Крыштаф Станіслаў Завіша: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 02:56, 20 красавіка 2014

Крыштоф Станіслаў Завіша (20 красавіка 1660, в. Горка Слонімскага павета — 15 жніўня 1721) — дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай, пісьменнік-мемуарыст. Ваявода менскі (з 1720).

Трымаў Менскае (з 1685) і Чачэрскае (з 1684) староствы^[1].

Біяграфія

З шляхецкага роду Завішаў гербу Лебедзь, сын Андрэя Казіміра і Аляксандры Агінскай. Па смерці бацькі выхоўваўся дзядзькам вялікім канцлерам літоўскім Марцыянам Аляксандрам Агінскім. Навучаўся ў Віленскай акадэміі, потым у Кракаве.

Браў актыўны ўдзел у палітычным жыцці: некалькі разоў абіраўся дэпутатам на соймы, іхні маршалак у 1697, 1718 і 1720. Спачатку падтрымліваў караля Аўгуста Моцнага, аднак у Паўночную вайну перайшоў на бок Станіслава Ляшчынскага^[2].

Пабраўся шлюбам з Тэрэзай Тышкевіч, у выніку чаго атрымаў багаты пасаг. Адзін з асноўных фундатараў капліцы Святога Феліцыяна ў касцёле Імя Найсвяцейшай Дзевы Марыі пры калегіуме езуітаў у Мінску. Па смерці ў ёй жа быў пахаваны^[3].

Бацька Ігнацыя Завішы.

Творчасць

Аўтар пераробкі італьянскага раману «Любасць бяз зменаў» (1688), шэрагу прамоваў на соймах, сабраных ягонай дачкой Барбарай Радзівіл у кнізе «Водгук прыемных мелодыяў» (1728) і інш.

Найбольш значнае з літаратурнай спадчыны К. С. Завішы — яго мемуары, у якіх апісваюцца палітычныя падзеі і шляхецкі побыт Рэчы Паспалітай XVII—XVIII стст.

Зноскі

↑ Вячаслаў Насевіч. Завішы // ЭГБ С. 394.
↑ Уладзімір Мархель. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.
↑ Тамара Габрусь. Наша «езуіцкае» барока // «Наша Вера» № 1 (15), 2001.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 684 с.: іл. ISBN 985-11-0314-4.
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т.Т. 3: Гімназіі — Кадэнцыя / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1996. — 527 с.: іл. ISBN 985-11-0041-2.

У Сеціве

Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, wojewody mińskiego 1666-1721, wyd. 1862

[1]

[1] Вячаслаў Насевіч. Завішы // ЭГБ С. 394.

[2] Уладзімір Мархель. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.

[3] Тамара Габрусь. Наша «езуіцкае» барока // «Наша Вера» № 1 (15), 2001.

[1]

[2]

[3]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 [[Image:Kryštap Zaviša. Крыштап Завіша.jpg|thumb]]
-'''Крыштоф Станіслаў Завіша''' ({{ДН|20|4|1660}}, в. [[Горка]] [[Слонімскі павет|Слонімскага павета]] — {{ДС|15|8|1721}}) — дзяржаўны дзяяч [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]], пісьменнік-мемуарыст. [[Ваявода менскі]] (з [[1720]]).
+'''Крыштоф Станіслаў Завіша''' ({{ДН|20|4|1660}}, в. [[Горка]] [[Слонімскі павет|Слонімскага павета]] — {{ДС|15|8|1721}}) — дзяржаўны дзеяч [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]], пісьменнік-мемуарыст. [[Ваявода менскі]] (з [[1720]]).
 Трымаў [[Менскае староства|Менскае]] (з [[1685]]) і [[Чачэрскае староства|Чачэрскае]] (з [[1684]]) староствы<ref>[[Вячаслаў Насевіч]]. Завішы // ЭГБ С. 394.</ref>.
@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 З шляхецкага роду [[Завішы|Завішаў]] гербу [[Лебедзь (герб)|Лебедзь]], сын [[Андрэй Казімір Завіша|Андрэя Казіміра]] і Аляксандры Агінскай. Па смерці бацькі выхоўваўся дзядзькам вялікім канцлерам літоўскім [[Марцыян Аляксандр Агінскі|Марцыянам Аляксандрам Агінскім]]. Навучаўся ў [[Віленская акадэмія|Віленскай акадэміі]], потым у [[Кракаў|Кракаве]].
-Браў актыўны ўдзел у палітычны жацці: некалькі разоў абіраўся дэпутатам на соймы, іхны [[соймавы маршалак|маршалак]] у [[1697]], [[1718]] і [[1720]]. Спачатку падтрымліваў караля [[Аўгуст Моцны|Аўгуста Моцнага]], аднак у [[Паўночная вайна|Паўночную вайну]] перайшоў на бок [[Станіслаў Ляшчынскі|Станіслава Ляшчынскага]]<ref>[[Уладзімір Мархель]]. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.</ref>.
+Браў актыўны ўдзел у палітычным жыцці: некалькі разоў абіраўся дэпутатам на соймы, іхні [[соймавы маршалак|маршалак]] у [[1697]], [[1718]] і [[1720]]. Спачатку падтрымліваў караля [[Аўгуст Моцны|Аўгуста Моцнага]], аднак у [[Паўночная вайна|Паўночную вайну]] перайшоў на бок [[Станіслаў Ляшчынскі|Станіслава Ляшчынскага]]<ref>[[Уладзімір Мархель]]. Завіша Крыштоф Станіслаў // ЭВКЛ С. 638.</ref>.
 Пабраўся шлюбам з Тэрэзай Тышкевіч, у выніку чаго атрымаў багаты пасаг. Адзін з асноўных фундатараў капліцы Святога Феліцыяна ў [[Архікафедральны касцёл Імя Найсвяцейшай Дзевы Марыі, Мінск|касцёле Імя Найсвяцейшай Дзевы Марыі]] пры [[Калегіум езуітаў, Мінск|калегіуме езуітаў]] у [[Мінск]]у. Па смерці ў ёй жа быў пахаваны<ref>[[Тамара Габрусь]]. [http://media.catholic.by/nv/n15/art11.htm Наша «езуіцкае» барока] // «[[Наша Вера]]» № 1 (15), 2001.</ref>.
@@ Радок 14: / Радок 14: @@
 == Творчасць ==
-Аўтар пераробкі італьянскага раману «Любасць бяз зменаў» ([[1688]]), шэрагу прамоваў на соймах, сабраных ягонай дачкой [[Барбара Завіша|Барбары Радзівіл]] у кнізе «Водгук прыемных мелодыяў» ([[1728]]) і інш.
+Аўтар пераробкі італьянскага раману «Любасць бяз зменаў» ([[1688]]), шэрагу прамоваў на соймах, сабраных ягонай дачкой [[Барбара Завіша|Барбарай Радзівіл]] у кнізе «Водгук прыемных мелодыяў» ([[1728]]) і інш.
 Найбольш значнае з літаратурнай спадчыны К. С. Завішы — яго мемуары, у якіх апісваюцца палітычныя падзеі і шляхецкі побыт Рэчы Паспалітай [[XVII стагоддзе|XVII]]—[[XVIII стагоддзе|XVIII]] стст.