Росіца (вёска): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 6: Радок 6:
Першы пісьмовы ўспамін пра Росіцу датуецца [[1599]] годам, калі [[Канцлер вялікі літоўскі|канцлер вялікі]] [[Леў Сапега]] набыў паселішча ў Давыда Росіцкага. У гэты час мясціна ўваходзіла ў склад [[Полацкае ваяводства|Полацкага ваяводства]]. У [[1753]] Росіца перайшла ў валоданне [[Лапацінскія|Лапацінскіх]]<ref>Rosica // {{Літаратура/Геаграфічны слоўнік Каралеўства Польскага|9}} S. [http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_IX/755 755].</ref>.
Першы пісьмовы ўспамін пра Росіцу датуецца [[1599]] годам, калі [[Канцлер вялікі літоўскі|канцлер вялікі]] [[Леў Сапега]] набыў паселішча ў Давыда Росіцкага. У гэты час мясціна ўваходзіла ў склад [[Полацкае ваяводства|Полацкага ваяводства]]. У [[1753]] Росіца перайшла ў валоданне [[Лапацінскія|Лапацінскіх]]<ref>Rosica // {{Літаратура/Геаграфічны слоўнік Каралеўства Польскага|9}} S. [http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_IX/755 755].</ref>.


У выніку [[першы падзел Рэчы Паспалітай|першага падзелу Рэчы Паспалітай]] ([[1772]]) Росіца апынулася ў складзе [[Расійская імпэрыя|Расійскай імпэрыі]], у Дрысенскім павеце [[Віцебская губерня|Віцебскай губэрні]]. У [[1778]] тут пачалася будова невялікага драўлянага касцёла, асвечанага ў [[1792]]. У [[1864]] рускія ўлады збудавалі ў мястэчку праваслаўную царкву. У [[1906]] у Росіцы пачалася будова новага мураванага касцёла, асвечанага [[20 студзеня]] [[1911]].
У выніку [[першы падзел Рэчы Паспалітай|першага падзелу Рэчы Паспалітай]] ([[1772]]) Росіца апынулася ў складзе [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]], у Дрысенскім павеце [[Віцебская губерня|Віцебскай губэрні]]. У [[1778]] тут пачалася будова невялікага драўлянага касцёла, асвечанага ў [[1792]]. У [[1864]] рускія ўлады збудавалі ў мястэчку праваслаўную царкву. У [[1906]] у Росіцы пачалася будова новага мураванага касцёла, асвечанага [[20 студзеня]] [[1911]].


[[1 студзеня]] [[1919]] згодна з пастановай І з'езда КП(б) Беларусі Росіца ўвайшла ў склад [[БССР|Беларускай ССР]], аднак [[16 студзеня]] Масква адабрала яе разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад [[РСФСР]]. У [[1924]] мястэчка вярнулі [[БССР]]. Неўзабаве бальшавікі зачынілі касьцёл і царкву, знявечылі выгляд бажніцаў.
[[1 студзеня]] [[1919]] згодна з пастановай І з'езда КП(б) Беларусі Росіца ўвайшла ў склад [[БССР|Беларускай ССР]], аднак [[16 студзеня]] Масква адабрала яе разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад [[РСФСР]]. У [[1924]] мястэчка вярнулі [[БССР]]. Неўзабаве бальшавікі зачынілі касьцёл і царкву, знявечылі выгляд бажніцаў.


У [[Другая сусьветная вайна|Другую сусьветную вайну]] [[16 лютага|16]]—[[18 лютага]] [[1943]] у Росіцы прайшла антыпартызанская карная апэрацыя «Зімовы цуд» у якой удзельнічалі 7 латвійскіх батальёнаў, адна ўкраінская і літоўская рота [[СС]]. Карнікі звезьлі мясцовых жыхароў у стайню і падпалілі яе. Сьвятары [[Антоні Ляшчэвіч]] і [[Юры Кашыра]] адмовіліся пакінуць сваіх парафіянаў і прынялі разам зь імі мучаніцкую сьмерць<ref>[[Сяргей Гудзілін|Гудзілін С.]] [http://nn.by/?c=ar&i=50690 Росіца. Снежная пілігрымка] // «[[Наша Ніва]]», [[19 лютага]] [[2011]].</ref>.
У [[Другая сусьветная вайна|Другую сусьветную вайну]] [[16 лютага|16]]—[[18 лютага]] [[1943]] у Росіцы прайшла антыпартызанская карная апэрацыя «Зімовы цуд» у якой удзельнічалі 7 латвійскіх батальёнаў, адна ўкраінская і літоўская рота [[СС]]. Карнікі звезлі мясцовых жыхароў у стайню і падпалілі яе. Сьвятары [[Антоній Ляшчэвіч]] і [[Юрый Кашыра]] адмовіліся пакінуць сваіх парафіянаў і прынялі разам з імі мучаніцкую смерць<ref>[[Сяргей Гудзілін|Гудзілін С.]] [http://nn.by/?c=ar&i=50690 Росіца. Снежная пілігрымка] // «[[Наша Ніва]]», [[19 лютага]] [[2011]].</ref>.


