Валяр’ян Язэпавіч Янушкевіч: Розніца паміж версіямі

Валяр'ян Язэпавіч Янушкевіч
Валяр'ян Язэпавіч Янушкевіч
	; Фота Яўгена Колчава
Дата нараджэння	16 снежня 1962 (61 год)
Месца нараджэння	Ракаў
Месца смерці	Мінск
Грамадзянства	Беларусь;
Род дзейнасці	скульптар, мастак
Жанр	скульптар, мастак
Вучоба	Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 13:36, 19 снежня 2012

Валяр'ян Язэпавіч Янушкевіч (нар. 16 снежня 1962, в. Ракаў, Валожынскі раён Мінскай вобл.) — беларускі скульптар.

Брат Ф. Янушкевіча і Я. Янушкевіча. Скончыў Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут (1987), творчыя майетэрні АМ СССР у Мінску (1992).

Файл:Lida3.JPG

Помнік Ф. Скарыне ў Лідзе (1992—93)

Працуе ў манументальнай і станковай скульптуры, жывапісе. Аўтар помнікаў А. Міцкевічу ў г. Ліда (1988—89) і Навагрудак (1987—92), харты князя Радзівіла ў замкавым парку ў г. Нясвіж (1991), Ф. Скарыне ў Лідзе (1992—93), І. Падарэўскаму ў г. Кракаў (1995), М. Доўнар-Запольскаму ў г. Рэчыца (1997), Б. Івановай у г. Вроцлаў, Я. Скрыгану ў г. Йыхві (Эстонія, абодва 1998), К. Каліноўскаму ў г. Шальчынінкай (Літва, 1998—99), М. К. Агінскаму ў г. Маладзечна (2001) і інш.; мемарыяльных дошак Ф. Скарыне ў Кракаве (1989—91), у г. Падуя (1992), Мінску (1996), М. К. Агінскаму ў г. Фларэнцыя (1996) і інш.; мастацкага афармлення касцёлаў Св. Роха ў Мінску (1992—2001), Св. Андрэя Баболі ў Полацку (1999—2003), надмагілляў. Выканаў серыю рэльефаў «Беларускія легенды» для Музея камянёў у Мінску (1989), рэльефы «Сон Гедзіміна», «Над магілай паўстанца», «Цені Барбары», «Смерць Л. Баразны» (усе 1989), «Ценям А. Міцкевіча» (1990), для Музея М. Багдановіча (1991), вышэйшай духоўнай семінарыі ў г. Гожаў (Польшча, 1993), касцёла Св. Дамініка ў в. Ракаў Мінскай вобл. (абедзве 1994), «Полацкая Багародзіца» (1997), «Міндоўг» (2002) і інш.; станковыя кампазіцыі «Ф. Кашкурэвіч» (1982), «С. Янкоўскі» (1984), «Лялевель» (1986), «Ягайла» (1989), «Вітаўт Вялікі» (1991), «Т. Хвайніцкая» (1995), «Т. Касцюшка» (1996), «Я. Купала» (2001) і інш. Працуе таксама ў жывапісе.

Творы, выкананыя ў рэалістычных традыцыях, вылучаюцца адухоўленасцю, глыбокім псіхалагізмам у раскрыцці вобраза, лёгкасцю кампазіцыйнага вырашэння.

Літаратура

Салавей Л. Янушкевіч // БЭ ў 18 т. Т. 18. Кн. І. Мн., 2004.

