Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар францысканцаў (Ашмяны): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Радок 3: Радок 3:
'''Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар францысканцаў у Старой Ашмяне''' (зараз ускраек горада [[Горад Ашмяны|Ашмяны]]) з'явіліся на мяжы [[14 ст.|14]] і [[15 ст.]]. Першая згадка, якая з пэўнасцю звязаная з храмам у Старой Ашмяне, адносіцца да [[1407]] г., калі [[Войцех Манівід]] запісаў яму падданых у вёсцы Мірклішкі<ref> Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej / Codex diplomaticus ecclesiae cathedralis necnon Dioeceseos Vilnensis. T. 1, Krakow, 1948. Дакумент №46</ref>. Захаваўся таксама дакумент [[1497]] г., якім пэўны Юрый Яновіч запісвае фундуш «да Блаславёнай Панны ў Старой Ашмяне да канвента братоў ордэну святога Францыска»<ref>Ibid., Дакумент №448</ref>. Такім чынам згадкі ў літаратуры, пачынаючы з 19 ст., што кляштар заснаваны ў [[1505|1505 г.]] [[Аляксандр Ягелончык|Аляксандрам Ягелончыкам]], яўна памылковыя; праўдападобна, Аляксандр проста дадаткова фундаваў гэты кляштар. Пасля падзелу францысканскага ордэна ў [[1517]] Ашмянскі кляштар падпарадкоўваўся Літоўскай кантраце Польска-Чэшскай правінцыі [[Канвентуальныя францысканцы|францысканцаў канвентуальных]]<ref>K. Kantak. Najważniejsze rękopisy franciszkańskie bibliotek wileńskich, Ateneum Wileńskie, 1928, 14.</ref>. У інвентары касцёла [[1585]] сярод кніг упамінаецца антыфанар (кніга літургічных спеваў) на пергаменце.
'''Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар францысканцаў у Старой Ашмяне''' (зараз ускраек горада [[Горад Ашмяны|Ашмяны]]) з'явіліся на мяжы [[14 ст.|14]] і [[15 ст.]]. Першая згадка, якая з пэўнасцю звязаная з храмам у Старой Ашмяне, адносіцца да [[1407]] г., калі [[Войцех Манівід]] запісаў яму падданых у вёсцы Мірклішкі<ref> Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej / Codex diplomaticus ecclesiae cathedralis necnon Dioeceseos Vilnensis. T. 1, Krakow, 1948. Дакумент №46</ref>. Захаваўся таксама дакумент [[1497]] г., якім пэўны Юрый Яновіч запісвае фундуш «да Блаславёнай Панны ў Старой Ашмяне да канвента братоў ордэну святога Францыска»<ref>Ibid., Дакумент №448</ref>. Такім чынам згадкі ў літаратуры, пачынаючы з 19 ст., што кляштар заснаваны ў [[1505|1505 г.]] [[Аляксандр Ягелончык|Аляксандрам Ягелончыкам]], яўна памылковыя; праўдападобна, Аляксандр проста дадаткова фундаваў гэты кляштар. Пасля падзелу францысканскага ордэна ў [[1517]] Ашмянскі кляштар падпарадкоўваўся Літоўскай кантраце Польска-Чэшскай правінцыі [[Канвентуальныя францысканцы|францысканцаў канвентуальных]]<ref>K. Kantak. Najważniejsze rękopisy franciszkańskie bibliotek wileńskich, Ateneum Wileńskie, 1928, 14.</ref>. У інвентары касцёла [[1585]] сярод кніг упамінаецца антыфанар (кніга літургічных спеваў) на пергаменце.


