Баляслаў II Смелы: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
др стыль, імёны
Радок 29: Радок 29:
}}
}}


'''Баляслаў II Смелы''' ({{lang-pl|Bolesław II Śmiały}}, [[1042]] — {{ДС|2|4|1081}}) княжа [[Польшча|Польшчы]] з [[1058]] года, кароль Польшчы з [[1076]] года. Прадстаўнік дынастыі [[Пясты|Пястаў]], быў сынам князя польскага [[Казімір I Аднавіцель|Казіміра I Аднавіцеля]] і Дабранегі, сястры [[Яраслаў Уладзіміравіч|Яраслава Уладзіміравіча]], вялікага князя [[Кіеўская Русь|кіеўскага]].
'''Баляслаў II Смелы''' ({{lang-pl|Bolesław II Śmiały}}, [[1042]] — {{ДС|2|4|1081}}) князь [[Польшча|Польшчы]] з [[1058]] года, кароль Польшчы з [[1076]] года. Прадстаўнік дынастыі [[Пясты|Пястаў]], быў сынам князя польскага [[Казімір I Аднавіцель|Казіміра I Аднавіцеля]] і Дабранегі, сястры [[Яраслаў Уладзіміравіч|Яраслава Уладзіміравіча]], вялікага князя [[Кіеўская Русь|кіеўскага]].


Баляслаў праводзіў вонкавую палытыку ў традыцыях свайго прадзеда, [[Баляслаў I Храбры|Баляслава I Храбрага]]. Княжа неаднойчы ўмешваўся ва ўнутраную палітыку суседзяў, як то [[Венгрыя|Венгрыі]], калі ён аказваў ваенную падтрымку герцагу [[Бела I|Беле]] супраць караля [[Андрэ I]] у [[1057]] годзе, а пазней, у [[1074]] годзе, дапамог [[Геза I|Гезу]] скінуць са стальца караля [[Шаламон]]а. Абапіраючыся на звяз з Венгрыяй і Кіеўскай Руссю, Баляслаў II у [[1061]] годзе ўмяшаўся ў міжусобіцу ў [[Чэхія|Чэхіі]], але пацярпеў паразу. Пасля выгнання ў [[1068]] годзе з [[Кіеў|Кіева]] вялікага князя [[Ізяслаў Яраславіч|Ізяслава]], сябра Польшчы, Баляслаў на наступны год здзейсніў паход на Кіеў і жорстка расправіўся з ворагамі Ізяслава.
Баляслаў праводзіў знешнюю палітыку ў традыцыях свайго прадзеда, [[Баляслаў I Храбры|Баляслава I Храбрага]]. Неаднойчы ўмешваўся ва ўнутраную палітыку суседзяў, як то [[Венгрыя|Венгрыі]], калі ён аказваў ваенную дапамогу герцагу [[Бела I|Беле]] супраць караля [[Андрэ I]] у [[1057]] годзе, а пазней, у [[1074]] годзе, дапамог [[Геза I|Гезе]] скінуць са стальца караля [[Каламан]]а. Абапіраючыся на саюз з Венгрыяй і Кіеўскай Руссю, Баляслаў II у [[1061]] годзе ўмяшаўся ў міжусобіцу ў [[Чэхія|Чэхіі]], але пацярпеў паразу. Пасля выгнання ў [[1068]] годзе з [[Кіеў|Кіева]] вялікага князя [[Ізяслаў Яраславіч|Ізяслава]], Баляслаў на наступны год здзейсніў паход на Кіеў і жорстка расправіўся з ворагамі Ізяслава.


Узмацненню міжнароднага прэстыжу польскай дзяржавы спрыяла таксама ўмяшанне Баляслава ў барацьбу за інвестытуру паміж імператарам [[Генрых IV, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі|Генрыхам IV]] і Папам Рымскім [[Рыгор VII|Рыгорам VII]]. Баляслаў выступіў на баку апошняга: у [[1072]] годзе адмовіўся плаціць даніну імператару і аб'явіў аб незалежнасці Польшчы, а ў [[1074]] годзе прызнаў польскую дзяржаву [[лен]]ам папскага стальца. За гэта на наступны год Баляслаў атрымаў карону ад папы і стаў такім чынам каралём польскім.
Узмацненню міжнароднага прэстыжу польскай дзяржавы спрыяла таксама ўмяшанне Баляслава ў барацьбу за інвестытуру паміж імператарам [[Генрых IV, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі|Генрыхам IV]] і Папам Рымскім [[Рыгор VII|Рыгорам VII]]. Баляслаў выступіў на баку апошняга: у [[1072]] годзе адмовіўся плаціць даніну імператару і аб'явіў аб незалежнасці Польшчы, а ў [[1074]] годзе прызнаў польскую дзяржаву [[лен]]ам папскага стальца. За гэта на наступны год Баляслаў атрымаў карону ад папы і стаў такім чынам каралём польскім.


