Сверкер Карлсан: Розніца паміж версіямі

Сверкер II Малодшы Карлсан
Сверкер II Малодшы Карлсан
	; Манета Сверкера Карлсана
17-ы Кароль Швецыі
	1196 — 1208
Папярэднік	Кнут I Эрыксан
Пераемнік	Эрык X Кнутсан
Нараджэнне	1164
Смерць	12 ліпеня 1210; Замак Нес, востраў Вісінгсё.
Месца пахавання	Альвастра[d];
Род	Сверкеры
Бацька	Карл Сверкерсан
Маці	Крысціна Стыгсдотэр
Жонка	Бенедыкта Эбесдотэр (1190—1200), Інгрыд (1200—1222)
Дзеці	сыны: Юхан I Сверкерсан; дочкі: Алена
Веравызнанне	каталіцтва
Дзейнасць	падарожнік-даследчык
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 19:22, 6 снежня 2014

Сверкер II Малодшы (Карлсан) (шведск.: Sverker den yngre Karlsson; 1167 (магчыма ў 1164) - 12 ліпеня 1210) — кароль Швецыі (1196—1208) з дынастыі Сверкераў.

Жыццяпіс

Сын караля Карла Сверкерсана і яго жонкі каралевы Крысціны Стыгсдотэр, дацкай дваранкі, якія ажаніліся каля 1162—1163 гадоў. У 1167 годзе яго бацька быў забіты на востраве Вісінгсё, і малалетні спадчыннік быў вывезены ў Данію, на востраў Зеландыя, дзе клан яго маці меў вялікі ўплыў. У 1196 годзе, па смерці караля Кнута I вярнуўся ў Швецыю і быў абраны каралём дзякуючы ярлу Біргеру Бросу. Праводзіў спрыяльную для царквы палітыку, павялічваючы яе прывілеі, і прывілеі асабіста архібіскупа Упсальскага. У 1203 годзе разам з братамі бег у Нарвегію сын папярэдняга караля Кнута I — Эрык Кнутсан, і пачаў рыхтавацца да барацьбы за шведскі трон. У 1205 годзе ён уварваўся ў Швецыю з войскам, але быў разбіты каралём Сверкерам, і бег. У 1208 годзе, Эрык ізноў змагаўся са Сверкерам Малодшым, і пры значнай нарвежскай дапамозе разбіў яго ў бітве пры Лене, заняўшы прастол. Сверкер бег у Данію, і паспрабаваў вярнуць карону пры дапамозе Папы Інакенція III, аднак поспеху не дамогся. У 1210 годзе, сабраўшы ў Даніі войска, ён распачаў у Швецыю ваенны паход, і загінуў у бітве пры Гестылрэне.

Быў пахаваны ў Даніі.

Сям'я

Першы раз ажаніўся з Бенедыктай Эбесдотэр (нар. 1165-70, пам. 1200), вяселле адбылося ў 1190 годзе. Пасля смерці першай жонкі ажаніўся ў другі раз з дачкой ярла Біргера Броса Інгрыд. Яго першы сын ад гэтага шлюбу Юхан (1201—1222) быў каралём Швецыі з 1216 па 1222 года. Таксама меў дачку Алену^[1]^[2].

Зноскі

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сверкер Карлсан

Шаблон:Royal-stub

[1] A genealogical survey of the peerage of Britain as well as the royal families of Europe//thePeerage.com

[2] Сверкер Малодшы Карлсан

[1]

[2]

@@ Радок 35: / Радок 35: @@
 {{зноскі}}
+== Спасылкі ==
+{{Commons|Category:}}
 {{royal-stub}}
 {{start box}}
-{{succession box|title=[[Спіс каралёў Швецыі|Кароль Швецыі]]|before=[[Кнут I Эрыксан]]|after=[[Эрык X (кароль Швецыі)|Эрык X Кнутсан]]|years=[[1196]]—[[1208]]}}
+{{succession box|title=[[Спіс каралёў Швецыі|Кароль Швецыі]]|before=[[Кнут I Эрыксан]]|after=[[Эрык X, кароль Швецыі|Эрык X Кнутсан]]|years=[[1196]]—[[1208]]}}
 {{end box}}
 {{Каралі Швецыі}}

