Экватарыяльная сістэма каардынат

Першая экватарыяльная сістэма каардынат — адна з сістэм нябесных каардынат. У гэтай сістэме асноўнай плоскасцю з'яўляецца плоскасць нябеснага экватара. Адной з каардынат пры гэтым з'яўляецца скланенне δ (радзей - палярная адлегласць p).

Іншай каардынатай можа быць:

• гадзінны вугал t (у першай экватарыяльнай сістэме каардынат)
• прамое ўзыходжанне (у другой экватарыяльнай сістэме каардынат)

Сістэма

Скланеннем δ свяціла называецца дуга нябеснага мерыдыяна ад нябеснага экватара да свяціла, або вугал паміж плоскасцю нябеснага экватара і кірункам на свяціла.

Скланенне вымераюць у межах ад 0° да 90° у бок паўночнага полюса свету і ад 0° да -90° у бок паўднёвага полюса свету.

• Палярнай адлегласцю p свяціла называецца дуга круга скланення ад паўночнага полюса свету да свяціла, або вугал паміж воссю свету і кірункам на свяціла.

Палярныя адлегласці вымераюць у межах ад 0 ° да 180 ° па кірунку ад паўночнага полюса свету да паўднёвага.

• Гадзінным вуглом t свяціла называецца дуга нябеснага экватара ад верхняй кропкі нябеснага экватара (гэта значыць пункту перасячэння нябеснага экватара з нябесным мерыдыянам) да круга скланення свяціла, або двухгранны вугал паміж плоскасцю нябеснага мерыдыяна і вакол скланення свяціла.

Гадзінныя вуглы адлічваюць у бок сутачнага кручэння нябеснай сферы, то ёсць на захад ад верхняй кропкі нябеснага экватара, у межах ад 0° да 360° (у градуснай меры) або ад 0 г да 24 г (у гадзіннай меры). Часам гадзінныя вуглы вымераюць у межах ад 0° да 180° (ад 0 г да 12 г) на захад і ад 0° да -180° (ад 0 г да -12 г) на усход.

Гл. таксама

• Другая экватарыяльная сістэма каардынат

Крыніцы

Астранамічны энцыклапедычны слоўнік