У [[1999]] [[Папа Рымскі|Папа]] [[Ян Павал II]] абвясьціў [[Антоні Ляшчэвіч]|[кс.Антонія Ляшчэвіча ]] і [[Юры Кашыра]|[Юрыя Кашыру]] і блаславёнымі. [[19 жніўня]] [[2000]] у Росіцы адбылося паўторнае асвячэнне касцёла.
У [[1999]] [[Папа Рымскі|Папа]] [[Ян Павел II]] абвясьціў [[Антоній Ляшчэвіч]|[кс.Антонія Ляшчэвіча ]] і [[Юрый Кашыра|Юрыя Кашыру]] і блаславёнымі. [[19 жніўня]] [[2000]] у Росіцы адбылося паўторнае асвячэнне касцёла.


Да [[8 красавіка]] [[2004]] годуа вёска ўваходзіла ў склад [[Бігосаўскі сельсавет|Бігосаўскага сельсавета]].
Да [[8 красавіка]] [[2004]] года вёска ўваходзіла ў склад [[Бігосаўскі сельсавет|Бігосаўскага сельсавета]].


<center><gallery caption="Мястэчка на старых здымках" widths=150 heights=150 perrow="4">
<center><gallery caption="Мястэчка на старых здымках" widths=150 heights=150 perrow="4">

Версія ад 18:46, 16 лютага 2013

Ро́сіца — вёска ў Беларусі, на паўночным беразе возера Росіца. Уваходзіць у склад Сар’янскага сельсавета Верхнядзвінскага раёна Віцебскай вобласці. Насельніцтва 460 чал. (1982). Знаходзіцца за 19 км на паўночны захад ад Верхнядзвінска.

У Другую сусветную вайну тут адбылася Росіцкая трагедыя.

Гісторыя

Першы пісьмовы ўспамін пра Росіцу датуецца 1599 годам, калі канцлер вялікі Леў Сапега набыў паселішча ў Давыда Росіцкага. У гэты час мясціна ўваходзіла ў склад Полацкага ваяводства. У 1753 Росіца перайшла ў валоданне Лапацінскіх[1].

У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай (1772) Росіца апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Дрысенскім павеце Віцебскай губэрні. У 1778 тут пачалася будова невялікага драўлянага касцёла, асвечанага ў 1792. У 1864 рускія ўлады збудавалі ў мястэчку праваслаўную царкву. У 1906 у Росіцы пачалася будова новага мураванага касцёла, асвечанага 20 студзеня 1911.

1 студзеня 1919 згодна з пастановай І з'езда КП(б) Беларусі Росіца ўвайшла ў склад Беларускай ССР, аднак 16 студзеня Масква адабрала яе разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад РСФСР. У 1924 мястэчка вярнулі БССР. Неўзабаве бальшавікі зачынілі касьцёл і царкву, знявечылі выгляд бажніцаў.

У Другую сусьветную вайну 1618 лютага 1943 у Росіцы прайшла антыпартызанская карная апэрацыя «Зімовы цуд» у якой удзельнічалі 7 латвійскіх батальёнаў, адна ўкраінская і літоўская рота СС. Карнікі звезлі мясцовых жыхароў у стайню і падпалілі яе. Сьвятары Антоній Ляшчэвіч і Юрый Кашыра адмовіліся пакінуць сваіх парафіянаў і прынялі разам з імі мучаніцкую смерць[2].

У 1999 Папа Ян Павел II абвясьціў [[Антоній Ляшчэвіч]|[кс.Антонія Ляшчэвіча ]] і Юрыя Кашыру і блаславёнымі. 19 жніўня 2000 у Росіцы адбылося паўторнае асвячэнне касцёла.

Да 8 красавіка 2004 года вёска ўваходзіла ў склад Бігосаўскага сельсавета.

Насельніцтва

  • XIX стагодзьдзе: 1838 — 512 чал. (254 муж. і 258 жан.), зь іх духоўнага стану каталіцкага 3 муж., духоўнага стану праваслаўнага 2 муж. і 2 жан., мяшчанаў-хрысціянаў 5 муж. і 7 жан., мяшчанаў-юдэяў 63 муж. і 69 жан., сялянаў абшарніцкіх 177 муж. і 176 жан., аднадворцаў 2 муж. і 2 жан., адстаўных салдатаў 2 муж. і 2 жан.[3]

Турыстычная інфармацыя

Выдатныя мясьціны

Галерэя

Крыніцы

Зноскі

Літаратура

Вонкавыя спасылкі

Шаблон:Верхнядзьвінскі раён Шаблон:Месты і мястэчкі гістарычнай Полаччыны