Бутаўт: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Бутаўт Кейстутавіч''' |
'''Бутаўт Кейстутавіч''', у хрышчэнні '''Генрых''' (памёр пасля 1381) — сын [[Кейстут]]а і [[Бірута, жонка Кейстута|Біруты]] |
||
Быў князем [[Горад Драгічын, Польшча|драгічынскім]]. У 1365 годзе перайшоў на бок [[Тэўтонскі Ордэн|Тэўтонскага |
Быў князем [[Горад Драгічын, Польшча|драгічынскім]]. У 1365 годзе перайшоў на бок [[Тэўтонскі Ордэн|Тэўтонскага Ордэна]], ахрысціўся ў каталіцтва ў [[Кёнігсберг]]у, потым удзельнічаў у няўдалым паходзе войскаў Ордэна на [[Вільня|Вільню]]. Дзесьці паміж жніўнем 1365 і 1368 годам прыбыў да [[двор сюзерэна|двора]] імператара і чэшскага караля [[Карл IV|Карла IV]] у [[Прага|Празе]], ад якога атрымаў тытул герцага і землі ва ўладанне. Успамінаецца ў свіце імператара да 1378 года. Апошні раз успамінаецца ў крыніцах у 1381 годзе, у паведамленні пра уцёкі з Літвы ягонага сына [[Вайдута|Вайдуты]], які таксама прыняў каталіцкі хрышчэнне і накіраваўся да двора чэшскага караля. Пахаваны ў аўгустыніянскім касцёле св. Тамаша ў Празе. |
||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
Rowell, S. C. (June 1996). |
* Rowell, S. C. (June 1996). «Unexpected Contacts: Lithuanians at Western Courts, c. 1316-c. 1400». English Historical Review 111 (442): 567—570. ISSN 0013-8266. |
||
⚫ | |||
[[Катэгорыя:Асобы]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ |
Версія ад 21:21, 20 красавіка 2013
Бутаўт Кейстутавіч, у хрышчэнні Генрых (памёр пасля 1381) — сын Кейстута і Біруты
Быў князем драгічынскім. У 1365 годзе перайшоў на бок Тэўтонскага Ордэна, ахрысціўся ў каталіцтва ў Кёнігсбергу, потым удзельнічаў у няўдалым паходзе войскаў Ордэна на Вільню. Дзесьці паміж жніўнем 1365 і 1368 годам прыбыў да двора імператара і чэшскага караля Карла IV у Празе, ад якога атрымаў тытул герцага і землі ва ўладанне. Успамінаецца ў свіце імператара да 1378 года. Апошні раз успамінаецца ў крыніцах у 1381 годзе, у паведамленні пра уцёкі з Літвы ягонага сына Вайдуты, які таксама прыняў каталіцкі хрышчэнне і накіраваўся да двора чэшскага караля. Пахаваны ў аўгустыніянскім касцёле св. Тамаша ў Празе.
Літаратура
- Rowell, S. C. (June 1996). «Unexpected Contacts: Lithuanians at Western Courts, c. 1316-c. 1400». English Historical Review 111 (442): 567—570. ISSN 0013-8266.
- Fijałek Jan , Wnuk Kiejstuta Jan książe drohiczinski kustosz i kanonik krakowski, drugi rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Kwartalnik Historyczny 1914, Lwów 1914, s.181-197.