Гомельскае староства: Розніца паміж версіямі

Гомельскае староства
Гомельскае староства
Краіна	Вялікае Княства Літоўскае; Рэч Паспалітая
Уваходзіць у	Рэчыцкі павет, Менскае ваяводства
Дата ўтварэння	1535
Дата скасавання	1772
Дзяржаўца, пасля староста	гл. Гомельскія старосты
Час існавання	1532—1772

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 21:29, 22 лютага 2015

Гомельскае староства — дзяржаўнае ўладанне ў складзе Рэчыцкага павета Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. Цэнтр — горад Гомель.

Гісторыя

У 1535 г. — заснаванне староства вялікім князем Жыгімонтам Старым як асобнага адміністрацыйнай адзінкі ў складзе гаспадарскіх Падняпроўскіх воласцей.
У 1541 г. — згаданы ў дакументах ВКЛ гомельскі замак «Гомей» (мястэчка Гомель)^[1].
У 1560 г. — цэнтр староства, Гомель, атрымаў уласны герб.
У 1565 г. — ўвайшло ў склад Рэчыцкага павета Менскага ваяводства. У гэты час у склад староства, акрамя Гомеля, уваходзілі 32 вёскі пад кіраўніцтвам дзяржаўцы. Асобнымі вёскамі валодалі непасрэдна мясцовыя баяры і шляхта. Вёска Пляса належала гомельскай Траецкай царкве, а вёска Слепка была падараваная Віленскаму касцёлу св. Станіслава і ўвайшла ў склад яго маёнтка Стрэшын.
У 1569 г. — на падставе Люблінскай уніі паміж Вялікім княствам Літоўскім і Польшчай ўвайшло ў склад ўзніклай федэратыўнай дзяржавы Рэч Паспалітая.
У 1572 г. — Гомельскае староства перайшло ва ўласнасць Б. Сапегі.
У 1640 г. — у Гомельскае староства ўваходзіла 40 сёлаў з 202 дымамі. Яно было звязанае дарогай з Рагачовам.
У 1654—1667 гг. — разруха, бунт і вайна з-за ўварвання казакоў пад камандаваннем Залатарэнка І. Н. і яго брата Залатарэнкі В. Н.^[2].
У пачатку 1690 г. — судовы працэс аб зямельных межах. Спрэчную справу вышэйшага «трыбунальнага» суда ВКЛ. Кароль Ян Сабескі прызначыў камісію, на чале якой стаў яго сакратар Пётр Міхал Полцеў (Piotr Michal Polttiew) для размежавання Гомельскага староства і маёнтка Хальч шляхцічаў Халецкіх.
У 1772 г. — ліквідавана ў выніку першага падзела Рэчы Паспалітай. Тэрыторыя ўвайшла ў склад Расійскай імперыі. Адміністрацыйны падзел на староствы быў ліквідаваны — сфарміраваны Гомельскі павет (1773—1777 гг.).
У 1775 г. — землі былога Гомельскага староства Кацярына II падарыла у вечнае спадчыннае валоданне генерал-фельдмаршалу князю П. А. Румянцаву-Задунайскаму.
У 1834—1838 гг. — землі былога Гомельскага староства і горад Гомель набыў генерал-фельдмаршал князь Варшаўскі І. Ф. Паскевіч-Эрыванскі.

Адміністрацыйнае дзяленне

У 1765 годзе, паводле Люстрацыі, староства падзялялася на войтаўствы, двары вёскі (польск.: wieś), званыя яшчэ як «дымы», «дзяржавы» (польск.: dzierżawy) і маёнтак^[3]:

г. Гомель;
слабада Спасава;
воласць Засожская (за р. Сож) — вёска Лагуноўка, в. Шунь, в. Крупец Новы, в. Крупец Стары, в. Карма, в. Гарадня, в. Камень, в. Хароша, в. Перарост, в. Васілоўка, в. Баршчоўка, в. Папоўка, в. Завідоўка, в. Юркавічы Старыя, в. Юркавічы Новыя, в. Весялоўка, в. Усох, в. Берэзня, в. Мікалаеўка, в. Ніўкі, в. Дуброўка, д. Драфееўка, в. Церахоўка, в. Івакі Старыя, в. Івакі Новыя; в. Уць, в. Глібоцкая, в. Маркавічы, в. Краўцоўка, в. Студзеная Вада, в. Лагуны Старыя, Жабніца, Пяшчна, в. Бараноўка, в. Клімоўка, в. Пжыбыткі;
воласць Заіпуцкая — в. Добруш, в. Вылеў, в. Дземяновічэ, в. Бешцэ, в. Выгодна, в. Крухоўка, в. Забружэ, в. Сцепанаўка, в. Марына, в. Лівантова, в. Рамановічэ;
воласць Пшэдсожская (перад р. Сож) — в. Валковічэ, в. Заліпе, в. Красна, в. Мілча, в. Беліца, в. Іваноўка, в. Рэндоў, в. Макееўка, в. Бабовічы, в. Жерэбна.

Старасты і намеснікі

Староства — гэта дзяржаўны маёнтак, які даваў вялікі князь ці кароль у трыманне феадалам як натуральны юргельт за службу.

