Ях’я Антыяхійскі

Ях’я Антыёхійскі Абу-ль-Фарадж, Ях’я ібн Саід ібн Ях’я аль-Антакі (каля 980 – 1066) – арабскі гісторык і ўрач. Нарадзіўся ў Егіпце. У 1014 г. перасяліўся ў Антыёхію (Сірыя), дзе прыняў хрысціянства. Яго сачыненне з’яўляецца працягам «сусветнай гісторыі» Еўціхія, – важная крыніца па гісторыі Фатымідаў, асабліва кіраванні альХакіма (996 – 1021 гг.); змяшчае таксама каштоўныя звесткі па гісторыі хрысціянскай царквы і Візантыйскай імперыі

Творы

• Cheikho, L., Carra de Vaux, Zayvat, H. Annales de Jahia Ibn Said Antiochiensis // Corp. Script. Orient. Script arabici. Ser. III. – 1909. – Tom 7. – P. 89 – 273.
• Histoire de Yahya-ibn-Said d’Antioche / Ed. ét trad. en français par I.Kratchkovsky et A.Vasiliev // Patrologia Orientalis. – 1924. – T. 18. – P. 699 – 833; T. 23. – P. 141 – 312, 349 – 520.
• Розен, В.Р. Император Василий Болгаробойца. Извлечения из летописи Яхъи Антиохийского. – СПб., 1883.

Літаратура

• Graf, G. Geschichte der christlichen arabischen Literatur. Band 2. – Vatican, 1947. – S. 49 – 51.
• Vasiliev, A. Byzance et les Arabes. T. 2. – Bruxelles, 1950. – P. 80 – 91.