Манархі Швецыі
дынастыя Мунсё	Б’ёрн Жалезнабокі Эрык Б’ёрнсан Эрык Рэфілсан Анунд Упсальскі Б’ёрн з Хогі Эрык Анундсан (да 882) Б’ёрн Эрыксан (882—932) Олаф Б’ёрнсан (970—975) Эрык VI Сегерсель (Пераможны) (970—995) Олаф Шатконунг (995—1022) Анунд Якаб (1022—1050) Эмунд Стары (1050—1060)
дынастыя Стэнкіляў	Стэнкіль (1060—1066) Хальстэн (1066 — 1080-я) Інгэ I Старэйшы (1080-я — 1110-я) Блот-Свен (1084—1087) Філіп Хальстэнсан/Інгэ II Малодшы (1118 — 1120-я) Рагнвальд Дурны (1125—1126) Магнус I Моцны (1126—1130) Магнус II Хенрыксен (1160—1161)
Кіраванне Сверкераў і Эрыкаў	Сверкер Старэйшы (1130—1156) Эрык Святы (1156—1160) Карл Сверкерсан (1160—1167) Кнут I Эрыксан (1167—1196) Сверкер Малодшы Карлсан (1196—1208) Эрык X Кнутсан (1208—1216) Юхан I Сверкерсан (1216—1222) Эрык Эрыксан Шапялявы (ці Кульгавы) (1222—1229) Кнут II Хольмгерсан Доўгі (1229—1234) Эрык Эрыксан Шапялявы (ці Кульгавы) (1234—1249)
дынастыя Фолькунгаў	Біргер Ярль, рэгент (1248—1266) Вальдэмар I Біргерсан (1250—1275) Магнус I Ладулас (1275—1290) Біргер Магнусан (1290—1319) Магнус Эрыксан (1319—1363) Эрык XII (1356—1359)
дынастыя Мекленбургаў	Альбрэхт Мекленбургскі (1363—1389)
Каралі і намеснікі Кальмарскай уніі	Маргарыта I Дацкая (1389—1412) Эрык Памеранскі (1412—1439) Энгельбрэкт Энгельбрэктсан, рэгент (1435—1436) Карл VIII Кнутсан, рэгент (1438—1440) Крыстафер III Баварскі (1440—1448) Карл VIII Кнутсан (1448—1457, 1464—1465, 1467—1470) Крысціян I Дацкі (1457—1464) Стэн Стурэ Старэйшы, рэгент (1470—1497) Ганс (Юхан II) (1497—1501) Стэн Стурэ Старэйшы, другі раз рэгент (1501—1503) Свантэ Нільсан, рэгент (1504—1511) Стэн Стурэ Малодшы, рэгент (1512—1520) Крысціян II (1520—1523)
дынастыя Васа	Густаў I Ваза (1523—1560) Эрык XIV (1560—1568) Юхан III (1568—1592) Жыгімонт (1592—1599) Карл IX (1599—1611; рэгент да 1604) Густаў II Адольф (1611—1632) Крысціна (1632—1654; рэгенцтва, 1632—1644)
Пфальц-Цвейбрукенская дынастыя	Карл X Густаў (1654—1660) Карл XI (1660—1697; рэгенцтва, 1660—1672) Карл XII (1697—1718) Ульрыка Элеанора (1719—1720)
Гесэнская дынастыя	Фрэдрык I (1720—1751)
Гольштэйн-Готарпская дынастыя	Адольф Фрэдрык (1751—1771) Густаў III (1771—1792) Густаў IV Адольф (1792—1809; рэгенцтва, 1792—1796) Карл XIII (1809—1818)
дынастыя Бернадотаў	Карл XIV Юхан (1818—1844) Оскар I (1844—1859) Карл XV (1859—1872) Оскар II (1872—1907) Густаў V (1907—1950) Густаў VI (1950—1973) Карл XVI Густаў (з 1973)