Слабае ўзаемадзеянне: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др r2.7.3) (робат змяніў: la:Vis debilis |
др робат дадаў: kk:Әлсіз өзара әсерлесу |
||
Радок 45: | Радок 45: | ||
[[ja:弱い相互作用]] |
[[ja:弱い相互作用]] |
||
[[ka:სუსტი ურთიერთქმედება]] |
[[ka:სუსტი ურთიერთქმედება]] |
||
[[kk:Әлсіз өзара әсерлесу]] |
|||
[[ko:약한 상호작용]] |
[[ko:약한 상호작용]] |
||
[[la:Vis debilis]] |
[[la:Vis debilis]] |
Версія ад 08:00, 15 кастрычніка 2012
Слабо́е ўзаемадзе́янне, ці слабо́е я́дзернае ўзаемадзе́янне — адно з чатырох фундаментальных узаемадзенняў у прыродзе. Яно з'яўляецца адказным, у прыватнасці, за бэта-распад ядра. Гэтае ўзаемадзеянне называецца слабым, паколькі два іншыя узаемадзеянні, істотныя для ядзернай фізікі (моцнае і электрамагнітнае), характарызуюцца значна большай інтэнсіўнасцю. Аднак яно значна мацнейшае за чацьвёртае з фундаментальных узаемадзеянняў, гравітацыйнага. Слабое ўзаемадзеянне з'яўляецца кароткадзейным — яно праяўляецца на адлегласцях, значна меншых за памеры атамнага ядра (характэрны радыус узаемадзеяння 10−18 м). Стандартная мадэль фізікі элементарных часціц апісвае электрамагнітнае ўзаемадзеянне і слабое ўзаемадзеянне як розныя кірункі адзінага электраслабога ўзаемадзеяння, тэорыю якога распрацавалі каля 1968 года Шэлдан Глэшаў, Абдус Салам і Стывен Вайнберг. За гэтую работу яны атрымалі Нобэлеўскую прэмію па фізіцы за 1979 год.
Спасылкі
- Griffiths, David J. (1987) Introduction to Elementary Particles, Wiley, John & Sons, Inc. ISBN 0-471-60386-4
- A. Lesov. The Weak Force: From Fermi to Feynman. — Thesis, University of South Carolina, 2009.