Уладзімір Уладзіміравіч Качан: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →‎Мастацкія праекты: дапаўненне
др афармленне
Радок 25: Радок 25:
| вікісховішча =
| вікісховішча =
}}
}}
[[Выява:Museum of History of the fire service in Grodno Vladimir Kachan.JPG|міні|360 пкс|Манументальны роспіс «Вогнеборцы – гісторыя і традыцыі мужнасці» на [[фасад]]зе Музея гісторыі пажарнай службы [[Гродна]]<ref>[http://www.gazetaby.com/cont/art.php?sn_nid=19983 ''САЛІДАРНАСЦЬ'' «В Гродно знаменитая Джоконда перевоплотилась в сотрудницу МЧС» {{ref-ru}}]</ref>]]
'''Уладзімір Уладзіміравіч Качан''' ({{ДН|14|11|1958}}, {{МН|Гродна|у Гродне}}) — беларускі [[жывапісец]]-манументаліст.
'''Уладзімір Уладзіміравіч Качан''' ({{ДН|14|11|1958}}, {{МН|Гродна|у Гродне}}) — беларускі [[жывапісец]]-манументаліст.


Радок 40: Радок 39:


Выяўленчы лад твораў Уладзіміра Качана характарызуецца абагульненай манументалізацыяй і амаль рэльефнай пластыкай жывапісных рашэнняў. Асацыятыўныя вобразныя структуры перасякаюцца з рэальнымі жыццёвымі формамі. Мастак па-свойму інтэрпрэтуе вядомыя сюжэты з сусветнай міфалогіі, мастацтва, сакральнай гісторыі. У сваёй творчасці ён імкнецца спасцігнуць культурныя коды майстроў еўрапейскай жывапісу розных стагоддзяў, сцвярджаючы візуальную магчымасць сузірання падсвядомасці, выкарыстоўвае філасофскія алегорыі, экспрэсіўныя стылізацыі, ажыццяўляючы з дапамогай сродкаў мастацкай выразнасці пошукі звышнатуральнага ў паўсядзённай рэчаіснасці<ref>[http://kimpress.by/index.phtml?page=2&DomainName=bmvnuhquxh&id=2062 Газета «Культура». Інтэлектуальная АРТэвалюцыя]</ref>.
Выяўленчы лад твораў Уладзіміра Качана характарызуецца абагульненай манументалізацыяй і амаль рэльефнай пластыкай жывапісных рашэнняў. Асацыятыўныя вобразныя структуры перасякаюцца з рэальнымі жыццёвымі формамі. Мастак па-свойму інтэрпрэтуе вядомыя сюжэты з сусветнай міфалогіі, мастацтва, сакральнай гісторыі. У сваёй творчасці ён імкнецца спасцігнуць культурныя коды майстроў еўрапейскай жывапісу розных стагоддзяў, сцвярджаючы візуальную магчымасць сузірання падсвядомасці, выкарыстоўвае філасофскія алегорыі, экспрэсіўныя стылізацыі, ажыццяўляючы з дапамогай сродкаў мастацкай выразнасці пошукі звышнатуральнага ў паўсядзённай рэчаіснасці<ref>[http://kimpress.by/index.phtml?page=2&DomainName=bmvnuhquxh&id=2062 Газета «Культура». Інтэлектуальная АРТэвалюцыя]</ref>.
<center><gallery mode=packed heights=210>

Выява:Uladzimir Kachan Museum of History of the fire service in Grodno.JPG|Манументальны роспіс «Вогнеборцы – гісторыя і традыцыі мужнасці» на [[фасад]]зе Музея гісторыі пажарнай службы [[Гродна]]<ref>[http://www.gazetaby.com/cont/art.php?sn_nid=19983 ''САЛІДАРНАСЦЬ'' «В Гродно знаменитая Джоконда перевоплотилась в сотрудницу МЧС» {{ref-ru}}]</ref>
</gallery></center>
=== Мастацкія праекты ===
=== Мастацкія праекты ===



Версія ад 00:31, 30 чэрвеня 2015

Уладзімір Уладзіміравіч Качан
Фатаграфія
Дата нараджэння 14 лістапада 1958(1958-11-14) (65 гадоў)
Месца нараджэння Сцяг СССР Гродна
Грамадзянства Сцяг СССР СССРСцяг Беларусі Беларусь
Род дзейнасці мастак
Жанр партрэт, гістарычная карціна
Вучоба Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут
Мастацкі кірунак рэалізм
Вядомыя працы «Мая Галгофа, мой Ерусалім»
«Лікі нацый»
Уплыў Гаўрыла Вашчанка
Узнагароды лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола Беларусі, лаўрэат прэміі «За творчыя дасягненні ў вобласці культуры і мастацтвы» ў намінацыі «Лепшы мастак»[1].
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уладзімір Уладзіміравіч Качан (14 лістапада 1958, Гродна) — беларускі жывапісец-манументаліст.

