Харунжы: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 2: | Радок 2: | ||
[[Файл:Great Chorąży of the Polish Crown.jpg|180px|thumb|left|[[Станіслаў Сабескі]], харунжы вялікі [[Корона Королевства Польского|каронны]] ў [[1605]]]] |
[[Файл:Great Chorąży of the Polish Crown.jpg|180px|thumb|left|[[Станіслаў Сабескі]], харунжы вялікі [[Корона Королевства Польского|каронны]] ў [[1605]]]] |
||
'''Харунжы''' ({{lang-pl|chorąży}}), таксама ''харужы'' — [[вайсковае званне|вайсковая пасада]] у шмат якіх краінах [[Усходняя Еўропа|Усходняй Еўропы]], якая паходзіць ад полскага слова ''chorągiew'' — «[[Харугва (подраздзяленне)|харугва]]», «[[сцяг]]». Адпавядае рымскім [[аквіліфер]]у, [[вексілярый|вексілярыю]], [[драканарый|драканарыю]], [[сігніфер]]у. |
'''Харунжы''' ({{lang-pl|chorąży}}), таксама ''харужы'' — [[вайсковае званне|вайсковая пасада]] у шмат якіх краінах [[Усходняя Еўропа|Усходняй Еўропы]], якая паходзіць ад полскага слова ''chorągiew'' — «[[Харугва (подраздзяленне)|харугва]]», «[[сцяг]]». Адпавядае рымскім [[аквіліфер]]у, [[вексілярый|вексілярыю]], [[драканарый|драканарыю]], [[сігніфер]]у. |
||
З XV ст. у [[ВКЛ|ВКЛ]] «хорунжим» называлася асоба, якая адказывала за збор павятовага рушання аднаго павета. Гэты атрад называўся [[Харугва (падраздзяленне)|харугвай]], ён з'яўляўся асобнай баявой адзінкай у арміі ВКЛ і меў свой сцяг — харугву. У часы Рэчы Паспалітай харунжы падпарадкоўваўся кашталяну. |
З XV ст. у [[ВКЛ|ВКЛ]] «хорунжим» называлася асоба, якая адказывала за збор павятовага рушання аднаго павета. Гэты атрад называўся [[Харугва (падраздзяленне)|харугвай]], ён з'яўляўся асобнай баявой адзінкай у арміі ВКЛ і меў свой сцяг — харугву. У часы Рэчы Паспалітай харунжы падпарадкоўваўся кашталяну. |
||
Са стварэннем у XVIII ст. рэгулярнай арміі ВКЛ харунжы стаў малодшым афіцэрскім званнем, спачатку толькі ў кавалерыі, а затым у пяхоце і драгуніі. З увядзеннем знакаў адрознення меў на пагонах адну зорачку. Адпавядаў прапашчыку ў пяхоце і карнэту ў кавалерыі ў арміі Расійскай імперыі, фенрых у саксонскай і прускай арміях. Са знішчэннем Рэчы Паспалітай і працягам беларускіх вайсковых традыцый у форме Літоўскага асобнага корпуса званне "харунжы" саступіла месца агульнарасійскім званням прапаршчык і карнэт. У Расійскай імперыі званне "харунжы" існавала толькі ў казацкіх падраздзяленнях. |
Са стварэннем у XVIII ст. рэгулярнай арміі ВКЛ харунжы стаў малодшым афіцэрскім званнем, спачатку толькі ў кавалерыі, а затым у пяхоце і драгуніі. З увядзеннем знакаў адрознення меў на пагонах адну зорачку. Адпавядаў прапашчыку ў пяхоце і карнэту ў кавалерыі ў арміі Расійскай імперыі, фенрых у саксонскай і прускай арміях. Са знішчэннем Рэчы Паспалітай і працягам беларускіх вайсковых традыцый у форме Літоўскага асобнага корпуса званне "харунжы" саступіла месца агульнарасійскім званням прапаршчык і карнэт. У Расійскай імперыі званне "харунжы" існавала толькі ў казацкіх падраздзяленнях. |
||
У сучасных Узброеных сілах Рэспублікі Беларусь адпавядае званню "малодшы лейтэнант". Да сённяшняга дня званне харунжы захавалася ў Войску Польскім для азначэння падафіцэрскіх званняў. |
У сучасных Узброеных сілах Рэспублікі Беларусь адпавядае званню "малодшы лейтэнант". Да сённяшняга дня званне харунжы захавалася ў Войску Польскім для азначэння падафіцэрскіх званняў. |
||
Радок 13: | Радок 16: | ||
[[uk:Хорунжий]] |
[[uk:Хорунжий]] |
||
== |
== Літаратура == |
||
* ''Чаропка Станіслаў.'' Станаўленне сістэмы знакаў адрознення ў арміі ВКЛ // Актуальные проблемы в изучении и преподавании общественно-гуманитарных дисциплин: сб. статей. - Витебск, 2012. |
* ''Чаропка Станіслаў.'' Станаўленне сістэмы знакаў адрознення ў арміі ВКЛ // Актуальные проблемы в изучении и преподавании общественно-гуманитарных дисциплин: сб. статей. - Витебск, 2012. |
Версія ад 11:23, 15 сакавіка 2013
Харунжы
Харунжы (польск.: chorąży), таксама харужы — вайсковая пасада у шмат якіх краінах Усходняй Еўропы, якая паходзіць ад полскага слова chorągiew — «харугва», «сцяг». Адпавядае рымскім аквіліферу, вексілярыю, драканарыю, сігніферу.
З XV ст. у ВКЛ «хорунжим» называлася асоба, якая адказывала за збор павятовага рушання аднаго павета. Гэты атрад называўся харугвай, ён з'яўляўся асобнай баявой адзінкай у арміі ВКЛ і меў свой сцяг — харугву. У часы Рэчы Паспалітай харунжы падпарадкоўваўся кашталяну.
Са стварэннем у XVIII ст. рэгулярнай арміі ВКЛ харунжы стаў малодшым афіцэрскім званнем, спачатку толькі ў кавалерыі, а затым у пяхоце і драгуніі. З увядзеннем знакаў адрознення меў на пагонах адну зорачку. Адпавядаў прапашчыку ў пяхоце і карнэту ў кавалерыі ў арміі Расійскай імперыі, фенрых у саксонскай і прускай арміях. Са знішчэннем Рэчы Паспалітай і працягам беларускіх вайсковых традыцый у форме Літоўскага асобнага корпуса званне "харунжы" саступіла месца агульнарасійскім званням прапаршчык і карнэт. У Расійскай імперыі званне "харунжы" існавала толькі ў казацкіх падраздзяленнях.
У сучасных Узброеных сілах Рэспублікі Беларусь адпавядае званню "малодшы лейтэнант". Да сённяшняга дня званне харунжы захавалася ў Войску Польскім для азначэння падафіцэрскіх званняў.
Літаратура
- Чаропка Станіслаў. Станаўленне сістэмы знакаў адрознення ў арміі ВКЛ // Актуальные проблемы в изучении и преподавании общественно-гуманитарных дисциплин: сб. статей. - Витебск, 2012.