Прыліўная электрастанцыя: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др clean up, replaced: 1988 году → 1988 года using AWB (7893)
EmausBot (размовы | уклад)
др r2.7.3) (робат дадаў: gl:Enerxía Mareomotriz
Радок 25: Радок 25:
[[fi:Vuorovesienergia]]
[[fi:Vuorovesienergia]]
[[fr:Énergie marémotrice]]
[[fr:Énergie marémotrice]]
[[gl:Enerxía Mareomotriz]]
[[hi:ज्वारशक्ति]]
[[hi:ज्वारशक्ति]]
[[hr:Elektrane na plimu i oseku]]
[[hr:Elektrane na plimu i oseku]]

Версія ад 23:06, 30 студзеня 2013

Прыліўная электрычная станцыя (ПЭС): гідраэлектрычная станцыя, якая выкарыстоўвае энергію марскіх прыліваў для стварэння напору.

ПЭС будуецца на беразе заліва або штучнага басейну, адрэзанага ад мора плацінаю. Пры адлівах і прылівах утвараецца перапад узроўняў мора і заліва (басейна), які прыводзіць у дзеянне гідраагрэгаты, устаноўленыя ў плаціне.

Адметнасць работы ПЭС звязаная з пераменнасцю напору пры змене прыліваў і адліваў. Таму звычайна ПЭС аб'ядноўваюцца ў адзіную энергасістэму з рачнымі і цеплавымі электрастанцыямі, каб скампенсаваць памяншэнне выпрацоўкі электраэнергіі пры аслабленні прыліваў.

Паводле звестак 1988 года, найбольшымі ПЭС у свеце былі: Ранс (Францыя, 1967) — 240 МВт, 24 турбіны; Анапаліс (Канада, 1984) — 20 МВт, 1 турбіна; Джангксія (Кітай, 1986) — 3,9 МВт, 6 турбін.[1]

Зноскі

  1. "Альфа и омега", Талін, 1990.

Шаблон:Літ