Напрыканцы [[1070-я|1070-х]] гадах абвастрыліся ўнутраныя і знешнія праблемы Польшчы. Спробы Баляслава вярнуць да каралеўства [[Заходняе Памор'е]] поспехам не скончыліся. У [[1077]] годзе Баляслаў зноў рушыў на Кіеў, бо яго сябра Ізяслаў страціў там уладу. Горад быў узяты, а Ізяслаў зноў стаў княжам кіеўскім. Аднак як толькі польскія войскі вярнуліся дахаты, супраць Ізяслава выступілі ворагі і забілі яго. Асноўная праблема была ва ўзмацненні незалежнасці польскай арыстакратыі, якую падтрымлівалі Чэхія і [[Свяшчэнная Рымская імперыя]]. Пасля катаванння Баляславам [[епіскап]]а [[кракаў]]скага Станіслава, якога абвінавачвалі ў здрадзе, у краіне пачаўся мяцеж магнатаў. На чале паўстання стаў малодшы брат караля [[Уладзіслаў I Герман|Уладзіслаў I Герман]]. У 1079 годзе Баляслаў быў скінуты з трону і выгнаны з Польшчы. Свой прытулак ён знайшоў у Венгрыі, дзе памёр праз два гады.
Напрыканцы [[1070-я|1070-х]] гадоў абвастрыліся ўнутраныя і знешнія праблемы Польшчы. Спробы Баляслава вярнуць да каралеўства [[Заходняе Памор'е]] поспехам не скончыліся. У [[1077]] годзе Баляслаў рушыў на Кіеў, бо Ізяслаў зноў страціў там уладу. Горад быў узяты, а Ізяслаў зноў стаў князем кіеўскім. Аднак, як толькі польскія войскі сышлі, супраць Ізяслава выступілі ворагі і забілі яго. Асноўная праблема была ва ўзмацненні незалежнасці польскай арыстакратыі, якую падтрымлівалі Чэхія і [[Свяшчэнная Рымская імперыя]]. Пасля катавання Баляславам [[біскуп]]а [[кракаў]]скага Станіслава, якога абвінавачвалі ў здрадзе, у краіне пачаўся мяцеж магнатаў. На чале паўстання стаў малодшы брат караля [[Уладзіслаў I Герман]]. У 1079 годзе Баляслаў быў скінуты са стальца і выгнаны з Польшчы. Свой прытулак ён знайшоў у Венгрыі, дзе памёр праз два гады.


{{start box}}
{{start box}}

Версія ад 11:42, 7 кастрычніка 2012

Баляслаў II Смелы
Boleslaw II Śmiały
Князь Польшчы
1058 — 1076
Папярэднік Казімір I Аднавіцель
У 1076 г. Баляслаў II быў каранаваны каралём Польшчы.
Кароль Польшчы
1076 — 1079
Пераемнік Уладзіслаў I Герман

Нараджэнне каля 1042
Смерць 2 красавіка 1081(1081-04-02)
Род Пясты
Бацька Казімір I Аднавіцель
Маці Дабранега Кіеўская
Жонка Вышаслава[d]
Дзеці гл. у тэксце
Дзейнасць ваяр
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Баляслаў II Смелы (польск.: Bolesław II Śmiały, 1042 — 2 красавіка 1081) — князь Польшчы з 1058 года, кароль Польшчы з 1076 года. Прадстаўнік дынастыі Пястаў, быў сынам князя польскага Казіміра I Аднавіцеля і Дабранегі, сястры Яраслава Уладзіміравіча, вялікага князя кіеўскага.

Баляслаў праводзіў знешнюю палітыку ў традыцыях свайго прадзеда, Баляслава I Храбрага. Неаднойчы ўмешваўся ва ўнутраную палітыку суседзяў, як то Венгрыі, калі ён аказваў ваенную дапамогу герцагу Беле супраць караля Андрэ I у 1057 годзе, а пазней, у 1074 годзе, дапамог Гезе скінуць са стальца караля Каламана. Абапіраючыся на саюз з Венгрыяй і Кіеўскай Руссю, Баляслаў II у 1061 годзе ўмяшаўся ў міжусобіцу ў Чэхіі, але пацярпеў паразу. Пасля выгнання ў 1068 годзе з Кіева вялікага князя Ізяслава, Баляслаў на наступны год здзейсніў паход на Кіеў і жорстка расправіўся з ворагамі Ізяслава.

Узмацненню міжнароднага прэстыжу польскай дзяржавы спрыяла таксама ўмяшанне Баляслава ў барацьбу за інвестытуру паміж імператарам Генрыхам IV і Папам Рымскім Рыгорам VII. Баляслаў выступіў на баку апошняга: у 1072 годзе адмовіўся плаціць даніну імператару і аб'явіў аб незалежнасці Польшчы, а ў 1074 годзе прызнаў польскую дзяржаву ленам папскага стальца. За гэта на наступны год Баляслаў атрымаў карону ад папы і стаў такім чынам каралём польскім.

Напрыканцы 1070-х гадоў абвастрыліся ўнутраныя і знешнія праблемы Польшчы. Спробы Баляслава вярнуць да каралеўства Заходняе Памор'е поспехам не скончыліся. У 1077 годзе Баляслаў рушыў на Кіеў, бо Ізяслаў зноў страціў там уладу. Горад быў узяты, а Ізяслаў зноў стаў князем кіеўскім. Аднак, як толькі польскія войскі сышлі, супраць Ізяслава выступілі ворагі і забілі яго. Асноўная праблема была ва ўзмацненні незалежнасці польскай арыстакратыі, якую падтрымлівалі Чэхія і Свяшчэнная Рымская імперыя. Пасля катавання Баляславам біскупа кракаўскага Станіслава, якога абвінавачвалі ў здрадзе, у краіне пачаўся мяцеж магнатаў. На чале паўстання стаў малодшы брат караля Уладзіслаў I Герман. У 1079 годзе Баляслаў быў скінуты са стальца і выгнаны з Польшчы. Свой прытулак ён знайшоў у Венгрыі, дзе памёр праз два гады.

Спасылкі