Шыман Марцін Казлоўскі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
крыніца — be-x-old:Шыман Марцін Казлоўскі |
|||
| Радок 32: | Радок 32: | ||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1819 годзе]] |
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1819 годзе]] |
||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Аліце]] |
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Аліце]] |
||
[[Катэгорыя: |
[[Катэгорыя:Біскупы луцкія]] |
||
[[Катэгорыя: |
[[Катэгорыя:Архібіскупы магілёўскія]] |
||
[[Катэгорыя:Памерлі 14 лістапада]] |
[[Катэгорыя:Памерлі 14 лістапада]] |
||
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1899 годзе]] |
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1899 годзе]] |
||
Версія ад 17:28, 25 мая 2014
Шыман Марцін Казлоўскі (польск.: Szymon Marcin Kozłowski; 5 лістапада 1819, Аліта, Троцкі павет — 14 лістапада 1899, Санкт-Пецярбург) — рымска-каталіцкі дзеяч, біскуп луцка-жытомірскі, архібіскуп магілёўскі, бібліст, папулярызатар тэалогіі.
Сын Яна і Магдалены з Лянкевічаў Казлоўскіх. Скончыў шляхецкую школу ў Кейданах, у 1839 паступіў у Віленскую духоўную семінарыю, ад 1841 у Віленскай духоўнай акадэміі, якую скончыў у Пецярбургу. Высвечаны на святара ў 1844. Майстар тэалогіі ад 22 чэрвеня 1845. У 1845—1848 выкладчык у ковенскай гімназіі, прафесар маральнай тэалогіі і гамілетыкі ў Віленскай духоўнай семінарыі. У 1848—1851 выкладаў гісторыю касцёлу і кананічнае права, у 1851—1863 рэктар семінарыі. Ад 1852 канонік, ад 1862 прэлат-кусташ віленскае кафедральнае капітулы. Ад 1866 асэсар Духоўнага калегіуму, а ад 1877 рэктар Духоўнай акадэміі ў Пецярбургу.
У 1883 прызначаны луцка-жытомірскім біскупам, быў вымушаны вырашаць праблемы, што паўсталі ў выніку 13-гадовае ссылкі папярэдняга біскупа. Хоць і быў лаяльны да расійскі ўладаў, у 1884 пазбавіў пасады пробашча, які прыняў у касцёле праваслаўнага мітрапаліта; за што быў пазбаўлены ўладамі (да 1885) паловы пенсіі. Ад 1891 архібіскуп магілёўскі. У 1892 спрычыніўся да канфлікту з расійскімі ўладамі праз сваё нежаданне ўводзіць дадаткровыя набажэнствы на рускай мове.
Быў адным з найпладавіцейшых рэлігійных аўтараў Расійскай імперыі. Аўтар падручнікаў рэлігіі. Папулярызаваў дзеі Каталіцкага Касцёлу. Хоць і не быў вучоным у 1862 стаў доктарам honoris causa Духоўнай акадэміі ў Пецярбургу. Да ХХ ст. уся моладзь навучалася на яго кніжках. Папулярызаваў тэкст «Вульгаты» ў перакладзе Якуба Вуйка, вядомы як «Біблія Казлоўскага». Рабіў вялікі націск на тое, каб ксяндзы чыталі Біблію і цікавіліся літургіяй. Пахаваны на Выбарскіх могілках у Пецярбургу.
Літаратура
- Ks. Witold Józef Kowalów, Arcybiskup Szymon Marcin Kozłowski (1883—1891), [w:] «Wołanie z Wołynia» nr 1 (20) ze stycznia-lutego 1998 r., s. 33-34.
- Krzysztof Rafał Prokop, Sylwetki biskupów łuckich, Biały Dunajec — Ostróg 2001, s. 182—186.
- Інна Шостак. Луцько-Житомирська Римо-Католицька дієцезія наприкінці XVIII — у першій половині XIX століття, Білий Дунаєць — Острог 2005.