Біяграфія

Першыя мастацкія навыкі атрымаў у студыі выяўленчага мастацтва гродзенскага «Палацу хімікаў» у мастака і выкладчыка Гары Канстанцінавіча Мазурава. У 1982 годзе паспяхова здаў уступныя экзамены ў Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут, дзе яго настаўнікам быў вядомы беларускі мастак Гаўрыла Вашчанка.

У 1987 годзе атрымаў Дыплом з адзнакай выдатна i вылучэнне на медаль Акадэміі мастацтваў СССР у Ленінградзе. З 1987 жыве і працуе ў Гродне. З'яўляецца сябрай Беларускага Згуртавання мастакоў, сябрай Амерыканскай партрэтнай Асацыяцыі (Portrait Society of America). Узнагароджаны граматамі і дыпламамі Беларускага Сгуртавання мастакоў, Памятным знакам «2000-лецця хрысціянства», ганаровай граматай Міністэрствы культуры Рэспублікі Беларусь. Таксама З'яўляецца лаўрэатам прэміі Ленінскага камсамола Рэспублікі Беларусь і лаўрэат прэміі «За творчыя дасягненні ў вобласці культуры і мастацтвы» у намінацыі «Лепшы мастак».

Жонка Ірына — аўтар канцэпцыі і кіраўнік Музея гісторыі пажарнай службы Гродна[2]. Брат Анатоль — вядомы гарадзенскі журналіст (памёр у 2004)[3].

Творчасць

Выяўленчы лад твораў Уладзіміра Качана характарызуецца абагульненай манументалізацыяй і амаль рэльефнай пластыкай жывапісных рашэнняў. Асацыятыўныя вобразныя структуры перасякаюцца з рэальнымі жыццёвымі формамі. Мастак па-свойму інтэрпрэтуе вядомыя сюжэты з сусветнай міфалогіі, мастацтва, сакральнай гісторыі. У сваёй творчасці ён імкнецца спасцігнуць культурныя коды майстроў еўрапейскай жывапісу розных стагоддзяў, сцвярджаючы візуальную магчымасць сузірання падсвядомасці, выкарыстоўвае філасофскія алегорыі, экспрэсіўныя стылізацыі, ажыццяўляючы з дапамогай сродкаў мастацкай выразнасці пошукі звышнатуральнага ў паўсядзённай рэчаіснасці[4].

Мастацкія праекты

  • 1997—1998 — партрэтная галерэя для Гродзенскага гарвыканкама (ХII-ХХ ст.) «Мэрыя-2000» (14 твораў жывапісу);
  • 1999 — да 100-годдзя Гродзенскай Епархіі 15 партрэтаў цыклу «Свяціцеляў зямлі Гарадзенскай»;
  • 2000—2002 — партрэтная галерэя губернатараў Гродна з 1802 по 2002 гады (23 твора)[6];
  • 2004—2005 — партрэтная галерэя кіраўнікоў Нацыянальнага банка Рэспублікі Беларусь (17 твораў);
  • 2006—2007 — партрэтная галерэя рэктараў і прафесараў Гродзенскага медыцынскага ўніверсітэта (63 твора);
  • 2007—2008 — партрэтная галерэя рэктараў і прафесараў Гродзенскага аграрнага ўніверсітэта (32 твора);
  • 2009—2010 — партрэтная галерэя рэктараў і прафесараў Гродзенскага дзяржаўнагаўніверсітэта (16 твораў)[7];
  • 2008 — манументальны роспіс «Вогнеборцы – гісторыя і традыцыі мужнасці» на фасадзе Музея гісторыі пажарнай службы Гродна[8]
  • 2009 — праект «АртЭвалюцыя», галерэя Тызенгаўза, Гродна[9];
  • 2010 — цыкл партрэтаў «Лікі Нацыі» да Фестывалю Нацыянальных культур у Гродне (10 твораў).
  • 2015 — удзел у праекце «Дыялог эпох. Інтэрпрэтацыі», 13 — 31 сакавіка, карцінная галерэя Г. Х. Вашчанкі, Гомель[10]

Зноскі

Спасылкі