Васіль Андрэевіч Залатароў: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

[дагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 07:56, 27 снежня 2013

Васіль Андрэевіч ЗАЛАТАРОЎ (7 сакавіка 1872, Таганрог — 25 мая 1964) — рускі і беларускі кампазітар і педагог. Заслужаны артыст Расіі (1932), народны артыст Беларусі (1949). Прафесар (1918).

Біяграфічныя звесткі

Вучыўся ў Прыдворнай пеўчай капэле ў М. Балакірава і А. Лядава, скончыў Пецярбургскую кансерваторыю (1900, клас М. Рымскага-Корсакава). У 1909—33 выкладаў у кансерваторыях і музычна-драматычных інстытутах у Расіі і на Украіне, у 1933—41 вёў клас кампазіцыі ў Беларускай кансерваторыі. Яго вучнямі былі Л. М. Абеліовіч^[1], А. В. Багатыроў, У. У. Алоўнікаў.

Творчасць

Творча развіваў рэалістычныя традыцыі рускай класічнай музыкі. Напісаў шэраг твораў на матэрыяле фальклору розных народаў, у т.л. ўкраінскага, узбекскага, малдаўскага, туркменскага і інш. У беларускую музычную культуру арганічна ўвайшлі яго балет па матывах народных легевд «Князь-возера» (паст. 1949; на тую ж музыку пастаўлены балеты «Аповесць пра каханне», 1953, і «Палымяныя сэрцы», 1955); сімфонія «Беларусь» (4-я, 1934), танцавальная сюіта і уверцюра-фантазія на беларускія тэмы (1937) для сімфанічнага аркестра; Маленькая сюіта на тэмы заходнебеларускіх народных песень для хору а капэла (1943); цыкл апрацовак народных песень для голасу з сімфанічным аркестрам «Кантрасты» (1939). Сярод іншых твораў: опера «Дзекабрысты» (паст. 1925), 4 кантаты, 6 сімфоній, 6 струнных квартэтаў і інш.

Аўтар манаграфіі «Фуга» (1932) — першай рускамоўнай працы, спецыяльна прысвечанай гэтай музычнай форме.

Прэміі і ўзнагароды

Дзяржаўная прэмія СССР (1950)

Бібліяграфія

Воспоминания... М., 1957.
Фуга. 3-е изд. М., 1965.

Зноскі

↑ т. 5. Биографический справочник. Мн: Издательство «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. 29 с.

Літаратура

Нисневич С. В.А.Золотарев. М., 1964.
Нісневіч С. Залатароў // БЭ ў 18 т. Т. 6. Мн., 1998.

[БС-1] т. 5. Биографический справочник. Мн: Издательство «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. 29 с.

[1]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-'''Васіль Залатароў''' ({{ДН|7|3|1872}}, [[Горад Таганрог|Таганрог]] — {{ДС|25|5|1964}}) — рускі і беларускі {{Кампазітар|СССР|Беларусі}} і педагог.
+'''Васіль Андрэевіч ЗАЛАТАРОЎ''' ({{ДН|7|3|1872}}, [[Горад Таганрог|Таганрог]] — {{ДС|25|5|1964}}) — рускі і беларускі {{Кампазітар|СССР|Беларусі}} і педагог. Заслужаны артыст Расіі (1932), народны артыст Беларусі (1949). Прафесар (1918).
+== Біяграфічныя звесткі ==
-У 1933—1941 гг. вёў клас кампазіцыі ў Беларускай кансерваторыі. У беларускую музычную культуру ўвайшлі яго балеты «[[Князь-возера, балет|Князь-возера]]» (1949) «Аповесць пра каханне» (1953), «Палымяныя сэрцы» (1955), сімфонія «Беларусь» (1934).
+Вучыўся ў Прыдворнай пеўчай капэле ў [[М. Балакіраў|М. Балакірава]] і [[А. Лядаў|А. Лядава]], скончыў Пецярбургскую кансерваторыю (1900, клас [[М. Рымскі-Корсакаў|М. Рымскага-Корсакава]]). У 1909—33 выкладаў у кансерваторыях і музычна-драматычных інстытутах у Расіі і на Украіне, у 1933—41 вёў клас кампазіцыі ў [[Беларуская кансерваторыя|Беларускай кансерваторыі]]. Яго вучнямі былі [[Леў Маісеевіч Абеліовіч|Л. М. Абеліовіч]]<ref name="БС">т. 5. Биографический справочник. Мн: Издательство «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. 29 с.</ref>, [[Анатоль Васільевіч Багатыроў|А. В. Багатыроў]], [[Уладзімір Уладзіміравіч Алоўнікаў|У. У. Алоўнікаў]].
+== Творчасць ==
-Яго вучнямі былі [[Леў Маісеевіч Абеліовіч|Л. М. Абеліовіч]]<ref name="БС">т. 5. Биографический справочник. Мн: Издательство «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. 29 с.</ref>, [[Анатоль Васільевіч Багатыроў|А. В. Багатыроў]], [[Уладзімір Уладзіміравіч Алоўнікаў|У. У. Алоўнікаў]].
+Творча развіваў рэалістычныя традыцыі рускай класічнай музыкі. Напісаў шэраг твораў на матэрыяле фальклору розных народаў, у т.л. ўкраінскага, узбекскага, малдаўскага, туркменскага і інш. У беларускую музычную культуру арганічна ўвайшлі яго балет па матывах народных легевд [[Князь-возера, балет|«Князь-возера»]] (паст. [[1949]]; на тую ж музыку пастаўлены балеты «Аповесць пра каханне», 1953, і «Палымяныя сэрцы», 1955); сімфонія «Беларусь» (4-я, 1934), танцавальная сюіта і уверцюра-фантазія на беларускія тэмы (1937) для сімфанічнага аркестра; Маленькая сюіта на тэмы заходнебеларускіх народных песень для хору а капэла (1943); цыкл апрацовак народных песень для голасу з сімфанічным аркестрам «Кантрасты» (1939). Сярод іншых твораў: опера «Дзекабрысты» (паст. 1925), 4 кантаты, 6 сімфоній, 6 струнных квартэтаў і інш.
+Аўтар манаграфіі «Фуга» (1932) — першай рускамоўнай працы, спецыяльна прысвечанай гэтай музычнай форме.
+== Прэміі і ўзнагароды ==
+* Дзяржаўная прэмія СССР (1950)
+== Бібліяграфія ==
+* Воспоминания... М., 1957.
+* Фуга. 3-е изд. М., 1965.
 {{зноскі}}
+== Літаратура ==
+* Нисневич С. В.А.Золотарев. М., 1964.
+* Нісневіч С. Залатароў // БЭ ў 18 т. Т. 6. Мн., 1998.
 {{без карткі|кампазітар}}
 {{DEFAULTSORT:Залатароў Васіль}}
+[[Катэгорыя:Народныя артысты Беларускай ССР]]