Бельканта: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Legobot (размовы | уклад)
др Bot: Migrating 35 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q212112 (translate me)
др афармленне, вікіфікацыя
Радок 1: Радок 1:
'''Бельканта''', '''Bel canto''' італьянскі стыль песні (перакл. “гожыя гукі”, “гожыя песні”), пеўся па ўсёй Еўропе ў XVIII сагоддзі, за выключэннем [[Францыя|Францыі]]. Ён усталёўваў патрэбнасць ў кантролі паветру, хуткасці, дынамічнай гнуткасці, прыгажосці вакалу і віртуозным бляскам. Ён ствараў падзел у [[Опера|Оперы]] і служыў зброяй у дуэлі паміж кастратамі і жанчынамі-спявачкамі. Гэты стыль рэзка падзяляў музычныя элементы ў Опернай драмы. Наступная эра дэкламацыяйнага спявання сцвяржала, што bel canto ёсць больш функцыянальным чым прыгожым, што ён імкунуўся выклікаць толькі энтузіазм у гледачоў. Але як віртуознасць, так і лірычная прыгажосць зараз шануюцца, таму прынцыпы bel canto вывучаюцца ў сучасных школах спявання.
'''Бельканта''', '''Bel canto''' — італьянскі стыль [[Песня|песні]] (перакл. «гожыя гукі», «гожыя песні»), пеўся па ўсёй [[Еўропа|Еўропе]] ў XVIII сагоддзі, за выключэннем [[Францыя|Францыі]].
Стыль усталёўваў патрэбнасць ў кантролі паветра, хуткасці, дынамічнай гнуткасці, прыгажосці [[вакал]]у і віртуозным бляскам. Ён ствараў падзел у [[Опера|Оперы]] і служыў зброяй у дуэлі паміж кастратамі і жанчынамі-спявачкамі. Гэты стыль рэзка падзяляў музычныя элементы ў Опернай драмы. Наступная эра дэкламацыяйнага спявання сцвярджала, што ''bel canto'' ёсць больш функцыянальным чым прыгожым, што ён імкнуўся выклікаць толькі энтузіазм у гледачоў. Але як віртуознасць, так і лірычная прыгажосць зараз шануюцца, таму прынцыпы ''bel canto'' вывучаюцца ў сучасных школах спявання.


== Бібліяграфія ==
== Бібліяграфія ==
Duey, Phillip A., Bel Canto and Its Golden Age (1951; repr. 1980); Grout, Donald J., Short History of Opera, 3d ed. (1987); Heriot, Angus, The Castrati in Opera (1956; repr. 1974)
Duey, Phillip A., Bel Canto and Its Golden Age (1951; repr. 1980); Grout, Donald J., Short History of Opera, 3d ed. (1987); Heriot, Angus, The Castrati in Opera (1956; repr. 1974)
{{Шаблон:Оперныя тэрміны}}
{{Шаблон:Оперныя тэрміны}}
[[Катэгорыя:Музыка Італіі]]
[[Катэгорыя:Музыка Італіі]]

Версія ад 06:38, 7 лютага 2014

Бельканта, Bel canto — італьянскі стыль песні (перакл. «гожыя гукі», «гожыя песні»), пеўся па ўсёй Еўропе ў XVIII сагоддзі, за выключэннем Францыі.

Стыль усталёўваў патрэбнасць ў кантролі паветра, хуткасці, дынамічнай гнуткасці, прыгажосці вакалу і віртуозным бляскам. Ён ствараў падзел у Оперы і служыў зброяй у дуэлі паміж кастратамі і жанчынамі-спявачкамі. Гэты стыль рэзка падзяляў музычныя элементы ў Опернай драмы. Наступная эра дэкламацыяйнага спявання сцвярджала, што bel canto ёсць больш функцыянальным чым прыгожым, што ён імкнуўся выклікаць толькі энтузіазм у гледачоў. Але як віртуознасць, так і лірычная прыгажосць зараз шануюцца, таму прынцыпы bel canto вывучаюцца ў сучасных школах спявання.

Бібліяграфія

Duey, Phillip A., Bel Canto and Its Golden Age (1951; repr. 1980); Grout, Donald J., Short History of Opera, 3d ed. (1987); Heriot, Angus, The Castrati in Opera (1956; repr. 1974)