Сюй Бэйхун

Сюй Бэйхун

Сюй Бэйхун (19 ліпеня 1895 - 26 верасня 1953) — кітайскі жывапісец і графік, адзін з першых кітайскіх мастакоў XX стагоддзя, які аб'яднаў нацыянальныя мастацкія традыцыі з дасягненнямі еўрапейскай жывапісу.

Нарадзіўся ў павеце Ісін правінцыі Цзянсу (Усходні Кітай) у сям'і мастака і паэта Сюй Дачжана. У дзяцінстве Сюй Бэйхун любіў змалёўваць ілюстрацыі да кнігі «Слова пра жывапіс з саду з гарчычнае зерне», кожны раз дзівячыся майстэрству аўтара мастака Жэнь І. Вучыўся ў свайго бацькі Сюй Дачжана ў Шанхаі і ў Парыжы (з 1919) ў П. А. Ж. Даньян-Буўрэ. У 1919 годзе ён вытрымаў экзамен, які даваў права паехаць за казённы кошт вучыцца ў Парыж, у Нацыянальную Вышэйшую Мастацкую школу. За гады вучобы ён авалодаў тэхнікай малявання з натуры, потым ён здзейсніў паездкі ў Германію, Бельгію, Швейцарыю і Італію, дзе знаёміўся з палотнамі вялікіх заходніх майстроў.

У 1928 годзе Сюй Бэйхун вярнуўся ў Кітай, дзе па запрашэнні заняў пасаду прафесара кафедры жывапісу ў Цэнтральным універсітэце ў Нанкіне. Пазней заняў пасаду дэкана Мастацкага факультэта Пекінскага ўніверсітэта. Ён выступаў за рэформу мастацкага выкладання, за ўвядзенне ў навучальны курс заходне-еўрапейскай тэхнікі жывапісу. Паводле яго запрашэнні прафесарам Нанкінскім універсітэта быў прызначаны таксама Цы Байшы. На 30-я гады прыходзіцца першы Кульмінацыйны перыяд у творчасці Сюй Бэйхуна. У 1934 наведаў СССР. У гады Кітайскай Народнай Рэспублікі Сюй Бэйхун займаў пасаду рэктара Цэнтральнай акадэміі мастацтваў у Пекіне (1949-53) і старшыні Усекітайскай асацыяцыі дзеячаў літаратуры і мастацтва, выхаваў плеяду мастакоў новага Кітая.

Памёр ад інсульту ў 1953 годзе. Пасля смерці ў яго доме ў Пекіне адкрыты музей.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).