Мікалай Мікалаевіч Арочка: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др афармленне
др clean up, replaced: (1932)| → , 1932|, == → == using AWB
Радок 32: Радок 32:
| Вікітэка =
| Вікітэка =
}}
}}
'''Мікола Арочка''' ({{ДН|10|12|1930}}, [[Вёска Вецявічы|в. Вецявічы]], цяпер [[Слонімскі раён]] — {{ДС|2|3|2013}}<ref>[http://www.svaboda.org/content/article/24917289.html Памёр Мікола Арочка]</ref>, [[Вёска Вецявічы|в. Вецявічы]], [[Слонімскі раён]]) — беларускі [[паэт]] і літаратуразнавец. Доктар філалагічных навук.
'''Мікола Арочка''' ({{ДН|10|12|1930}}, [[Вёска Вецявічы|в. Вецявічы]], цяпер {{МН|Слонімскі раён|у Слонімскім раёне|}} — {{ДС|2|3|2013}}<ref>[http://www.svaboda.org/content/article/24917289.html Памёр Мікола Арочка]</ref>, [[Вёска Вецявічы|в. Вецявічы]], {{МС|Слонімскі раён|у Слонімскім раёне|}}) — беларускі [[паэт]] і [[літаратуразнавец]]. [[Доктар філалагічных навук]].


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Радок 52: Радок 52:
|isbn =
|isbn =
|тыраж =
|тыраж =
}}.</ref>. Працаваў у часопісе «Сельская гаспадарка Беларусі» (1956—1960) і ў газеце «[[Літаратура і мастацтва (1932)|Літаратура і мастацтва]]» (1962). Скончыў аспірантуру пры Інстытуце літаратуры імя Янкі Купалы [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|АН БССР]] (1966). У 1966 — пачатку 1990-х гг. — навуковы супрацоўнік Інстытуту літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР. Член [[СП СССР]] (з 1958).
}}.</ref>. Працаваў у часопісе «Сельская гаспадарка Беларусі» (1956—1960) і ў газеце «[[Літаратура і мастацтва (1932)|Літаратура і мастацтва]]» (1962). Скончыў аспірантуру пры Інстытуце літаратуры імя Янкі Купалы [[Нацыянальная акадэмія навук Беларусі|АН БССР]] (1966). У 1966 — пачатку 1990-х гг. — навуковы супрацоўнік Інстытуту літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР. Член [[Саюз пісьменнікаў СССР|Саюза пісьменнікаў СССР]] (з 1958).


== Творчасць ==
== Творчасць ==
Радок 66: Радок 66:


== Літаратура ==
== Літаратура ==

* {{крыніцы/БП 1917-90|Арочка Мікола}}
* {{крыніцы/БП 1917-90|Арочка Мікола}}
* {{крыніцы/БП (1992-95)||Арочка Мікола}}
* {{крыніцы/БП (1992-95)||Арочка Мікола}}


{{DEFAULTSORT:Арочка Мікола}}
{{DEFAULTSORT:Арочка Мікола}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Члены Саюза пісьменнікаў СССР]]
[[Катэгорыя:Дактары філалагічных навук‎]]
[[Катэгорыя:Паэты Беларусі]]
[[Катэгорыя:Паэты Беларусі]]
[[Катэгорыя:Беларускамоўныя паэты]]
[[Катэгорыя:Беларускамоўныя паэты]]
[[Катэгорыя:Постаці беларускага літаратуразнаўства]]
[[Катэгорыя:Постаці беларускага літаратуразнаўства]]
[[Катэгорыя:Дактары філалагічных навук]]
[[Катэгорыя:Перакладчыкі Беларусі]]
[[Катэгорыя:Перакладчыкі Беларусі]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Слонімскім раёне]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Слонімскім раёне]]

Версія ад 00:34, 14 красавіка 2013

Мікола Арочка
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні Мікалай Мікалаевіч Арочка
Дата нараджэння 10 снежня 1930(1930-12-10)
Месца нараджэння в. Вецявічы, цяпер Слонімскі раён
Дата смерці 2 сакавіка 2013(2013-03-02) (82 гады)
Месца смерці в. Вецявічы, Слонімскі раён
Грамадзянства
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці паэт і літаратуразнавец
Мова твораў беларуская

Мікола Арочка (10 снежня 1930, в. Вецявічы, цяпер Слонімскі раён — 2 сакавіка 2013[1], в. Вецявічы, Слонімскі раён) — беларускі паэт і літаратуразнавец. Доктар філалагічных навук.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. Скончыў Азярніцкую сярэднюю школу (1951), паступіў на філалагічны факультэт БДУ, які скончыў у 1956[2]. Працаваў у часопісе «Сельская гаспадарка Беларусі» (1956—1960) і ў газеце «Літаратура і мастацтва» (1962). Скончыў аспірантуру пры Інстытуце літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР (1966). У 1966 — пачатку 1990-х гг. — навуковы супрацоўнік Інстытуту літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР. Член Саюза пісьменнікаў СССР (з 1958).

Творчасць

Дэбютаваў у друку вершамі ў 1949 (баранавіцкая абласная газета «Чырвоная звязда»). Аўтар зборнікаў паэзіі «Не ўсе лугі пакошаны» (1958), «Ветраломная паласа» (1962), «Крылатае семя» (1967), «Кветкі бяссмертніка» (1972), «Матчына жыта» (1978), «Колас на ржышчы» (1980), «Бяздоннае» (1985), «Падземныя замкі» (1986), драматычных паэм «Курганне. Крэва» (1982), «Судны дзень Скарыны» (1990), кніжкі вершаў для дзяцей «У птушынай вёсцы» (1964) і аповесці «Хай расце маладая таполя» (1964).

Асноўныя рысы паэзіі Арочкі — сардэчнасць, засяроджаны роздум пра жыццё і час; пазней — паглыбленне філасофскага пачатку, зварот да перажытага падчас вайны (паэма «Матчына жыта») і гістарычнага мінулага (паэма «Курганне»)[2].

Аўтар крытыка-літаратуразнаўчых кніг «Валянцін Таўлай» (1969), «Галоўная служба паэзіі» (1974), «Беларуская савецкая паэма» (1979), «Саюз часу і майстэрства» (1981), «Максім Танк: Жыццё ў паэзіі» (1984), «Поэзия и война» (1987). Адзін з аўтараў «Истории белорусской советской литературы» (1977).

Перакладаў з рускай, латышскай, польскай і англійскай моў. У тым ліку перакладаў паасобныя творы А. Пракоф'ева, Я. Райніса, У. Бранеўскага і Д. Байрана[2].

Зноскі

  1. Памёр Мікола Арочка
  2. а б в Арочко Микола // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 30. — 737 с..

Літаратура