Авечка свойская: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др арфаграфія |
дапаўненне, абнаўленне звестак, шаблон |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Таксон |
|||
{{Таксанамія |
|||
| name = |
|||
| regnum = Жывёлы |
|||
| image file = Flock of sheep.jpg |
|||
| image title = |
|||
| image descr = Статак авечак |
|||
| надцарства = |
|||
| parent = Ovis |
|||
| rang = Від |
|||
| latin = Ovis aries |
|||
| author = [[Linnaeus]], 1758 |
|||
| range map = |
|||
| range legend = |
|||
| iucnstatus = |
|||
| тып = [[Хордавыя]] |
|||
| wikispecies = Ovis aries |
|||
| падтып = |
|||
⚫ | |||
| нададдзел = |
|||
| iucn = |
|||
| аддзел = |
|||
| пададдзел = |
|||
| надклас = |
|||
| клас = [[Сысуны]] |
|||
| падклас = |
|||
| інфраклас = |
|||
| надпарадак = |
|||
| парадак = |
|||
| падпарадак = |
|||
| інфрапарадак = |
|||
| надатрад = |
|||
| атрад = [[Парнакапытныя]] |
|||
| падатрад = |
|||
| інфраатрад = |
|||
| надсемейства = |
|||
| сямейства = |
|||
| падсемейства = |
|||
| надтрыба = |
|||
| трыба = |
|||
| падтрыба = |
|||
| род = [[Бараны]] |
|||
| падрод = |
|||
| надсекцыя = |
|||
| секцыя = |
|||
| падсекцыя = |
|||
| від = '''Авечка свойская''' |
|||
| падвід = |
|||
| без рангу = |
|||
| навуковая назва = Ovis aries, ([[Linnaeus]], 1758 ) |
|||
| назва боксу таксонаў = |
|||
| тэкст боксу таксонаў = |
|||
| назва боксу карты = |
|||
| карта = |
|||
| апісанне карты = |
|||
| легенда карты = |
|||
| віківіды = Ovis aries |
|||
⚫ | |||
| itis = 552475 |
| itis = 552475 |
||
| ncbi = 9940 |
| ncbi = 9940 |
||
| eol = 311906 |
|||
}} |
|||
'''Авечка свойская''' (''Ovis aries'') — жывёла класа [[сысуны|сысуноў]]. Продкам свойскай авечкі з'яўляецца [[азіяцкі муфлон]]. |
'''Авечка свойская''' (''Ovis aries'') — жывёла класа [[сысуны|сысуноў]]. Продкам свойскай авечкі з'яўляецца [[азіяцкі муфлон]]. |
||
Версія ад 14:14, 18 верасня 2013
Авечка свойская | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Статак авечак | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ovis aries Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Авечка свойская (Ovis aries) — жывёла класа сысуноў. Продкам свойскай авечкі з'яўляецца азіяцкі муфлон.
Біялагічныя асаблівасці
Найважнейшая асаблівасць свойскіх авечак — высокая іх прыстасавальнасць да розных умоў развядзення. Яны добра пераносяць халодны і гарачы клімат, добра сябе адчуваюць у сухіх пустынных раёнах поўдня і на зялёных раўнінах умераных шырот. Другая каштоўная якасць авечак — добрая прыстасаванасць да пашавага ўтрымання, здольнасць выкарыстоўваць самыя танныя кармы і знаходзіць іх сабе нават на самых бедных пашах. Яны паядаюць вялізную колькасць розных раслін, у тым ліку пустазелле. Шматкамерны страўнік і добра развіты стрававальны апарат забяспечваюць засваяльнасць да 75 % пажыўных рэчываў грубых кармоў. Аднак авечкі дрэнна пераносяць павышаную вільготнасць і вільготныя пашы. Пры перабоях у кармленні і паенні многія пароды авечак здольны траціць адкладзены ў целе (на хвасце, у курдзюку) тлушч, што дапамагае пераносіць бяскорміцу.
Працягласць жыцця авечак 12-14 гадоў, а працягласць гаспадарчага іх выкарыстання 6-7 гадоў.
Скараспеласць высокая. Палавая спеласць настае ў 6-7-месячным узросце, у першую злучку пускаюць у 1,5 года. Палавы цыкл (перыядычнасць прыходу ў ахвоту) у авечак у сярэднім 17 дзён (ваганні 15-20 дзён). Пладавітасць большасці парод ад 100 да 150 ягнят на 100 матак, у асобных парод яна складае 250—300 ягнят на 100 матак. Перыяд котнасці ў сярэднім 150 дзён (ваганні ад 140 да 155 дзён у залежнасці ад пароды, узросту і ўкормленасці матак).
Жывая маса ягнят пры нараджэнні залежыць ад пароды і колькасці ягнят у прыплодзе. Адзіночкі важаць 3-4,5 кг, ягняты са шматплодных акотаў звычайна меншыя. Пры нармальных умовах кармлення і ўтрымання ягняты хутка развіваюцца. Да 15-20-дзённага ўзросту яны падвойваюць сваю жывую масу. Сутачнае прыбаўленне ў масе да 4 мес складае 200—400 г у залежнасці ад пароды і кармлення. Да 4-месячнага ўзросту ягняты дасягаюць 45-50 % жывой масы бацькоў. Эксперыментальнымі даследаваннямі пацверджана, што авечкі найбольш поўна выкарыстоўваюць і акупляюць корм у першы год жыцця пры атрыманні ад іх мясной і шэрснай прадукцыі.
Пароды авечак
Вядома больш за 600 парод і генетычна адасобленых груп авечак: ад жывел з аднароднай тонкай і паўтонкай воўнай да бясшэрсных (з валасяным покрывам), ад кароткамізэрнахвостых да доўгатлустахвостых і курдзючных, ад спецыялізаваных на вытворчасці адной прадукцыі (воўна) да парод трайной прадукцыйнасці (воўна, мяса, малако). На Беларусі пашырана гадоўля танкарунных, паўтанкарунных, паўгрубашэрсных і грубашэрсных авечак.
Прадукцыя авечкагадоўлі
Дзякуючы авечкагадоўлі атрымліваюць каштоўную сыравіну (воўну, аўчыну, смушак) і харчовыя прадукты (мяса, тлушч, малако). Воўну прадуць, з яе вяжуць і ткуць розныя вырабы. Шкуру авечкі памерам не менш за 18 дм называюць аўчынай. Футравыя аўчыны атрымліваюць ад танкарунных і паўтанкарунных авечак, а таксама ад паўгрубашэрсных, калі іх шэрснае покрыва ў асноўным складаецца з пуховых валокнаў з невялікім дамешкам тонкай восці. Ад нованароджаных ягнят смушкавых парод ва ўзросце 1-3 дні атрымліваюць смушкі — шкуркі з валасяным покрывам у выглядзе завіткоў. Бараніна мае высокія пажыўныя якасці: у ёй амаль столькі бялкоў, як у ялавічыне і свініне, але вельмі мала халестэрыну. Авечае малако лёгка засвойваецца, тлустасць 7-10 %, з яго робяць высакаякасныя сыры.
Літаратура
- Энцыклапедыя сельскага гаспадара. — Мн.: БелЭн, 1993.