Галіна Антонаўна Войцік: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
+ 4 categories using HotCat |
→Літаратура: clean up using AWB |
||
Радок 13: | Радок 13: | ||
[[Катэгорыя:Публіцысты Беларусі]] |
[[Катэгорыя:Публіцысты Беларусі]] |
||
[[Катэгорыя:Навучэнцы Віленскай беларускай гімназіі]] |
[[Катэгорыя:Навучэнцы Віленскай беларускай гімназіі]] |
||
[[Катэгорыя:Выпускнікі |
[[Катэгорыя:Выпускнікі Віленскага ўніверсітэта]] |
||
[[Катэгорыя:Перакладчыкі прозы і драматургіі на беларускую мову]] |
[[Катэгорыя:Перакладчыкі прозы і драматургіі на беларускую мову]] |
||
[[Катэгорыя:Перакладчыкі з літоўскай мовы]] |
[[Катэгорыя:Перакладчыкі з літоўскай мовы]] |
Версія ад 20:37, 29 красавіка 2014
Галіна Антонаўна ВОЙЦІК, па мужу ЛУЦКЕВІЧ (1 ліпеня 1927 — 13 жніўня 2007[1]) — беларускі педагог, публіцыст, філолаг.
Дачка Антона Войціка і Зоські Верас. Вучылася ў Віленскай беларускай гімназіі. Скончыла Вільнюскі ўніверсітэт (1950). У 1949-54 працавала ў Гродзенскім педагагічным інстытуце, у 1954-57 і 1961-86 — у Вільнюскім педагагічным інстытуце. Аўтар прац па германістыцы, гістарычных даследаванняў і партрэтаў беларусаў Віленшчыны «Зоська Верас» (1992), «Лявон Луцкевіч» (1999), «Барыс Кіт» (2001), разам з мужам, Л. Луцкевічам, — «Аляксандр Коўш», «Аляксандр Уласаў», «Янка Шутовіч», «Пётра Сергіевіч» (усе 2000), «Канстанцін Галкоўскі», «Мар'ян Пецюкевіч» (абедзве 2001), «Адам Станкевіч», «Антон Антановіч» (абедзве 2002). На беларускую мову пераклала з літоўскай кнігу «Па Віліі» Ч. Кудабы (1992), нарыс «Вучыцца жыць» А. Жэмайцітэ (1988).
Зноскі
Літаратура
- Саламевіч Я. Войцік // ЭГБ у 6 т. Т. 6, кн. ІІ. Мн., 2003.
- Асобы
- Нарадзіліся 1 ліпеня
- Нарадзіліся ў 1927 годзе
- Памерлі 13 жніўня
- Памерлі ў 2007 годзе
- Постаці беларускай філалогіі
- Постаці беларускай педагогікі
- Публіцысты Беларусі
- Навучэнцы Віленскай беларускай гімназіі
- Выпускнікі Віленскага ўніверсітэта
- Перакладчыкі прозы і драматургіі на беларускую мову
- Перакладчыкі з літоўскай мовы