Іуда Іскарыёт: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
{{арфаграфія}}
[[Выява:The-Last-Supper-large.jpg|thumb|250px|справа|Іуда Іскарыёт пакідае [[Тайная вячэра|Тайную вячэру]]. Малюнак [[Карл Блох|Карла Блоха]], канец 19 ст.]]
[[Выява:The-Last-Supper-large.jpg|thumb|250px|справа|Іуда Іскарыёт пакідае [[Тайная вячэра|Тайную вячэру]]. Малюнак [[Карл Блох|Карла Блоха]], канец 19 ст.]]
'''Іуда Іскарыёт''' ({{lang-he|יהודה איש־קריות}}) - згодна з [[Новы Запавет|Новага Запавету]], адзін з [[дванаццаць апосталаў|дванаццаці апосталаў]] [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]], які пазнеў здрадзіў і выдаў свайго Настаўніка.
'''Іуда Іскарыёт''' ({{lang-he|יהודה איש־קריות}}) - згодна з [[Новы Запавет|Новага Запавету]], адзін з [[дванаццаць апосталаў|дванаццаці апосталаў]] [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]], які пазнеў здрадзіў і выдаў свайго Настаўніка.

Версія ад 01:32, 13 ліпеня 2013

Іуда Іскарыёт пакідае Тайную вячэру. Малюнак Карла Блоха, канец 19 ст.

Іуда Іскарыёт (іўр.: יהודה איש־קריות) - згодна з Новага Запавету, адзін з дванаццаці апосталаў Ісуса Хрыста, які пазнеў здрадзіў і выдаў свайго Настаўніка.

Іуда сумна вядомы сваім пацалункам і здрадай Ісуса ў рукі першасвятароў сынедрыёна ў абмен на плату ў трыццаць срэбранікаў, пасля чаго ён пасля павесіўся з раскаяння і адчування сваёй віны. Яго месца сярод дванаццаці Апосталаў быў пазней заняў Мацвій.

Яго імя часам выкарыстоўваецца, каб вінаваціць кагосьці ў здрадзе, і часта блытаюць з іншым вучням Ісуса Іудай Фаддзеям.

Біблейскае апавяданне

Іуда згадваецца ў сінаптычных Евангелляў, таксама ў Евангеллі ад Яна і ў пачатку Дзеянняў апосталаў.

Марк сцвярджае, што першасвятары шукалі хітры спосаб, каб арыштаваць Ісуса. Яны вырашылі не рабіць гэтага падчас свята, так як яны баяліся, што могуць узнікнуць хваляванні ў горадзе, замест гэтага яны выбралі ў ноч перад святам, каб арыштаваць Хрыста. У Евангеллі ад Лукі сказана, што сатана ўвайшоў у Іуду ў гэты час.

Згодна Евангеллю ад Яна, Іуда носіў грашовы мяшок для ахвяраванняў. Іуда дамовіўся з іудзейскімі святарамі, што выдасць Ісуса за плату у «трыццаць срэбранікаў». Самі падзеі прыпалі на свята Пасхі. Ісус падчас Тайнай вярэчы амымыў ногі вучням і ўзрушаны прадказаў, што адзін з яго вучняў здрадзціць Яму. На пытанне Пятра, што гэта зробіць, Ісус адказаў, што той каму Ісус дасць умачоны кавалак хлеба. Кавалак атрымаў Іуда, які выйшаў з пакоя і накіраваўся да першасвятароў, каб выдаць Ісуса. Самі вучні не зразумелі падзеі, думаючы, што Ісус загадаў Іудзе купіць нешта да свята. Самі падзеі здрады адбыліся ў Гефсіманіі, калі Іуда, каб вызначыць Ісуса сярод натоўпу, выкарыстаў пацалунак, пасля чаго салдаты першасвятара Кайяфы арыштавалі Ісуса.

Смерць

Ёсць некалькі апісанняў смерці Іуды, два з якіх уваходзяць у сучасны біблейскі канон.

У Матф. 27:3-10 гаворыцца, што Іуда вярнуў грошы святарам і скончыў жыццё самагубствам. Гэтыя грошы выкарысталі, каб купіць зямлю ганчара. Евангелле апісвае гэтыя падзеі як выкананне прароцтва.

У Дзеях Апосталаў гаворыцца, што Іуда набыў поле несправядлівай цаною, але ўпаў ўніз галавой, "раскалолася чэрава ягонае, і вывернуліся вантробы ягоныя". Гэтае поле атрымала назву Акелдама або Крывавае поле.

Літаратура

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Белэн, 1998. — 608 с.: іл. ISBN 985-11-0279-2