Мір (арбітальная станцыя): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Legobot (размовы | уклад)
61 787 правак
др Bot: Migrating 60 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q48604 (translate me)
др арфаграфія
Радок 3: Радок 3:
'''«Мір»''' ({{lang-ru|«Мир», «[[Салют, арбітальная станцыя|Салют-8]]»}}) — [[СССР|савецкая]] (пазней [[Расія|расійская]]) [[арбітальная станцыя]] трэцяга пакалення,<ref name="mirnauki">{{артыкул|url=http://nature.web.ru/db/msg.html?mid=1161225|загаловак=Станция "Мир": факты за 15 лет|выданне=Мир Науки и Культуры|мова=ru|issn=1684-9876}}</ref> якая ўяўляла сабою складаны шматмэтавы навукова-даследчы комплекс. Станцыя была выведзеная на арбіту ў лютым 1986 года, [[23 сакавіка]] [[2001]] года затоплена ў [[Ціхі акіян|Ціхім акіяне]].
'''«Мір»''' ({{lang-ru|«Мир», «[[Салют, арбітальная станцыя|Салют-8]]»}}) — [[СССР|савецкая]] (пазней [[Расія|расійская]]) [[арбітальная станцыя]] трэцяга пакалення,<ref name="mirnauki">{{артыкул|url=http://nature.web.ru/db/msg.html?mid=1161225|загаловак=Станция "Мир": факты за 15 лет|выданне=Мир Науки и Культуры|мова=ru|issn=1684-9876}}</ref> якая ўяўляла сабою складаны шматмэтавы навукова-даследчы комплекс. Станцыя была выведзеная на арбіту ў лютым 1986 года, [[23 сакавіка]] [[2001]] года затоплена ў [[Ціхі акіян|Ціхім акіяне]].


Зборка станцыі на арбіце працягвалася да 1996 года. «Мір» стаў першай модульнай касмічнай станцыяй і меў найбольшую масу сярод караблёў, пабываўшых у космасе, пакуль не быў заменены [[Міжнародны касмічная станцыя|МКС]]. Станцыя дзейнічала як [[мікрагравітацыя|мікрагравітацыйная]] даследчая лабараторыя, у якой члены каманды ажыццяўлялі эксперыменты ў галіне [[біялогія|біялогіі]] і [[біялогія чалавека|біялогіі чалавека]], [[фізіка|фізіцы]], [[астраномія|астраноміі]], [[метэаралогія|метэаралогіі]], а таксама далейшае ўдасканаленне сістэм і прылад, неабходных для сталай прысутнасці ў [[космас]]е.
Зборка станцыі на арбіце працягвалася да 1996 года. «Мір» стаў першай модульнай касмічнай станцыяй і меў найбольшую масу сярод караблёў, пабываўшых у космасе, пакуль не быў заменены [[Міжнародная касмічная станцыя|МКС]]. Станцыя дзейнічала як [[мікрагравітацыя|мікрагравітацыйная]] даследчая лабараторыя, у якой члены каманды ажыццяўлялі эксперыменты ў галіне [[біялогія|біялогіі]] і [[біялогія чалавека|біялогіі чалавека]], [[фізіка|фізіцы]], [[астраномія|астраноміі]], [[метэаралогія|метэаралогіі]], а таксама далейшае ўдасканаленне сістэм і прылад, неабходных для сталай прысутнасці ў [[космас]]е.


Станцыя стала першай даследчай лабараторыяй у космасе з доўгатэрміновай прысутнасцю людзей на борце. Праца на станцыі ажыццяўлялася [[Спіс экспедыцый на станцыю «Мір»|доўгатэрміновымі камандамі]]. Праграма «Мір» трымала рэкорд па бесперарыўнай прысутнасці чалавека ў космасе, які быў роўны 3644 дням, пакуль той не быў пабіты 23 кастрычніка 2010 года МКС,<ref name="isspassing">{{навіна|url=http://www.aviationnewsreleases.com/2010/10/iss-passing-old-russian-mir-in-crewed.html|загаловак=ISS Passing Old Russian Mir In Crewed Time|выдавец=Aviation Week|мова=en|дата публікацыі=29 кастрычніка 2010}}</ref> але і цяпер [[Валерый Палякоў|Валерыю Палякову]] належыць рэкорд па працягласці касмічнага палёту чалавека — 437 дзён і 18 гадзін. «Мір» быў населены ўсяго 12 з паловай гадоў з яго 15-гадовага тэрміна службы. На борце станцыі маглі адначасова знаходзіцца тры чалавекі, на кароткі час дазвалялася прысутнасць і большага складу.
Станцыя стала першай даследчай лабараторыяй у космасе з доўгатэрміновай прысутнасцю людзей на борце. Праца на станцыі ажыццяўлялася [[Спіс экспедыцый на станцыю «Мір»|доўгатэрміновымі камандамі]]. Праграма «Мір» трымала рэкорд па бесперарыўнай прысутнасці чалавека ў космасе, які быў роўны 3644 дням, пакуль той не быў пабіты 23 кастрычніка 2010 года МКС,<ref name="isspassing">{{навіна|url=http://www.aviationnewsreleases.com/2010/10/iss-passing-old-russian-mir-in-crewed.html|загаловак=ISS Passing Old Russian Mir In Crewed Time|выдавец=Aviation Week|мова=en|дата публікацыі=29 кастрычніка 2010}}</ref> але і цяпер [[Валерый Палякоў|Валерыю Палякову]] належыць рэкорд па працягласці касмічнага палёту чалавека — 437 дзён і 18 гадзін. «Мір» быў населены ўсяго 12 з паловай гадоў з яго 15-гадовага тэрміна службы. На борце станцыі маглі адначасова знаходзіцца тры чалавекі, на кароткі час дазвалялася прысутнасць і большага складу.
Радок 21: Радок 21:
* [http://www.novosti-kosmonavtiki.ru/content/numbers/218/14.shtml Хроніка падрыхтоўкі і затапленні станцыі]
* [http://www.novosti-kosmonavtiki.ru/content/numbers/218/14.shtml Хроніка падрыхтоўкі і затапленні станцыі]
* [http://www.tvdata.ru/technology/astronauts_space_exploration_footage/ Відэакадры Арбітальнай станцыі «Мір»]
* [http://www.tvdata.ru/technology/astronauts_space_exploration_footage/ Відэакадры Арбітальнай станцыі «Мір»]
{{Накід}}


