Егіпталогія

Егіпталогія — навуковая дысцыпліна, якая вывучае мову, культуру і гісторыю Старажытнага Егіпта.

Гістарычны нарыс

Да канца XVIII стагоддзя веды аб Старажытным Егіпце былі бессістэмнымі і засноўваліся на некрытычнай падставе на старажытнагрэчаскіх крыніцах (Гарапалон, Герадот і інш.) Новая цікавасць да Егіпту і яго культуры паўстала у выніку Егіпецкай экспедыцыі Напалеона, падчас якой яго суправаджалі мастак Віва-Дэнон і калекцыянер Дравеці, шмат зрабілі для папулярызацыі Старажытнага Егіпта ў Еўропе. Матывы старажытнаегіпецкага мастацтва сталі атрыбутам стылю ампір, а адну з граняў эпохі рамантызму складала мода на ўсё егіпецкае (егіптаманія).

Найбольш значным вынікам Егіпецкай экспедыцыі стала адкрыццё Разецкага каменя - двухмоўнага грэка-егіпецкага надпісу, над дэшыфроўкай якой беспаспяхова працавалі семітолагі Сільвестр дэ Сасі, Томас Юнг, Давід Окерблад і іншыя. Ім удалося зразумець, што частка знакаў егіпецкага пісьма адлюстроўвала не словы, а гукі, аднак яны праігнаравалі кансанантны характар егіпецкага пісьма (што выглядае асабліва дзіўным, улічваючы тое, што ўсе яны былі семітолагамі, добра знаёмымі з кансанантнымі пісьмова).

Пачаткам навуковай егіпталогіі прынята лічыць публікацыю Ж. Ф. Шампалёнам 14 верасня 1822 г. «Лісты да спадара Дасье», у якім упершыню ў еўрапейскай навуковай традыцыі дакладна апісвалася сістэма старажытнаегіпецкага іерагліфічнага пісьма. За адкрыццём Шампалёна рушыў услед бурны рост маладой навукі.