Сена (рака): Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др Bot: Migrating 79 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q1471 (translate me) |
Replacing Paris.seine.750pix.jpg with File:The_Seine_as_seen_from_the_Eiffel_Tower,_June_2002.jpg (by CommonsDelinker because: File renamed:). |
||
Радок 3: | Радок 3: | ||
| назва = Сена |
| назва = Сена |
||
| родная назва = Seine |
| родная назва = Seine |
||
| выява = |
| выява = The Seine as seen from the Eiffel Tower, June 2002.jpg |
||
| велічыня = |
| велічыня = |
||
| тлумачэнне = Сена ў межах Парыжы |
| тлумачэнне = Сена ў межах Парыжы |
Версія ад 01:00, 13 лютага 2015
Сена | |
---|---|
У параметры «Нацыянальная назва» парушаны сінтаксіс: яго дакладнае запаўненне: «код мовы/назва/код другой мовы/назва». Калі ласка, выпраўце гэтую памылку! | |
| |
Характарыстыка | |
Даўжыня | 776 км |
Басейн | 78 650 км² |
Расход вады | 500 м³/с |
Вадацёк | |
Выток | выток Сены[d][1] |
• Вышыня | 470 м |
Вусце | Ла-Манш |
• Вышыня | 0 м |
Размяшчэнне | |
Водная сістэма | Ла-Манш |
|
|
Краіна | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Се́на — рака на поўначы Францыі.
Даўжыня 776 км, плошча басейну 78,6 тыс. км². Упадае ў праліў Ла-Манш, утвараючы эстуарый. Сярэдні расход вады 400–500 м³/с, зімовыя паводкі. У ніжнім цячэнні адчувае ўплыў прыліваў. Суднаходная ніжэй горада Труа. Злучаная каналамі з Шэльдай, Маасам, Рэйнам, Ронай, Луарай, Сонай. На Сене — гарады Парыж, Руан, у эстуарыі — порт Гаўр.
Гідраграфія
Выток Сены знаходзіцца ў паўднёвай частцы плато Лангр у Бургундыі, далей рака працякае ў шырокай даліне па Парыжскаму басейну; рэчышча яе тут звіліста, асабліва пасля Парыжа. Блізка ад Гаўра рака ўпадае ў бухту Сена праліва Ла-Манш (лейкападобны эстуарый даўжынёй звыш 25 км і шырынёй 2—10 км). У вусце ракі пабудаваны Мост Нармандыі, адзін з самых доўгіх падвесных мостаў у свеце.
Асноўныя прытокі: правыя — Марна, Уаза; левыя — Ёна.
Галерэя
-
Сена ў Парыжы. Від з моста Пон Неф
Літаратура
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).