{{Арбітальныя станцыі}}
{{Арбітальныя станцыі}}

Версія ад 12:24, 14 чэрвеня 2015

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Мір.
Станцыя «Мір» 9 лютага 1998 года, бачная са зьлятаючага шатла «Індэвар» у часе экспедыцыі STS-89.

«Мір» (руск.: «Мир», «Салют-8») — савецкая (пазней расійская) арбітальная станцыя трэцяга пакалення,[1] якая ўяўляла сабою складаны шматмэтавы навукова-даследчы комплекс. Станцыя была выведзеная на арбіту ў лютым 1986 года, 23 сакавіка 2001 года затоплена ў Ціхім акіяне.

Зборка станцыі на арбіце працягвалася да 1996 года. «Мір» стаў першай модульнай касмічнай станцыяй і меў найбольшую масу сярод караблёў, пабываўшых у космасе, пакуль не быў заменены МКС. Станцыя дзейнічала як мікрагравітацыйная даследчая лабараторыя, у якой члены каманды ажыццяўлялі эксперыменты ў галіне біялогіі і біялогіі чалавека, фізіцы, астраноміі, метэаралогіі, а таксама далейшае ўдасканаленне сістэм і прылад, неабходных для сталай прысутнасці ў космасе.

Станцыя стала першай даследчай лабараторыяй у космасе з доўгатэрміновай прысутнасцю людзей на борце. Праца на станцыі ажыццяўлялася доўгатэрміновымі камандамі. Праграма «Мір» трымала рэкорд па бесперарыўнай прысутнасці чалавека ў космасе, які быў роўны 3644 дням, пакуль той не быў пабіты 23 кастрычніка 2010 года МКС,[2] але і цяпер Валерыю Палякову належыць рэкорд па працягласці касмічнага палёту чалавека — 437 дзён і 18 гадзін. «Мір» быў населены ўсяго 12 з паловай гадоў з яго 15-гадовага тэрміна службы. На борце станцыі маглі адначасова знаходзіцца тры чалавекі, на кароткі час дазвалялася прысутнасць і большага складу.

Пасля поспеху праграмы «Салют» «Мір» стаў новай ступенню ў праграме касмічных станцый СССР. Першы модуль станцыі, вядомы як базавы блок, быў выведзены на арбіту ў 1986 годзе, да якога пазней былі далучаныя яшчэ 6 модуляў — усе выведзеныя ракетай-носьбітам «Пратон» (акрамя стыкавога модулю). Па завяршэнні мантажу станцыя складалася з сямі модуляў з атмасферай і некалькіх модуляў без атмасферы. Электраэнергіяй станцыя жывілася ад сонечных панэляў, замацаваных на модулях. Станцыя ўтрымлівалася на арбіце  (англ.) (бел. ад 296 да 412 км і рухалася з сярэдняй хуткасцю 27700 км/с, тым самым здзяйсняючы 15,7 віткоў вакол Зямлі ў дзень.[3][4]

Станцыя была часткай праграмы пілатуемых касмічных палётаў СССР. Па развале СССР кіраванне праграмай перайшло да Федэральнага касмічнага агенцтва Расіі (РКА). З гэтага вынікае, што большасць каманды «Міру» паходзіла з Савецкага Саюза. Але, дзякуючы такім міжнародным праграмам, як Інтэркосмас, Еўрамір  (англ.) (бел. і Мір — Шатл, станцыя стала даступнай для касманаўтаў з Паўночнай Амерыкі, краін Еўропы і Японіі. Паводле ацэнкі былога генеральнага дырэктара РКА, Юрыя Копцева, кошт праграмы склаў $4,2 млрд за ўвесь час вядзення праграмы (распрацоўка, зборка і эксплуатацыя).[5] Станцыю абслугоўвалі касмічныя караблі «Саюз», грузавы «Прагрэс» і караблі праграмы «Спэйс шатл». «Мір» наведалі 104 чалавека з 12 краін свету.[6]

Зноскі

  1. ↑ Станция "Мир": факты за 15 лет(руск.) // Мир Науки и Культуры. — ISSN 1684-9876.
  2. ↑ "ISS Passing Old Russian Mir In Crewed Time" [англійская]. Aviation Week. 29 кастрычніка 2010.
  3. ↑ Hall, R. The History of Mir 1986-2000 // British Interplanetary Society. — 2000. — ISBN 0-9506597-4-6.
  4. ↑ Hall, R. Mir: The Final Year // British Interplanetary Society. — 2001. — ISBN 0-9506597-5-4.
  5. ↑ Tyler, Patrick E. (24 сакавіка 2001). "Russians Find Pride, and Regret, in Mir's Splashdown" [англійская]. New York Times.
  6. ↑ Harland, David. The Story of Space Station Mir. — New York: Springer-Verlag New York Inc., 2004. — ISBN 978-0-387-23011-5.

Спасылкі

Шаблон:Арбітальныя станцыі

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Мір_(арбітальная_станцыя)&oldid=1980018"