Навагрудскі езуіцкі калегіум

Навагрудскі езуіцкі калегіум — установа ордэна езуітаў у Навагрудку, цяпер Гродзенская вобласць. З 1626 года місія, з 1631 — рэзідэнцыя, у 1714—1773 — калегіум.

Сродкі на стварэнне місіі ахвяравалі М. Галаўня, Я. Машынскі, першы кіраўнік місіі Я. Разнавольскі.

У 17 — 1-й палове XVIII ст. драўляныя збудаванні калегіума шмат разоў знішчаліся пажарамі. Каля 1754 года пабудаваны мураваны 3-нефавы касцёл, у 1752 — навучальны корпус. Калегіуму падпарадкоўваліся місіі ў Бурдыкаве (Бурдыкоўшчыне?), Варончы, Востраве, Гарадзішчы, Любчы, Мажэйках, Моладаве, Пачапаве, Слоніме, Шчорсах. У 1649 годзе ў рэзідэнцыі адкрыты класы граматыкі, у 1653 — паэтыкі і рыторыкі. Пасля пераўтварэння рэзідэнцыі ў калегіум навучальная праграма адпавядала гэтаму тыпу навучальных устаноў, выкладалі таксама матэматыку, геаграфію, гісторыю, французскую мову.

Каля 1680 года адкрыта музычная бурса, у 1705 — канвікт (пансіён), у 1721 — аптэка. Была бібліятэка. У XVIII ст. колькасць навучэнцаў складала ад 13 да 51 чалавекі. У розны час рэзідэнцыі і калегіуму належала некалькі навакольных маёнткаў.

У 1773 годзе калегіум закрыты, у 1815 касцёл пераабсталяваны пад ратушу.

Літаратура

• Рэлігія і царква на Беларусі. — Мн.: БелЭн, 2001. — 368 с.