Лунінец: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
крыніца — be-x-old:Лунінец
Tbicr (размовы | уклад)
Панавіў колькасьць насельніцтва
Радок 21: Радок 21:
|выгляд вышыні =
|выгляд вышыні =
|вышыня цэнтра НП =
|вышыня цэнтра НП =
|насельніцтва = 24 220<ref name="Pop2015">[http://web.archive.org/web/20150515134329/http://belstat.gov.by/uploads/bgd_files/1427878416014868.zip Статистический бюллетень «Численность населения на 1 января 2015 г. и среднегодовая численность населения за 2014 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа».]</ref>
|насельніцтва = 24,2 тыс.
|год перапісу = 2008
|год перапісу = 2015
|шчыльнасць =
|шчыльнасць =
|часавы пояс = +2
|часавы пояс = +2

Версія ад 00:24, 31 мая 2015

Горад
Лунінец
Герб Сцяг
Герб Сцяг
Краіна
Вобласць
Раён
Каардынаты
Першая згадка
1449
Горад з
Плошча
  • 55 км²
Вышыня цэнтра
139 м[1]
Насельніцтва
24 220[2] чалавек (2015)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1647
Паштовы індэкс
225642 (43,44)
Аўтамабільны код
1
СААТА
1247501000
Афіцыйны сайт
luninets.info  (руск.)
Лунінец на карце Беларусі ±
Лунінец (Беларусь)
Лунінец
Лунінец (Брэсцкая вобласць)
Лунінец

Лу́нінец (афіц. транс.: Luniniec) — горад у Брэсцкай вобласці Беларусі, адміністрацыйны цэнтр Лунінецкага раёна. Вузел чыгунак на Брэст, Гомель, Баранавічы, Сарны і аўтадарог. У 240 км да ўсходу ад Брэста. Насельніцтва 23,8 тыс. чалавек (2006).

Гісторыя

Вядомы з 1449 пад назвай Малы Лулін, шляхецкае ўладанне. З 1471 сяло Лулінец маёнтка Ішкалдзь, належала Неміровічам. У 1552 удава Я. П. Неміровіча Ганна Сапежанка перадала сяло свайму пасынку полацкаму ваяводзе С. С. Давойне. Потым сяло належала Друцкім-Любецкім, Граўжышскім, Кунцэвічам, Долматам. З 1561 сяло завецца Лунінец. З 1588 у Наваградскім павеце ВКЛ, 484 жыхара, 74 дома, вінакурня. У 1622 г. Канстанцін Долмат падарыў Лунінец разам з сялянамі Дятлавіцкаму мужчынскаму манастыру.

Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793) у складзе Расійскай імперыі. У 1842 маёнткі манастыра былі перададзеныя ў казну, а жыхары пераведзеныя ў катэгорыю дзяржаўных сялян. Развіццю Лунінца спрыяла будаўніцтва Палескіх чыгунак. З лістапада 1911 па люты 1912 тут жыў і працаваў Я. Колас. З 1921 у складзе Польшчы, горад, цэнтр павета. З 1939 у БССР, з 1940 — цэнтр раёна. У гады Вялікай Айчыннай вайны ў Лунінцы і раёне акупанты знішчылі 16,6 тыс. чалавек, вывезлі ў Германію 2,3 тыс. чалавек.

Эканоміка

Прадпрыемствы машынабудавання, будаўнічых матэрыялаў, дрэваапрацоўчай і харчовай прамысловасці. Гасцініца «Юбілейная».

  • РУВП «Лунінецкі рамонтна-механічны завод»
  • Філіял «Нарыхтоўча-вытворчы камбінат „Палессе“» Лунінецкага раённага спажывецкага таварыства
  • ААТ «Лунінецкі малочны завод»
  • ААТ «Лунінецлес»
  • Філіял «Лунінецкі хлебазавод» РУВП «Брэстхлебпрам»


Дэмаграфія

  • 1588—484 чал., 74 дамы́
  • 1795—624 чал., 75 дамоў
  • 1897 — 3167 чал., 855 двароў
  • 1939 — 8300 чал.

Культура

Лунінецкі краязнаўчы музей.

СМІ

Турыстычная інфармацыя

Дзейнічае Лунінецкі краязнаўчы музей. Спыніцца можна ў гасцініцы «Юбілейная».

Славутасці

Страчаная спадчына

  • Сінагога.

Вядомыя асобы

Літаратура

  • Беларуская энцыклапедыя. Т. 9. — Мн., 1999.
  • Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. Т. 4. — Мн., 1997.
  • Белорусская ССР: крат. энцикл. Т. 1. — Мн., 1979.

Спасылкі

  1. GeoNames — 2005. Праверана 9 ліпеня 2017.
  2. Статистический бюллетень «Численность населения на 1 января 2015 г. и среднегодовая численность населения за 2014 год по Республике Беларусь в разрезе областей, районов, городов, поселков городского типа».