Леанід Уладзіміравіч Маракоў: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 14:36, 4 красавіка 2013

Леанід Уладзіміравіч МАРАКОЎ (15 красавіка 1958, Мінск) — беларускі журналіст, пісьменнік, гісторык, энцыклапедыст, член Саюза беларускіх пісьменнікаў, правамоцны сябра міжнароднага ПЭН-клуба. Даследуе рэпрэсіі савецкіх (расійскіх) уладаў супраць беларускага, польскага, яўрэйскага народаў.

Біяграфія

Пляменнік Валерыя Маракова. Скончыў Беларускі ўніверсітэт інфарматыкі і радыёэлектронікі (1984), працаваў на Мінскім заводзе ЭВМ. З 1987 інжынер-электроншчык на вопытна-вытворчым прадпрыемстве па вырабу ўнікальных фізічных прыбораў і абсталявання АН СССР, інш. установах. З 1999 літ. супрацоўнік газ. «Голас Радзімы». З 2001 на творчай рабоце. Першае апавяданне «Яблыня» надрукаваў ў газеце «ЛіМ» (1998). Публікуе нарысы аб жыцці рэпрэсаваных беларускіх пісьменнікаў, вострасюжэтныя апавяд. ў рэспублік. перыяд. друку (час. «Полымя», «Маладосць», «Крыніца», «Роднае слова», «Дзеяслоў», «Arche», «Беларусь», «Першацвет»; газ. «Советская Беларусь», «Звязда», «Народная воля», «ЛіМ», «Наша ніва» і інш.). Даследуе лёс і мастацкую спадчыну рэпрэсаваных бел. пісьменнікаў. Напісаў кнігу пра жыццёвы і творчы шлях В. Маракова («В. Маракоў. Лёс. Хроніка. Кантэкст», 1999). Укладальнік даведніка «Вынішчэнне: рэпрэсаваныя беларускія літаратары» (2000), кнігі выбр. тв. В. Маракова і ўспамінаў пра яго «Рабінавая ноч» (2003), энцыклапед. даведніка ў 3 т. «Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. 1794—1991» (2002—2003). Аўтар кніг прозы пра сучаснікаў у няпросты час пераходнага грамадства, пра праблемы маралі, кахання, станаўлення рыначных адносін, развіцця малага бізнесу. Творы М. перакладзены на рускую, нямецкую мовы. Чл. Саюза бел. пісьменнікаў (2001), Саюза бел. журналістаў (2001), Міжнар. ПЭН-клуба (2002).

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-'''Леанід Уладзіміравіч МАРАКОЎ''' ({{ДН|15|4|1958}}, [[Мінск]]) — журналіст, пісьменнік, гісторык, энцыклапедыст, член Саюза беларускіх пісьменнікаў, правамоцны сябра міжнароднага ПЭН-клуба. Даследуе рэпрэсіі савецкіх (расійскіх) уладаў супраць беларускага, польскага, габрэйскага народаў.
+'''Леанід Уладзіміравіч МАРАКОЎ''' ({{ДН|15|4|1958}}, [[Мінск]]) — беларускі журналіст, [[пісьменнік]], гісторык, энцыклапедыст, член Саюза беларускіх пісьменнікаў, правамоцны сябра міжнароднага ПЭН-клуба. Даследуе рэпрэсіі савецкіх (расійскіх) уладаў супраць беларускага, польскага, яўрэйскага народаў.
+== Біяграфія ==
-Пляменнік [[Валерый Маракоў|Валерыя Маракова]]. Скончыў Беларускі ўніверсітэт інфарматыкі і радыёэлектронікі (1984), працаваў на Мінскім з-дзе ЭВМ. З 1987 інж.-электроншчык на вопытна-вытворчым прадпрыемстве па вырабу ўнікальных фіз. прыбораў і абсталявання АН СССР, інш. установах. З 1999 літ. супрацоўнік газ. «Голас Радзімы». З 2001 на творчай рабоце. Першае апавяд. «Яблыня» надрук. ў газ. «ЛіМ» (1998). Публікуе нарысы аб жыцці рэпрэсаваных бел. пісьменнікаў, вострасюжэтныя апавяд. ў рэспублік. перыяд. друку (час. «Полымя», «Маладосць», «Крыніца», «Роднае слова», «Дзеяслоў», «Arche», «Беларусь», «Першацвет»; газ. «Советская Беларусь», «Звязда», «Народная воля», «ЛіМ», «Наша ніва» і інш.). Даследуе лёс і мастацкую спадчыну рэпрэсаваных бел. пісьменнікаў. Напісаў кнігу пра жыццёвы і творчы шлях В. Маракова («В. Маракоў. Лёс. Хроніка. Кантэкст», 1999). Укладальнік даведніка «Вынішчэнне: рэпрэсаваныя беларускія літаратары» (2000), кнігі выбр. тв. В. Маракова і ўспамінаў пра яго «Рабінавая ноч» (2003), энцыклапед. даведніка ў 3 т. «Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. 1794—1991» (2002—2003). Аўтар кніг прозы пра сучаснікаў у няпросты час пераходнага грамадства, пра праблемы маралі, кахання, станаўлення рыначных адносін, развіцця малага бізнесу. Творы М. перакладзены на рус., ням. мовы. Чл. Саюза бел. пісьменнікаў (2001), Саюза бел. журналістаў (2001), Міжнар. ПЭН-клуба (2002).
+Пляменнік [[Валерый Маракоў|Валерыя Маракова]]. Скончыў Беларускі ўніверсітэт інфарматыкі і радыёэлектронікі (1984), працаваў на Мінскім заводзе ЭВМ. З 1987 інжынер-электроншчык на вопытна-вытворчым прадпрыемстве па вырабу ўнікальных фізічных прыбораў і абсталявання АН СССР, інш. установах. З 1999 літ. супрацоўнік газ. «Голас Радзімы». З 2001 на творчай рабоце. Першае апавяданне «Яблыня» надрукаваў ў газеце «ЛіМ» (1998). Публікуе нарысы аб жыцці рэпрэсаваных беларускіх пісьменнікаў, вострасюжэтныя апавяд. ў рэспублік. перыяд. друку (час. «[[Полымя (1921)|Полымя]]», «[[Маладосць (1953)|Маладосць]]», «Крыніца», «Роднае слова», «Дзеяслоў», «Arche», «Беларусь», «Першацвет»; газ. «Советская Беларусь», «Звязда», «Народная воля», «ЛіМ», «Наша ніва» і інш.). Даследуе лёс і мастацкую спадчыну рэпрэсаваных бел. пісьменнікаў. Напісаў кнігу пра жыццёвы і творчы шлях В. Маракова («В. Маракоў. Лёс. Хроніка. Кантэкст», 1999). Укладальнік даведніка «Вынішчэнне: рэпрэсаваныя беларускія літаратары» (2000), кнігі выбр. тв. В. Маракова і ўспамінаў пра яго «Рабінавая ноч» (2003), энцыклапед. даведніка ў 3 т. «Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. 1794—1991» (2002—2003). Аўтар кніг прозы пра сучаснікаў у няпросты час пераходнага грамадства, пра праблемы маралі, кахання, станаўлення рыначных адносін, развіцця малага бізнесу. Творы М. перакладзены на рускую, нямецкую мовы. Чл. Саюза бел. пісьменнікаў (2001), Саюза бел. журналістаў (2001), Міжнар. ПЭН-клуба (2002).
 {{DEFAULTSORT:Маракоў, Леанід Уладзіміравіч}}