Станіслаў Жалкеўскі: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →‎Літаратура: афармленне
Радок 47: Радок 47:
== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Сын кашталяна галіцкага і ваяводы рускага [[Станіслаў Жалкеўскі, ваявода рускі|Станіслава Жалкеўскага]] (памёр у 1588) і Соф'і Ліпскай.
Сын кашталяна галіцкага і ваяводы рускага [[Станіслаў Жалкеўскі, ваявода рускі|Станіслава Жалкеўскага]] (памёр у 1588) і Соф'і Ліпскай.
Вызначыўшыся ўжо падчас войнаў [[Стэфан Баторый|Стэфана Баторыя]], ён, дзякуючы апецы [[Ян Замойскі|Яна Замойскага]], узняўся на канец да [[Урад|ўрада]] [[гетман вялікі каронны|кароннага гетмана]] [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]]. Падавіў [[Паўстанне Налівайка|казацкае паўстанне]], якое ўспыхнула на [[Украіна|Украіне]], пад правадырствам [[Севярын Налівайка|Севярына Налівайкі]] і [[Рыгор Лабада|Рыгора Лабады]]; удзельнічаў у вайне са [[Швецыя|шведамі]] ў [[Інфлянты|Інфлянтах]].
Вызначыўшыся ўжо падчас войнаў [[Стэфан Баторый|Стэфана Баторыя]], ён, дзякуючы апецы [[Ян Замойскі|Яна Замойскага]], узняўся на канец да [[Урад|ўрада]] [[гетман вялікі каронны|кароннага гетмана]] [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]]. Падавіў [[Паўстанне Налівайкі|казацкае паўстанне]], якое ўспыхнула на [[Украіна|Украіне]], пад кіраўніцтвам [[Севярын Налівайка|Севярына Налівайкі]] і [[Рыгор Лабада|Рыгора Лабады]]; удзельнічаў у вайне са [[Швецыя|шведамі]] ў [[Інфлянты|Інфлянтах]].


Падчас [[Рокаш Зебжыдоўскага|рокашу Зебжыдоўскага]], Жалкеўскі, хоць і нялюбы каралём і сам не прыхільны да яго, стаў на яго бок і ў 1607 годзе ў [[Бітва пад Гузаў|бітве пад Гузавам]] ушчэнт разбіў ракашан.
Падчас [[Рокаш Зебжыдоўскага|рокашу Зебжыдоўскага]], Жалкеўскі, хоць і нялюбы каралём і сам не прыхільны да яго, стаў на яго бок і ў 1607 годзе ў [[Бітва пад Гузаў|бітве пад Гузавам]] ушчэнт разбіў ракашан.

Версія ад 23:34, 5 кастрычніка 2014

Станіслаў Жалкеўскі
Stanisław Żółkiewski
Герб «Любіч»
Герб «Любіч»
Сцяг Канцлер вялікі каронны
1618 — 1620
Папярэднік Фелікс Крыскі
Пераемнік Анджэй Ліпскі
Сцяг Гетман вялікі каронны
1618 — 1620
Папярэднік Ян Замойскі
Пераемнік Станіслаў Канецпольскі

Нараджэнне 1547(1547)
Турынка каля Львова
Смерць 7 кастрычніка 1620(1620-10-07)
Цацора, Малдаўскае княства
Месца пахавання
Род Жалкеўскія
Бацька Станіслаў Жалкеўскі
Маці Соф'я Ліпская
Жонка Рэгіна Гербут
Дзеці Ян, Катажына, Соф'я
Дзейнасць дыпламат, пісьменнік, палкаводзец, палітык, дзяржаўны служачы
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера ваенная служба[d][1], палітыка[1], дзяржаўная служба[1] і мемуарная літаратура[d][1]
Бітвы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Станіслаў Жалкеўскі (Жулкеўскі; польск.: Stanisław Żółkiewski, укр.: Станіслав Жолкевський; 1547 ці 1550 , Турынка каля Львова7 кастрычніка 1620, Цацора, Малдаўскае княства) — польскі палкаводзец пачатку XVII стагоддзя, польны і вялікі гетман і канцлер вялікі каронны. Заваёўнік Масквы, які перамог царскае войска пры Клушыне. Заснавальнік горада Жоўква і Крэхаўскага манастыра.

Біяграфія

Сын кашталяна галіцкага і ваяводы рускага Станіслава Жалкеўскага (памёр у 1588) і Соф'і Ліпскай. Вызначыўшыся ўжо падчас войнаў Стэфана Баторыя, ён, дзякуючы апецы Яна Замойскага, узняўся на канец да ўрада кароннага гетмана Рэчы Паспалітай. Падавіў казацкае паўстанне, якое ўспыхнула на Украіне, пад кіраўніцтвам Севярына Налівайкі і Рыгора Лабады; удзельнічаў у вайне са шведамі ў Інфлянтах.

Падчас рокашу Зебжыдоўскага, Жалкеўскі, хоць і нялюбы каралём і сам не прыхільны да яго, стаў на яго бок і ў 1607 годзе ў бітве пад Гузавам ушчэнт разбіў ракашан.

Тым не менш, кароль ставіўся да яго падазрона і варожа; толькі вайна з Рускай дзяржавай прымусіла Жыгімонта зноў звярнуцца да Жалкеўскага. Жалкеўскі быў супраць гэтай вайны, лічачы, што яна не адпавядае інтарэсам Рэчы Паспалітай, але прыняў у ёй удзел, пасля таго як яго міралюбныя даклады каралю не мелі поспеху. Разбіўшы ў 1610 годзе пры Клушыне войскі Дзмітрыя Шуйскага, ён падступіўся да Масквы, дзе тым часам цар Васіль Шуйскі быў зрынуты са стальца і было праведзена абранне каралевіча Уладзіслава, і ў выніку Жалкеўскі быў ўпушчаны ў Маскву з каронным войскам.

Атрымаўшы вестку, што Жыгімонт хоча сам быць рускім царом, Жалкеўскі зразумеў, што ў палякаў не надта вялікія шанцы ў Маскве, і з'ехаў з рускай сталіцы, здаўшы начальства над войскам Аляксандру Гасеўскаму; пры ад'ездзе ён захапіў з сабой Васіля Шуйскага і яго братоў.

За паход на Маскву Жалкеўскі атрымаў у 1618 у сан вялікага гетмана кароннага і вялікага канцлера кароннага. Апошнія гады свайго жыцця ён правёў у абароне паўднёвых межаў Рэчы Паспалітай ад татарскіх і турэцкіх нападаў і загінуў у 1620 годзе ў няўдалай для кароннага войска бітвы з туркамі пад Цацорой.

Займаныя пасады

Літаратура

  1. а б в г д е ё ж Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.