@@ Радок 30: / Радок 30: @@
 [[File:Lida3.JPG|thumb|290пкс|Помнік Ф. Скарыне ў Лідзе (1992—93)]]
-Працуе ў манументальнай і станковай скульптуры, [[жывапіс]]е. Аўтар помнікаў [[А. Міцкевіч]]у ў г. [[Ліда]] (1988—89) і [[Навагрудак]] (1987—92), харты князя Радзівіла ў замкавым парку ў г. [[Нясвіж]] (1991), [[Ф. Скарына|Ф. Скарыне]] ў Лідзе (1992—93), [[Ігнацы Падарэўскі|І. Падарэўскаму]] ў г. [[Кракаў]] (1995), [[М. Доўнар-Запольскі|М. Доўнар-Запольскаму]] ў г. [[Рэчыца]] (1997), [[Б. Іванова]]й у г. [[Вроцлаў]], [[Я. Скрыган]]у ў г. [[Йыхві]] (Эстонія, абодва 1998), [[К. Каліноўскі|К. Каліноўскаму]] ў г. [[Шальчынінкай]] (Літва, 1998—99), [[Міхал Клеафас Агінскі|М. К. Агінскаму]] ў г. [[Маладзечна]] (2001) і інш.; мемарыяльных дошак Ф. Скарыне ў Кракаве (1989—91), у г. [[Падуя]] (1992), Мінску (1996), М. К. Агінскаму ў г. [[Фларэнцыя]] (1996) і інш.; мастацкага афармлення [[Касцёл Святога Роха, Мінск|касцёлаў Св. Роха]] ў Мінску (1992—2001), [[Касцёл Святога Андрэя Баболі, Полацк|Св. Андрэя Баболі]] ў [[Полацк]]у (1999—2003), надмагілляў. Выканаў серыю [[рэльеф]]аў «Беларускія легенды» для [[Музей валуноў|Музея камянёў]] у Мінску (1989), рэльефы «Сон Гедзіміна», «Над магілай паўстанца», «Цені Барбары», «Смерць Л. Баразны» (усе 1989), «Ценям А. Міцкевіча» (1990), для [[Музея Максіма Багдановіча|Музея М. Багдановіча]] (1991), вышэйшай духоўнай семінарыі ў г. [[Гожаў]] (Польшча, 1993), [[касцёл Святога Дамініка, Ракаў|касцёла Св. Дамініка]] ў в. Ракаў Мінскай вобл. (абедзве 1994), «Полацкая Багародзіца» (1997), «Міндоўг» (2002) і інш.; станковыя кампазіцыі «Ф. Кашкурэвіч» (1982), «С. Янкоўскі» (1984), «Лялевель» (1986), «Ягайла» (1989), «Вітаўт Вялікі» (1991), «Т. Хвайніцкая» (1995), «Т. Касцюшка» (1996), «Я. Купала» (2001) і інш. Працуе таксама ў жывапісе.
+Працуе ў манументальнай і станковай скульптуры, [[жывапіс]]е. Аўтар помнікаў [[А. Міцкевіч]]у ў г. [[Ліда]] (1988—89) і [[Навагрудак]] (1987—92), харты князя Радзівіла ў замкавым парку ў г. [[Нясвіж]] (1991), [[Ф. Скарына|Ф. Скарыне]] ў Лідзе (1992—93), [[Ігнацы Падарэўскі|І. Падарэўскаму]] ў г. [[Кракаў]] (1995), [[М. Доўнар-Запольскі|М. Доўнар-Запольскаму]] ў г. [[Рэчыца]] (1997), [[Б. Іванова]]й у г. [[Вроцлаў]], [[Я. Скрыган]]у ў г. [[Йыхві]] (Эстонія, абодва 1998), [[К. Каліноўскі|К. Каліноўскаму]] ў г. [[Шальчынінкай]] (Літва, 1998—99), [[Міхал Клеафас Агінскі|М. К. Агінскаму]] ў г. [[Маладзечна]] (2001) і інш.; мемарыяльных дошак Ф. Скарыне ў Кракаве (1989—91), у г. [[Падуя]] (1992), Мінску (1996), М. К. Агінскаму ў г. [[Фларэнцыя]] (1996) і інш.; мастацкага афармлення [[Касцёл Святога Роха, Мінск|касцёлаў Св. Роха]] ў Мінску (1992—2001), [[Касцёл Святога Андрэя Баболі, Полацк|Св. Андрэя Баболі]] ў [[Полацк]]у (1999—2003), надмагілляў. Выканаў серыю [[рэльеф]]аў «Беларускія легенды» для [[Музей валуноў|Музея камянёў]] у Мінску (1989), рэльефы «Сон Гедзіміна», «Над магілай паўстанца», «Цені Барбары», «Смерць Л. Баразны» (усе 1989), «Ценям А. Міцкевіча» (1990), для [[Музей Максіма Багдановіча|Музея М. Багдановіча]] (1991), вышэйшай духоўнай семінарыі ў г. [[Гожаў]] (Польшча, 1993), [[касцёл Святога Дамініка, Ракаў|касцёла Св. Дамініка]] ў в. Ракаў Мінскай вобл. (абедзве 1994), «Полацкая Багародзіца» (1997), «Міндоўг» (2002) і інш.; станковыя кампазіцыі «Ф. Кашкурэвіч» (1982), «С. Янкоўскі» (1984), «Лялевель» (1986), «Ягайла» (1989), «Вітаўт Вялікі» (1991), «Т. Хвайніцкая» (1995), «Т. Касцюшка» (1996), «Я. Купала» (2001) і інш. Працуе таксама ў жывапісе.
 Творы, выкананыя ў рэалістычных традыцыях, вылучаюцца адухоўленасцю, глыбокім псіхалагізмам у раскрыцці вобраза, лёгкасцю кампазіцыйнага вырашэння.