[[File:Catholic Church of Franciscan in Ašmiany.jpg|thumb|Касцёл у другой палове 19 ст.]]
Найстарэйшыя часткі сучаснай руіны (ніжняя частка сцен ва ўсходняй палове храма) адносяцца да гатычнага стылю і з'яўляюцца рэштамі касцёла, узведзенага, праўдападобна, у кан. [[15 ст.|15]]–пач. [[16 ст.]]<ref>А. Кушнярэвіч, А. Брыль. Готыка ў Ашмянах, Бел. гіст. час. №10, 2010.</ref> Падчас вайны ў сярэдзіне [[17 ст.]] драўляныя будынкі кляштара былі знішчаныя пажарам, але ў хуткім часе адноўленыя, а касцёл перароблены і патынкаваны. У [[1812]] касцёльны будынак быў часткова разбураны, у [[1822]] адбудаваны у стылі класіцызму. У [[1845]] кляштар закрыты, кляштарныя будынкі знішчаныя, а касцёл перароблены на склад, затым пашкоджаны ў войнах, у цяперашні час у руінах.
Найстарэйшыя часткі сучаснай руіны (ніжняя частка сцен ва ўсходняй палове храма) адносяцца да гатычнага стылю і з'яўляюцца рэштамі касцёла, узведзенага, праўдападобна, у кан. [[15 ст.|15]]–пач. [[16 ст.]]<ref>А. Кушнярэвіч, А. Брыль. Готыка ў Ашмянах, Бел. гіст. час. №10, 2010.</ref> Падчас вайны ў сярэдзіне [[17 ст.]] драўляныя будынкі кляштара былі знішчаныя пажарам, але ў хуткім часе адноўленыя, а касцёл перароблены і патынкаваны. У [[1812]] касцёльны будынак быў часткова разбураны, у [[1822]] адбудаваны у стылі класіцызму. У [[1845]] кляштар закрыты, кляштарныя будынкі знішчаныя, а касцёл перароблены на склад, затым пашкоджаны ў войнах, у цяперашні час у руінах.


{{зноскі}}
{{зноскі}}


== Спасылкі ==
{{Commonscat|Church of Franciscans, Ashmiany}}
{{Commons|Category:Church of Franciscans, Ashmiany}}


[[Катэгорыя:Храмы Ашмян]]
[[Катэгорыя:Храмы Ашмян]]
[[Катэгорыя:Колішнія касцёлы Беларусі]]
[[Катэгорыя:Колішнія кляштара Беларусі]]
[[Катэгорыя:Збудаванні Беларусі ў стылі класіцызм]]

Версія ад 20:49, 1 студзеня 2013

Руіны касцёлу францысканцаў у Старой Ашмяне

Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар францысканцаў у Старой Ашмяне (зараз ускраек горада Ашмяны) з'явіліся на мяжы 14 і 15 ст.. Першая згадка, якая з пэўнасцю звязаная з храмам у Старой Ашмяне, адносіцца да 1407 г., калі Войцех Манівід запісаў яму падданых у вёсцы Мірклішкі[1]. Захаваўся таксама дакумент 1497 г., якім пэўны Юрый Яновіч запісвае фундуш «да Блаславёнай Панны ў Старой Ашмяне да канвента братоў ордэну святога Францыска»[2]. Такім чынам згадкі ў літаратуры, пачынаючы з 19 ст., што кляштар заснаваны ў 1505 г. Аляксандрам Ягелончыкам, яўна памылковыя; праўдападобна, Аляксандр проста дадаткова фундаваў гэты кляштар. Пасля падзелу францысканскага ордэна ў 1517 Ашмянскі кляштар падпарадкоўваўся Літоўскай кантраце Польска-Чэшскай правінцыі францысканцаў канвентуальных[3]. У інвентары касцёла 1585 сярод кніг упамінаецца антыфанар (кніга літургічных спеваў) на пергаменце.

Касцёл у другой палове 19 ст.

Найстарэйшыя часткі сучаснай руіны (ніжняя частка сцен ва ўсходняй палове храма) адносяцца да гатычнага стылю і з'яўляюцца рэштамі касцёла, узведзенага, праўдападобна, у кан. 15–пач. 16 ст.[4] Падчас вайны ў сярэдзіне 17 ст. драўляныя будынкі кляштара былі знішчаныя пажарам, але ў хуткім часе адноўленыя, а касцёл перароблены і патынкаваны. У 1812 касцёльны будынак быў часткова разбураны, у 1822 адбудаваны у стылі класіцызму. У 1845 кляштар закрыты, кляштарныя будынкі знішчаныя, а касцёл перароблены на склад, затым пашкоджаны ў войнах, у цяперашні час у руінах.

Зноскі

  1. ↑ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej / Codex diplomaticus ecclesiae cathedralis necnon Dioeceseos Vilnensis. T. 1, Krakow, 1948. Дакумент №46
  2. ↑ Ibid., Дакумент №448
  3. ↑ K. Kantak. Najważniejsze rękopisy franciszkańskie bibliotek wileńskich, Ateneum Wileńskie, 1928, 14.
  4. ↑ А. Кушнярэвіч, А. Брыль. Готыка ў Ашмянах, Бел. гіст. час. №10, 2010.

Спасылкі

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Касцёл_Найсвяцейшай_Дзевы_Марыі_і_кляштар_францысканцаў_(Ашмяны)&oldid=1425379"