На пасадзе гомельскіх старастаў вядомыя:

у 1572—1582 г. — Багдан Паўлавіч Сапега;
з 1610—1611 гг. — Андрэй Сапега і Павел Стэфан Сапега^[2];
з 1635 г. — Аляксандр Слушка (Служка) ваявода Мінскі і яго сын Зыгмунт Адам Слушка;
Міхал Казімір Радзівіл
да 1730 г. — Красінскі, падканцлер літоўскі;
ў 1730 г. — князь Міхаіл Чартарыйскі.

Гл. таксама

Літаратура

«Беларуская дзяржава Вялікае княства Літоўскае», Ермаловіч М., изд. «Беллітфонд», Мінск, 2003 г. ISBN: 985-6576-08-3
Алег Трусаў. Старадубская вайна // «Наша слова» № 39 (827), 12 кастрычніка 2007.
Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць/С. В. Марцэлеў; Рэдкалегія: Г. П. Пашкоў (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. 632 с.
str. 117—118, Tom III, «SLOWNIK GEOGRAFICZNY» KROLESTWA POLSKIEGO I innich KRAJOW SLOWIANSKICH, WARSZAWA, 1880—1914; (польск.)
К истории Ветки // Могилёвская старина, Вып. 1, г. Могилёв, 1900. Комментарии Е. Р. Романова (Дмитрий Гусаков. «О времени основания Ветки и старообрядческих слобод на Гомельщине»).
Центральный Государственный Архив ЛССР, Lietuvos Valstybes Istorijos Archyvas — katalog. SA 3787 (літ.) (польск.)

Спасылкі

Алег Трусаў. Старадубская вайна // «Наша слова» № 39 (827), 12 кастрычніка 2007.

Зноскі

↑ с. 223, 108, «Мэтрыка Вялыкага Княства Літоўскага (1522—1552)», Кн. 28, выд. ATHENAEUM (В. Менжинский, В. Свежинский), г. Менск, 2000 г. ISBN 985-6374-10-3
↑ ^а ^б Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. T. III. — Warszawa, 1880—1914. — S. 117. (польск.)
↑ Центральный Государственный Архив ЛССР, Lietuvos Valstybes Istorijos Archyvas — katalog. SA 3787 (літ.) (польск.)

[1] с. 223, 108, «Мэтрыка Вялыкага Княства Літоўскага (1522—1552)», Кн. 28, выд. ATHENAEUM (В. Менжинский, В. Свежинский), г. Менск, 2000 г. ISBN 985-6374-10-3

[autogenerated1-2] а ^б Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. T. III. — Warszawa, 1880—1914. — S. 117. (польск.)

[3] Центральный Государственный Архив ЛССР, Lietuvos Valstybes Istorijos Archyvas — katalog. SA 3787 (літ.) (польск.)

[1]

[2]

[3]

@@ Радок 80: / Радок 80: @@
 * г. [[Гомель]];
 * [[Слабада, паселішча|слабада]] Спасава;
-* [[воласць]] Засожская (за р. [[Рака Сож|Сож]]) — вёска Лагуноўка, в. Шунь, в. Крупец Новы, в. Крупец Стары, в. Карма, в. Гарадня, в. Камень, в. Хароша, в. Перарост, в. Васілоўка, в. Баршчоўка, в. Папоўка, в. Завідоўка, в. Юркавічы Старыя, в. Юркавічы Новыя, в. Весялоўка, в. Усох, в. Берэзня, в. Мікалаеўка, в. Ніўкі, в. Дуброўка, д. Драфееўка, в. Церахоўка, в. Івакі Старыя, в. Івакі Новыя; в. Уць, в. Глібоцкая, в. Маркавічы, в. Краўцоўка, в. Студзеная Вада, в. Лагуны Старыя, Жабніца, Пяшчна, в. Бараноўка, в. Клімоўка, в. Пжыбыткі;
+* [[воласць]] Засожская (за р. [[Рака Сож|Сож]]) — вёска Лагуноўка, в. Шунь, в. Крупец Новы, в. Крупец Стары, в. Карма, в. Гарадня, в. Камень, в. Хароша, в. Перарост, в. Васілоўка, в. Баршчоўка, в. Папоўка, в. Завідоўка, в. [[Вёска Старыя Юркавічы|Юркавічы Старыя]], в. Юркавічы Новыя, в. Весялоўка, в. Усох, в. Берэзня, в. Мікалаеўка, в. Ніўкі, в. Дуброўка, д. Драфееўка, в. Церахоўка, в. Івакі Старыя, в. Івакі Новыя; в. Уць, в. Глібоцкая, в. Маркавічы, в. Краўцоўка, в. Студзеная Вада, в. Лагуны Старыя, Жабніца, Пяшчна, в. Бараноўка, в. Клімоўка, в. Пжыбыткі;
 * воласць Заіпуцкая — в. Добруш, в. Вылеў, в. Дземяновічэ, в. Бешцэ, в. Выгодна, в. Крухоўка, в. Забружэ, в. Сцепанаўка, в. Марына, в. Лівантова, в. Рамановічэ;
 * воласць Пшэдсожская (перад р. [[Рака Сож|Сож]]) — в. Валковічэ, в. Заліпе, в. Красна, в. Мілча, в. Беліца, в. Іваноўка, в. Рэндоў, в. Макееўка, в. Бабовічы, в. Жерэбна.