Альбін Мацвеевіч Стаповіч: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
JerzyKundrat (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Альбін Мацвеевіч СТАПОВІЧ''' ( |
'''Альбін Мацвеевіч СТАПОВІЧ (СТЭПОВІЧ)''' ({{lang-pl|Albin Stapowicz}}; {{ДН|18|3|1894}}, в. Барані, [[Астравецкі раён]] Гродзенскай вобл. — {{ДС|18|12|1934}}) — беларускі грамадска-палітычны і музычны дзеяч, публіцыст. |
||
Брат [[К. Сваяк]]а. Вучыўся ў кансерваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], Казанскім і Віленскім універсітэтах ( |
Брат [[К. Сваяк]]а. Вучыўся ў кансерваторыі Монтвіла ў [[Вільня|Вільні]], Казанскім і Віленскім універсітэтах (1918—1924). Адзін з заснавальнікаў Беларускага кааператыўнага земляробча-прамысловага банка ў Вільні, [[БІГіК|Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры]], яго сакратар, намеснік старшыні (1930—34), старшыня Віленскага аддзела, кіраўнік хору пры ім. 3 1926 сакратар, у 1927—30 віцэ-старшыня [[БХД, 1917|Беларускай хрысціянскай дэмакратыі]], выдавец яго органа — газеты [[Беларуская крыніца (1917)|«Беларуская крыніца»]]. У 1928—1930 пасол (дэпутат) польскага сейма, член Беларускага пасольскага клуба. У 1930 намеснік старшыні [[Беларускі нацыянальны камітэт, Вільня|Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні]]. Адзін з ідэолагаў беларускіх нацыянал-сацыялістаў (пад псеўданімам Уладзімір Загорскі). Супрацоўнічаў у выданнях «Наш шлях», «Крыніца», «Беларуская крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», [[Новы шлях (1933)|«Новы шлях»]], «Шлях моладзі», «Самапомач» і інш. Аўтар музыкі да вершаў [[Я. Купала|Я. Купалы]], [[М. Машара|М. Машары]], К. Сваяка, Ф. Грышкевіча, [[Уладзіслаў Казлоўскі|У. Казлоўскага]], А. Гурло, вершаваных перакладаў з польскай мовы, аўтар гімна Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі». |
||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
* Глагоўская А. Кар'еру пачынаў у Цеханаўцы // Спадчына. 1994. № |
* Глагоўская А. Кар'еру пачынаў у Цеханаўцы // Спадчына. 1994. № 6. |
||
* Глагоўская А. Стаповіч // БЭ ў 18 т. Т. 15. Мн., 2002. |
* Глагоўская А. Стаповіч // БЭ ў 18 т. Т. 15. Мн., 2002. |
||
Версія ад 10:31, 21 лістапада 2012
Альбін Мацвеевіч СТАПОВІЧ (СТЭПОВІЧ) (польск.: Albin Stapowicz; 18 сакавіка 1894, в. Барані, Астравецкі раён Гродзенскай вобл. — 18 снежня 1934) — беларускі грамадска-палітычны і музычны дзеяч, публіцыст.
Брат К. Сваяка. Вучыўся ў кансерваторыі Монтвіла ў Вільні, Казанскім і Віленскім універсітэтах (1918—1924). Адзін з заснавальнікаў Беларускага кааператыўнага земляробча-прамысловага банка ў Вільні, Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры, яго сакратар, намеснік старшыні (1930—34), старшыня Віленскага аддзела, кіраўнік хору пры ім. 3 1926 сакратар, у 1927—30 віцэ-старшыня Беларускай хрысціянскай дэмакратыі, выдавец яго органа — газеты «Беларуская крыніца». У 1928—1930 пасол (дэпутат) польскага сейма, член Беларускага пасольскага клуба. У 1930 намеснік старшыні Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні. Адзін з ідэолагаў беларускіх нацыянал-сацыялістаў (пад псеўданімам Уладзімір Загорскі). Супрацоўнічаў у выданнях «Наш шлях», «Крыніца», «Беларуская крыніца», «Родныя гоні», «Нёман», «Новы шлях», «Шлях моладзі», «Самапомач» і інш. Аўтар музыкі да вершаў Я. Купалы, М. Машары, К. Сваяка, Ф. Грышкевіча, У. Казлоўскага, А. Гурло, вершаваных перакладаў з польскай мовы, аўтар гімна Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры «Дзе чутны мовы нашай гукі».
Літаратура
- Глагоўская А. Кар'еру пачынаў у Цеханаўцы // Спадчына. 1994. № 6.
- Глагоўская А. Стаповіч // БЭ ў 18 т. Т. 15. Мн., 2002.