надпіс II ст. да н. э.<ref>Atkinson B., Butler S., Gelber E., Kohn M. Sri Lanka (Country Travel Guide). - Lonely Planet, 2009. P.236</ref>


<gallery >
<gallery >
Image:Sigiriya summit4.jpg|Руіны на вяршыні
Image:Sigiriya summit4.jpg|Руіны на вяршыні
Image: Sigiriya ladies 02.jpg|Фрэскі
Image: Sigiriya ladies 02.jpg|Фрэскі
Image: SLSmirrorwall.jpg|Руіны палацавага комплекса
Image: SLSmirrorwall.jpg|Люстраная сцяна
Image: LionPawStairs Sigiriya.jpg|Люстраная сцяна
Image: LionPawStairs Sigiriya.jpg|Лесвіца з ільвінымі лапамі
Image:Sigiriya monks cell1.jpg|Пячора Кобры
Image:Sigiriya monks cell1.jpg|Пячора Кобры
Image:Sigiriya-gardens from the rock2.jpg|Сады і ірыгацыйныя збудаванні
Image:Sigiriya-gardens from the rock2.jpg|Сады і ірыгацыйныя збудаванні

Версія ад 02:17, 31 жніўня 2012

Сігірыя

Сігі́рыя (сінгальск.: සීගිරිය "ільвіная гара", таксама "гара ўспамінаў") - помнік сусветнай спадчыны ў цэнтральнай частцы Шры-Ланкі каля аднайменнай вёскі.

Гісторыя

Існуюць дзве асноўныя весіі заснавання і прызначэння Сігірыі. Першая была адлюстравана ў летапісу "Махавамса". Згодна ёй, Сігірыя - гэта рэзідэнцыя і горад сінгальскага манарха Каш'япы I (473 - 495 гг.), які прыйшоў да ўлады дзякуючы забойству бацькі і быў вымушаны пакінуць Анурадхапуру на карысць умацаванай Сігірыі, паколькі існавала пагроза помсты. Пасля яго смерці сталіца зноў была перанесена ў Анурадхапуру, а Сігірыя перададзена будысцкім манахам. Гэтая версія з'яўлялася дамінуючай да пач. XXI ст. і шырока прадстаўлена ў навуковай літаратуры[1]. Аднак зараз яна аспрэчваецца. Існуюць доказы таго, што Сігірыя стваралася з самага пачатку як будысцкі кляштар, прычым прыхільнікамі махаяны, а не распаўсюджанай на Шры-Ланке ў нашы дні хінаяны. Прычым, знойдзены сведчанні таго, што паселішча і кляштар ў Сігірыі існавалі значна раней за V - VI стст, калі на яе тэрыторыі ішлі інтэнсіўныя будаўнічыя работы[2].

Даследаванні помніка навукоўцамі пачаліся ў XIX ст.

Апісанне

Галоўную частку комплекса складае непасрэдна скала Сігірыя (каля 200 м) старажытнага вулканічнага паходжання. Яна ўзвышаецца над навакольнай раўнінай і бачна здалёк. На платформах захаваліся рэшткі старажытных пабудоў. Асаблівую цікавасць уяўляюць ніша з фрэскамі і Люстраной сцяной, лесвіца на паўночнай платформе з выразанымі з каменю скульптурамі ў выглядзе вялізных ільвіных лап, а таксама плоская вяршыня Сігірыі (1,6 га) з сажалкамі, фундаментамі будынкаў, руінамі дагобы і плоскімі штучна апрацаванымі каменнымі плітамі.

Да нашага часу дайшло ўсяго 22 фрэскі, хаця вучоныя мяркуюць, што раней іх было значна больш. У 1967 г. некалькі з іх было пашкоджана наведвальнікам-вандалам[3]. На іх можна ўбачыць выявы нябесных дзеў - апсар. Легенда мясцовых жыхароў, аднак, вызначае іх як жонак уладара.

Трохмятровая Люстраная сцяна атрымала сваё найменне дзякуючы таму, што некалі была пакрыта глазурай. На ёй знойдзены шматлікія графіці - надпісы на старажытнай сінгальскай мове VI - XIV стст.

У мінулым лесвіцца з ільвінымі лапамі вяла да вяршыні. Яна была знойдзена пад час археалагічных раскопак 1898 г., прычым некаторыя даследчыкі мяркуюць, што вышэй мог знаходзіцца вялізарны скальны барэльеф з целам і пасай звера.

Верхняя платформа служыла галоўным умацаваным цэнтрам Сігірыі. Прызначэнне многіх будынкаў да сёй пары дакладна не вядома. Магчыма, што акрамя дагобы на скале ўзвышаўся палац.

Скалу атачаюць сады, ірыгацыйныя збудаванні і рэшткі старажытных пабудоў, у тым ліку брама, якая ў нашы дні выкарыстоўваецца наведвальнікамі як уваход для агляду комплекса. У падножжа скалы месціцца пячора Кобры, названая так дзякуючы скальнаму выступу ў выглядзе галавы змяі. У мінулым сцены пячоры былі абтынкаваныя і распісаныя малюнкамі з выявамі кветак і звяроў. У пячоры захаваўся надпіс II ст. да н. э.[4]

Ахова

У 1982 г. помнік трапіў у спіс сусветнай спадчыны ЮНЕСКА. Тут створаны музей, адкрыты для наведвальнікаў.

Зноскі

  1. Гл.: Bandaranayake S. Sigiriya: City, Palace, and Royal Gardens. - Colombo, 1999
  2. Bandu de Silva, Raja de Silva’s new book: ‘Sigiriya Paintings’ and connected matters
  3. Atkinson B., Butler S., Gelber E., Kohn M. Sri Lanka (Country Travel Guide). - Lonely Planet, 2009. P.235
  4. Atkinson B., Butler S., Gelber E., Kohn M. Sri Lanka (Country Travel Guide). - Lonely Planet, 2009. P.236

Спасылкі

Сцяг ЮНЕСКА Сусветная спадчына ЮНЕСКА, аб’ект № 202
рус.англ.фр.