Прыліўная электрастанцыя: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
++
др +iw
Радок 9: Радок 9:
{{літ|1={{крыніцы/БелСЭ|8}}}}
{{літ|1={{крыніцы/БелСЭ|8}}}}
[[{{ns:category}}:гідраэнергетыка]]
[[{{ns:category}}:гідраэнергетыка]]

[[ca:Energia mareomotriu]]
[[cs:Přílivová elektrárna]]
[[da:Tidevandsenergi]]
[[de:Gezeitenkraftwerk]]
[[en:Tidal power]]
[[es:Energía mareomotriz]]
[[fr:Énergie marémotrice]]
[[it:Energia mareomotrice]]
[[ja:潮力発電]]
[[ko:조력 발전]]
[[nl:Getijdenenergie]]
[[nn:Tidvasskraft]]
[[no:Tidevannskraft]]
[[pt:Energia maremotriz]]
[[ro:Energia mareelor]]
[[sh:Energija valova]]
[[simple:Tidal energy]]
[[sv:Tidvattenkraftverk]]
[[vi:Năng lượng thuỷ triều]]
[[zh:潮汐能]]

Версія ад 13:45, 16 лютага 2008

Шаблон:Вызнч (ПЭС): гідраэлектрычная станцыя, якая выкарыстоўвае энергію марскіх прыліваў для стварэння напору.

ПЭС будуецца на беразе заліва або штучнага басейну, адрэзанага ад мора плацінаю. Пры адлівах і прылівах утвараецца перапад узроўняў мора і заліва (басейна), які прыводзіць у дзеянне гідраагрэгаты, устаноўленыя ў плаціне.

Адметнасць работы ПЭС звязаная з пераменнасцю напору пры змене прыліваў і адліваў. Таму звычайна ПЭС аб'ядноўваюцца ў адзіную энергасістэму з рачнымі і цеплавымі электрастанцыямі, каб скампенсаваць памяншэнне выпрацоўкі электраэнергіі пры аслабленні прыліваў.

Паводле звестак 1988 году, найбольшымі ПЭС у свеце былі: Ранс (Францыя, 1967) — 240 МВт, 24 турбіны; Анапаліс (Канада, 1984) — 20 МВт, 1 турбіна; Джангксія (Кітай, 1986) — 3,9 МВт, 6 турбін.[1]

Зноскі

  1. "Альфа и омега", Талін, 1990.

Шаблон:Літ