Альбін Мацвеевіч Стаповіч: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
'''Альбін Мацвеевіч СТАПОВІЧ''' (СТЭПОВІЧ; {{ДН|18|3|1894}}, в. Барані, [[Астравецкі раён]] Гродзенскай вобл. — {{ДС|18|12|1934}}) — беларускі грамадска-палітычны і музычны дзеяч, публіцыст.
'''Альбін Мацвеевіч СТАПОВІЧ (СТЭПОВІЧ)''' ({{lang-pl|Albin Stapowicz}}; {{ДН|18|3|1894}}, в. Барані, [[Астравецкі раён]] Гродзенскай вобл. — {{ДС|18|12|1934}}) — беларускі грамадска-палітычны і музычны дзеяч, публіцыст.


Брат [[К. Сваяк]]а. Вучыўся ў кансерваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], Казанскім і Віленскім універсітэтах (1918—24). Адзін з заснавальнікаў Беларускага кааператыўнага земляробча-прамысловага банка ў Вільні, [[БІГіК|Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры]], яго сакратар, намеснік старшыні (1930—34), старшыня Віленскага аддзела, кіраўнік хору пры ім. 3 1926 сакратар, у 1927—30 віцэ-старшыня [[БХД, 1917|Беларускай хрысціянскай дэмакратыі]], выдавец яго органа — газеты [[Беларуская крыніца (1917)|«Беларуская крыніца»]]. У 1928—30 пасол (дэпутат) польскага сейма. У 1930 намеснік старшыні [[ Беларускі нацыянальны камітэт, Вільня|Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні]]. Адзін з ідэолагаў беларускіх нацыянал-сацыялістаў (пад псеўданімам Уладзімір Загорскі). Супрацоўнічаў у выданнях «Наш шлях», «Крыніца», «Беларуская крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», [[Новы шлях (1933)|«Новы шлях»]], «Шлях моладзі», «Самапомач» і інш. Аўтар музыкі да вершаў [[Я. Купала|Я. Купалы]], [[М. Машара|М. Машары]], К. Сваяка, Ф. Грышкевіча, [[Уладзіслаў Казлоўскі|У. Казлоўскага]], А. Гурло, вершаваных перакладаў з польскай мовы.
Брат [[К. Сваяк]]а. Вучыўся ў кансерваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], Казанскім і Віленскім універсітэтах (1918—1924). Адзін з заснавальнікаў Беларускага кааператыўнага земляробча-прамысловага банка ў Вільні, [[БІГіК|Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры]], яго сакратар, намеснік старшыні (1930—34), старшыня Віленскага аддзела, кіраўнік хору пры ім. 3 1926 сакратар, у 1927—30 віцэ-старшыня [[БХД, 1917|Беларускай хрысціянскай дэмакратыі]], выдавец яго органа — газеты [[Беларуская крыніца (1917)|«Беларуская крыніца»]]. У 1928—1930 пасол (дэпутат) польскага сейма, член Беларускага пасольскага клуба. У 1930 намеснік старшыні [[Беларускі нацыянальны камітэт, Вільня|Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні]]. Адзін з ідэолагаў беларускіх нацыянал-сацыялістаў (пад псеўданімам Уладзімір Загорскі). Супрацоўнічаў у выданнях «Наш шлях», «Крыніца», «Беларуская крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», [[Новы шлях (1933)|«Новы шлях»]], «Шлях моладзі», «Самапомач» і інш. Аўтар музыкі да вершаў [[Я. Купала|Я. Купалы]], [[М. Машара|М. Машары]], К. Сваяка, Ф. Грышкевіча, [[Уладзіслаў Казлоўскі|У. Казлоўскага]], А. Гурло, вершаваных перакладаў з польскай мовы, аўтар гімна Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі».


== Літаратура ==
== Літаратура ==
* Глагоўская А. Кар'еру пачынаў у Цеханаўцы // Спадчына. 1994. № 6.
* Глагоўская А. Кар'еру пачынаў у Цеханаўцы // Спадчына. 1994. № 6.
* Глагоўская А. Стаповіч // БЭ ў 18 т. Т. 15. Мн., 2002.
* Глагоўская А. Стаповіч // БЭ ў 18 т. Т. 15. Мн., 2002.



Версія ад 10:31, 21 лістапада 2012

Альбін Мацвеевіч СТАПОВІЧ (СТЭПОВІЧ) (польск.: Albin Stapowicz; 18 сакавіка 1894, в. Барані, Астравецкі раён Гродзенскай вобл. — 18 снежня 1934) — беларускі грамадска-палітычны і музычны дзеяч, публіцыст.

Брат К. Сваяка. Вучыўся ў кансерваторыі Монтвіла ў Вільні, Казанскім і Віленскім універсітэтах (1918—1924). Адзін з заснавальнікаў Беларускага кааператыўнага земляробча-прамысловага банка ў Вільні, Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры, яго сакратар, намеснік старшыні (1930—34), старшыня Віленскага аддзела, кіраўнік хору пры ім. 3 1926 сакратар, у 1927—30 віцэ-старшыня Беларускай хрысціянскай дэмакратыі, выдавец яго органа — газеты «Беларуская крыніца». У 1928—1930 пасол (дэпутат) польскага сейма, член Беларускага пасольскага клуба. У 1930 намеснік старшыні Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні. Адзін з ідэолагаў беларускіх нацыянал-сацыялістаў (пад псеўданімам Уладзімір Загорскі). Супрацоўнічаў у выданнях «Наш шлях», «Крыніца», «Беларуская крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач» і інш. Аўтар музыкі да вершаў Я. Купалы, М. Машары, К. Сваяка, Ф. Грышкевіча, У. Казлоўскага, А. Гурло, вершаваных перакладаў з польскай мовы, аўтар гімна Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі».

Літаратура

  • Глагоўская А. Кар'еру пачынаў у Цеханаўцы // Спадчына. 1994. № 6.
  • Глагоўская А. Стаповіч // БЭ ў 18 т. Т. 15. Мн., 2002.