Клод Сімон: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.3) (робат дадаў: nn:Claude Simon
EmausBot (размовы | уклад)
др r2.7.2+) (робат дадаў: mzn:کلود سیمون
Радок 86: Радок 86:
[[lb:Claude Simon]]
[[lb:Claude Simon]]
[[lt:Claude Simon]]
[[lt:Claude Simon]]
[[mzn:کلود سیمون]]
[[nl:Claude Simon]]
[[nl:Claude Simon]]
[[nn:Claude Simon]]
[[nn:Claude Simon]]

Версія ад 01:46, 2 верасня 2012

Клод Эжэн Анры Сімон (фр.: Claude Simon, (10 кастрычніка 1913, Антананарыву‎6 ліпеня 2005) — французскі пісьменнік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры (1985).

Вучыўся ў Парыжы, Оксфардзе і Кембрыджы. На яго эстэтычнае фарміраванне паўплывалі У. Фолкнер і экзістэнцыялісты (асабліва А. Камю).

Асноўная тэмы яго твораў — мастацтва і вайна, асоба і гісторыя, чалавек сярод людзей. Аўтар раманаў «Вясна свяшчэнная» (1954), «Вецер» (1957), «Трава» (1958), «Дарогі Фландрыі» (1960), «Атэль «Палас» (1962), «Гісторыя» (1967), «Фарсальская бітва» (1969), «Трыпціх» (1973), «Урок рэчаў» (1975), «Георгікі» (1981), «Акацыя» (1989), кніг успамінаў, літаратурных эсэ, у якіх выклаў свае погляды на «новы раман». Творы Клода Сімона адметныя падкрэсленай эксперыментальнасцю, адмаўленнем ад храналогіі, персанажа і сюжэта ў традыцыйным сэнсе, прасторава-часавымі напластаваннямі, знешняй алагічнасцю і кампазіцыйнай фрагментарнасцю, разгорнутымі апісаннямі і перанасычанасцю дэталямі, выкарыстаннем «плыні свядомасці», часам пунктуацыйнай ускладненасцю.

Творы

  • 1945 : Le Tricheur, Éditions du Sagittaire
  • 1947 : La Corde raide, Éditions du Sagittaire
  • 1952 : Gulliver, Calmann-Lévy
  • 1954 : Le Sacre du Printemps, Calmann-Lévy
  • 1957 : Le Vent. Tentative de restitution d'une retable baroque, Éditions de Minuit
  • 1958 : L'Herbe, Éditions de Minuit
  • 1960 : La Route des Flandres, Éditions de Minuit
  • 1962 : Le Palace, Éditions de Minuit
  • 1966 : Жанчыны Femmes (паводлн дваццаці трох карцін Жуана Міро), Éditions Maeght
  • 1967 : Histoire, Éditions de Minuit
  • 1969 : La Bataille de Pharsale, Éditions de Minuit
  • 1970 : Orion aveugle, Skira
  • 1971 : Les Corps conducteurs, Éditions de Minuit
  • 1973 : Triptyque, Éditions de Minuit
  • 1975 : Leçon de choses, Éditions de Minuit
  • 1981 : Георгікі Les Géorgiques, Éditions de Minuit, ISBN 2-7073-1950-3
  • 1984 : Валасы Веранікі La Chevelure de Bérénice, Éditions de Minuit (перавыданне тэкста «Жанчын»)
  • 1986 : Стакгольмская прамова Discours de Stockholm, Éditions de Minuit
  • 1987 : L'Invitation, Éditions de Minuit
  • 1988 : Album d'un amateur, Rommerskirchen
  • 1989 : L'Acacia, Éditions de Minuit
  • 1992 : Photographies, 1937—1970, Éditions Maeght
  • 1994 : Correspondance avec Jean Dubuffet, L'Échoppe
  • 1997 : Le Jardin des Plantes, Éditions de Minuit
  • 2001 : Le Tramway, Éditions de Minuit
  • 2006 : Oeuvres, Collection Pléiade

Літаратура

  • Лявонава Е. Сімон // БЭ ў 18 т. Т. 14. Мн., 2002.