Альбрэхт Радзівіл (1717—1790): Розніца паміж версіямі

Альбрэхт Радзівіл
Альбрэхт Радзівіл
	; Альбрэхт Радзівіл. З альбома «Выявы роду Радзівілаў». Нясвіж, 1758
	; Герб «Трубы»
Нараджэнне	25 сакавіка 1717; Дзятлава, Слонімскі павет, Новагародскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая або ; Бярдзічаў, Брацлаўскае ваяводства, Малапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая;
Смерць	1790; Глуск, Беларусь;
Род	Радзівілы
Бацька	Мікалай Фаўстын Радзівіл
Маці	Барбара з Завішаў
Жонка	Ганна Кунегунда з Халецкіх
Дзеці	Дамінік
Дзейнасць	палітык, староста
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 18:18, 13 верасня 2014

Альбрэхт Радзівіл (25 сакавіка 1717, маёнтак Здзецел Навагрудскага ваяводства — 1790, горад Глуск) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Староста рэчыцкі (1734—1773), генерал-маёр войскаў Вялікага Княства Літоўскага (з 1755).

Валодаў Крожамі ў Жамойці, Глускам і Хальчам у Рэчыцкім павеце і інш.

Біяграфія

З нясвіскай лініі роду Радзівілаў герба «Трубы», сын Мікалая Фаўстына і Барбары з Завішаў. Меў братоў Удальрыка Крыштафа, Юрыя і Станіслава.

Па смерці караля і вялікага князя Аўгуста Моцнага (1733) выступаў разам з бацькам і братамі за абранне на прастол Аўгуста Саса. Быў паслом на пацыфікацыйны сойм 1736, дзе падпісаў дыплом пра абранне Аўгуста Саса. У 1750 абіраўся маршалкам Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага. У 1740-х быў палкоўнікам літоўскай панцырнай кавалерыі, з 1754 — палкоўнікам гусарскага знаку ў харугве каралевіча Фрыдэрыка.

Падчас бескаралеўя (1763) быў супраціўнікам Чартарыйскіх, выступаў супраць абрання на прастол Станіслава Аўгуста Панятоўскага. У 1768 далучыўся да Барскай канфедэрацыі і быў адным з кандыдатаў на пасаду яе маршалка ў Вялікім Княстве Літоўскім; у 1770 абіраўся маршалкам канфедэрацыі ў Рэчыцкім павеце. У 1771 распрацаваў план «вялізнай дыверсіі», паводле якога канфедэрацыя мусіла распаўсюдзіцца на ўсю тэрыторыю сучаснай Беларусі. Па захопе галоўных замкаў дзяржавы літоўскае войска мусіла сабрацца ў Бабруйску і адтуль выправіцца маршам у Каралеўства Польскае.

Пасля паражэння канфедэрацыі выехаў у Сілезію, потым у Італію. У 1777 вярнуўся і прымірыўся з каралём.

У шлюбе з Ганнай Кунегундай Халецкай меў 3 дачкі і сына Дамініка (1754—1798), старосту кнышынскага^[1].

Зноскі

↑ Радзівіл Альбрэхт // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т.. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя. С. 486.

Літаратура

Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2001. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0214-8.

[1] Радзівіл Альбрэхт // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т.. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя. С. 486.

[1]

@@ Радок 30: / Радок 30: @@
 == Біяграфія ==
-З нясвіскай лініі роду [[Радзівілы|Радзівілаў]] герба «[[Герб «Трубы»|Трубы]]», сын [[Мікалай Фаўстын Радзівіл|Мікалая Фаўстына]] і [[Барбара Радзівіл (Завіша)|Барбары]] з [[Завішы|Завішаў]]. Меў братоў [[Удальрык Крыштаф Радзівіл|Удальрыка Крыштафа]], [[Юрый Радзівіл, ваявода наваградскі|Юрыя]] і [[Станіслаў Радзівіл|Станіслава]].
+З нясвіскай лініі роду [[Радзівілы|Радзівілаў]] герба «[[Герб «Трубы»|Трубы]]», сын [[Мікалай Фаўстын Радзівіл|Мікалая Фаўстына]] і [[Барбара Радзівіл (Завіша)|Барбары]] з [[Завішы|Завішаў]]. Меў братоў [[Удальрык Крыштаф Радзівіл|Удальрыка Крыштафа]], [[Юрый Радзівіл, ваявода наваградскі|Юрыя]] і [[Станіслаў Радзівіл, 1722—1787|Станіслава]].
 Па смерці караля і вялікага князя [[Аўгуст Моцны|Аўгуста Моцнага]] ([[1733]]) выступаў разам з бацькам і братамі за абранне на прастол [[Аўгуст Сас|Аўгуста Саса]]. Быў [[Пасол соймавы|паслом]] на пацыфікацыйны сойм [[1736]], дзе падпісаў дыплом пра абранне Аўгуста Саса. У [[1750]] абіраўся маршалкам [[Трыбунал Вялікага Княства Літоўскага|Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага]]. У [[1740-я|1740-х]] быў палкоўнікам літоўскай панцырнай кавалерыі, з [[1754]] — палкоўнікам гусарскага знаку ў харугве каралевіча Фрыдэрыка.