Апавяданне

Апавяда́нне — невялікі празаічны твор, сюжэт якога грунтуецца на пэўным (рэдка некалькіх) эпізодзе з жыцця аднаго (часам некалькіх) персанажа.

Невялікія памеры апавядання патрабуюць неразгалінаванага, як правіла, адналінейнага, выразнага па будове сюжэту. Характары паказаны пераважна ў сфарміраваным выглядзе. Апісанняў мала, яны кароткія, лаканічныя. Важную ролю адыгрывае мастацкая дэталь (дэталь побыту, псіхалагічная дэталь і інш.).

Апавяданне вельмі блізка да навэлы. Часам навэлу лічаць разнавіднасцю апавядання. Адрозніваецца апавяданне ад навэлы выразнай кампазіцыяй, наяўнасцю апісанняў, разважанняў, адступленняў. Канфлікт у апавяданні, калі ёсць, то не такі востры, як у навэле. Аповед у апавяданні часта вядзецца ад асобы апавядальніка.

Генезіс апавяданне — у сагах, нарысах, апавядальных творах антычнай гістарыяграфіі, хроніках, легендах. Як самастойны жанр апавяданне аформілася ў 19 ст. З таго часу і да сёння — гэта прадуктыўны жанр мастацкай літаратуры.

Крыніца

• Літературознавчий словник-довідник за редакцією Р. Т. Гром'яка, Ю. І. Коваліва, В. І. Теремка. — К.: ВЦ «Академія», 2007

Спасылкі

• Старонка ўніверсітэта Трамсё пра кароткія апавяданні (ням.)