Усходняя Румелія: Розніца паміж версіямі

Усходняя Румелія
	Аўтаномная правінцыя Асманскай імперыі
Усходняя Румелія
	Източна Румелия
	Сцяг
	; Балгарыя па Сан-стэфанскаму міру і вынікам Берлінскага кангрэсу
< > 1878 — 1908 ;
Сталіца	Філіпопаль
Афіцыйная мова	балгарская мова, асманская мова і грэчаская мова
Грашовая адзінка	Ottoman lira[d]
Насельніцтва	975 030 чал.;
Форма кіравання	абсалютная манархія
Гісторыя
• 13 ліпеня 1878	Берлінскі кангрэс
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 13:37, 25 жніўня 2014

Усхо́дняя Руме́лія (балг.: Източна Румелия; турэцк.: Doğu Rumeli; грэч. Ανάτσλική Ρωμυλια - Anatoliki Romylia) - аўтаномная турэцкая правінцыя з 1978 па 1908 гады. З 1885 года пад фактычным кантролем Балгарыі. Цэнтр правінцыі - Філіпопаль.

Гісторыя

Усходняя Румелія была створана пасля Берлінскага кангрэса 1887 года, на якім адбыўся перагляд Сан-Стэфанскага мірнага дагавора. Усходняя Румелія мела пэўную аўтаномію ад Асманскай імперыі, але знаходзілася пад прамой уладай султана імперыі: ён прызначаў кіраванне вобласцю. Генерал-губернатар павінен быць з хрысціян, ён прызначаўся султанам са згоды вялікіх дзяржаў.

Правінцыя Усходняя Румелія складалася з зямель Сліўненскага і Філіпопальскага саджакаў, з дадаткам двух каз Адрыянопальскага. Усходняя Румелія, уключаючы вобласць верхняй Марыцы і Тунджы, была абмежавана з поўначы Балканамі, з усхода Чорным морам, з захада - водападзелам Марыцы і Іскыра, а з поўдня паласой, праведзенай з захада на ўсход паміж 41°36' і 42°12' паўночнай шыраты.

Але такая ўяўная аўтаномія праіснавала ўсяго 7 гадоў; у верасні 1885 года, пасля буйнога балгарскага паўстання ў гэтай вобласці тэрыторыя Усходняй Румеліі была далучана да Балгарыі, якая знаходзілася пад фармальным сюзэрэнітэтам Асманскай імперыі. У 1896 годзе, калі Порта прызнала прынца Фердынанда Кобургскага балгарскім князем, яна адначасова з гэтым прызначыла яго генерал-губернатарам Усходняй Румеліі.

У 1908 Фердынанд І прыняў тытул цара Балгарыі і абвясціў аб анэксіі Усходняй Румеліі.

Наступныя тэрытарыяльныя змены Балгарыі ў выніку Балканскіх, Першай і Другой сусветных войн не паўплывалі на прыналежнасць Усходняй Румеліі, якая засталася ў яе межах.

Зноскі

↑ З 1885 фактычна аб'яднана з Балгарыяй

Гл. таксама

Спасылкі

Шаблон:Адміністрацыны падзел Асманскай імперыі

[1] З 1885 фактычна аб'яднана з Балгарыяй

[1]

@@ Радок 48: / Радок 48: @@
 }}
-'''Усхо́дняя Руме́лія''' ({{lang-bg|Източна Румелия}}; {{lang-tr|Doğu Rumeli}}; {{lang-el|Ανάτσλική Ρωμυλια}} - ''Anatoliki Romylia'') - аўтаномная турэцкая правінцыя з [[1978]] па [[1908]] гады. З 1885 года пад фактычным кантролем [[Княства Балгарыя|Балгарыі]]. цэнтр правінцыі - [[Горад Плоўдзіў|Філіпопаль]].
+'''Усхо́дняя Руме́лія''' ({{lang-bg|Източна Румелия}}; {{lang-tr|Doğu Rumeli}}; {{lang-el|Ανάτσλική Ρωμυλια}} - ''Anatoliki Romylia'') - аўтаномная турэцкая правінцыя з [[1978]] па [[1908]] гады. З 1885 года пад фактычным кантролем [[Княства Балгарыя|Балгарыі]]. Цэнтр правінцыі - [[Горад Плоўдзіў|Філіпопаль]].
 == Гісторыя ==
 Усходняя Румелія была створана пасля [[Берлінскі кангрэс|Берлінскага кангрэса]] [[1887]] года, на якім адбыўся перагляд [[Сан-Стэфанскі мір|Сан-Стэфанскага мірнага дагавора]]. Усходняя Румелія мела пэўную аўтаномію ад Асманскай імперыі, але знаходзілася пад прамой уладай султана імперыі: ён прызначаў кіраванне вобласцю. Генерал-губернатар павінен быць з хрысціян, ён прызначаўся султанам са згоды вялікіх дзяржаў.
-Правінцыя Усходняя Румелія складалася з зямель Сліўненскага і Філіпопальскага саджакаў, з дадаткам двух [[каза, адміністрацыйная адзінка|каз]] Адрыянопальскага. Усходняя Румелія, уключаючы вобласць верхняй [[Рака Марыца|Марыцы]] і [[Рака Тунджа|Тунджы]], была абмежавана з поўначы Балканамі, з усхода [[Чорнае мора|Чорным морам]], с захада - водападзелам Марыцы і [[Рака Іскыр|Іскра]], а з поўдня паласой, праведзенай с захада на ўсход паміж 41°36' і 42°12' паўночнай шыраты.
+Правінцыя Усходняя Румелія складалася з зямель Сліўненскага і Філіпопальскага саджакаў, з дадаткам двух [[каза, адміністрацыйная адзінка|каз]] Адрыянопальскага. Усходняя Румелія, уключаючы вобласць верхняй [[Рака Марыца|Марыцы]] і [[Рака Тунджа|Тунджы]], была абмежавана з поўначы Балканамі, з усхода [[Чорнае мора|Чорным морам]], з захада - водападзелам Марыцы і [[Рака Іскыр|Іскыра]], а з поўдня паласой, праведзенай з захада на ўсход паміж 41°36' і 42°12' паўночнай шыраты.
 Але такая ўяўная аўтаномія праіснавала ўсяго 7 гадоў; у верасні [[1885]] года, пасля буйнога балгарскага паўстання ў гэтай вобласці тэрыторыя Усходняй Румеліі [[Аб'яднанне Балгарыі|была далучана]] да Балгарыі, якая знаходзілася пад фармальным сюзэрэнітэтам Асманскай імперыі. У [[1896]] годзе, калі [[Порта]] прызнала [[Фердынанд I, цар Балгарыі|прынца Фердынанда Кобургскага]] балгарскім князем, яна адначасова з гэтым прызначыла яго генерал-губернатарам Усходняй Румеліі.
-У [[1908]] Фердынанд І прыняў тытул [[цар]]а Балгарыі і абвяясціў аб анэксіі Усходняй Румеліі.
+У [[1908]] Фердынанд І прыняў тытул [[цар]]а Балгарыі і абвясціў аб анэксіі Усходняй Румеліі.
 Наступныя тэрытарыяльныя змены Балгарыі ў выніку Балканскіх, Першай і Другой сусветных войн не паўплывалі на прыналежнасць Усходняй Румеліі, якая засталася ў яе межах.