Баляслаў II Смелы: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др стылявыя змены |
|||
Радок 31: | Радок 31: | ||
'''Баляслаў II Смелы''' ({{lang-pl|Bolesław II Śmiały}}, {{ДН|||1042}} — {{ДС|2|4|1081}}) — князь [[Польшча|Польшчы]] з [[1058]] года, кароль Польшчы з [[1076]] года. Прадстаўнік дынастыі [[Пясты|Пястаў]], быў сынам князя польскага [[Казімір I Аднавіцель|Казіміра I Аднавіцеля]] і Дабранегі, сястры [[Яраслаў Уладзіміравіч|Яраслава Уладзіміравіча]], вялікага князя [[Кіеўская Русь|кіеўскага]]. |
'''Баляслаў II Смелы''' ({{lang-pl|Bolesław II Śmiały}}, {{ДН|||1042}} — {{ДС|2|4|1081}}) — князь [[Польшча|Польшчы]] з [[1058]] года, кароль Польшчы з [[1076]] года. Прадстаўнік дынастыі [[Пясты|Пястаў]], быў сынам князя польскага [[Казімір I Аднавіцель|Казіміра I Аднавіцеля]] і Дабранегі, сястры [[Яраслаў Уладзіміравіч|Яраслава Уладзіміравіча]], вялікага князя [[Кіеўская Русь|кіеўскага]]. |
||
Баляслаў праводзіў знешнюю палітыку ў традыцыях свайго прадзеда, [[Баляслаў I Храбры|Баляслава I Храбрага]]. Неаднойчы ўмешваўся ва ўнутраную палітыку суседзяў, як то [[Венгрыя|Венгрыі]], калі ён аказваў ваенную дапамогу герцагу [[Бела I|Беле]] супраць караля [[Андрэ I]] у [[1057]] годзе, а пазней, у [[1074]] годзе, дапамог [[Геза I|Гезе]] скінуць са стальца караля [[Каламан]]а. Абапіраючыся на саюз з Венгрыяй і Кіеўскай Руссю, Баляслаў II у [[1061]] годзе ўмяшаўся ў міжусобіцу ў [[Чэхія|Чэхіі]], але пацярпеў |
Баляслаў праводзіў знешнюю палітыку ў традыцыях свайго прадзеда, [[Баляслаў I Храбры|Баляслава I Храбрага]]. Неаднойчы ўмешваўся ва ўнутраную палітыку суседзяў, як то [[Венгрыя|Венгрыі]], калі ён аказваў ваенную дапамогу герцагу [[Бела I|Беле]] супраць караля [[Андрэ I]] у [[1057]] годзе, а пазней, у [[1074]] годзе, дапамог [[Геза I|Гезе]] скінуць са стальца караля [[Каламан]]а. Абапіраючыся на саюз з Венгрыяй і Кіеўскай Руссю, Баляслаў II у [[1061]] годзе ўмяшаўся ў міжусобіцу ў [[Чэхія|Чэхіі]], але пацярпеў паражэнне. Пасля выгнання ў [[1068]] годзе з [[Кіеў|Кіева]] вялікага князя [[Ізяслаў Яраславіч|Ізяслава]], Баляслаў на наступны год здзейсніў паход на Кіеў і жорстка расправіўся з ворагамі Ізяслава. |
||
Узмацненню міжнароднага прэстыжу польскай дзяржавы спрыяла таксама ўмяшанне Баляслава ў барацьбу за інвестытуру паміж імператарам [[Генрых IV, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі|Генрыхам IV]] і Папам Рымскім [[Рыгор VII|Рыгорам VII]]. Баляслаў выступіў на баку апошняга: у [[1072]] годзе адмовіўся плаціць даніну імператару і аб'явіў аб незалежнасці Польшчы, а ў [[1074]] годзе прызнаў польскую дзяржаву [[лен]]ам папскага |
Узмацненню міжнароднага прэстыжу польскай дзяржавы спрыяла таксама ўмяшанне Баляслава ў барацьбу за інвестытуру паміж імператарам [[Генрых IV, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі|Генрыхам IV]] і Папам Рымскім [[Рыгор VII|Рыгорам VII]]. Баляслаў выступіў на баку апошняга: у [[1072]] годзе адмовіўся плаціць даніну імператару і аб'явіў аб незалежнасці Польшчы, а ў [[1074]] годзе прызнаў польскую дзяржаву [[лен]]ам папскага прастола. За гэта на наступны год Баляслаў атрымаў карону ад папы і стаў такім чынам каралём польскім. |
||
У канцы [[1070-я|1070-х]] гадоў абвастрыліся ўнутраныя і знешнія праблемы Польшчы. Спробы Баляслава вярнуць да каралеўства [[Заходняе Памор'е]] поспехам не скончыліся. У [[1077]] годзе Баляслаў рушыў на Кіеў, бо Ізяслаў зноў страціў там уладу. Горад быў узяты, а Ізяслаў зноў стаў князем кіеўскім. Аднак, як толькі польскія войскі сышлі, супраць Ізяслава выступілі ворагі і забілі яго. Асноўная праблема была ва ўзмацненні незалежнасці польскай арыстакратыі, якую падтрымлівалі Чэхія і [[Свяшчэнная Рымская імперыя]]. Пасля катавання Баляславам [[біскуп]]а [[кракаў]]скага Станіслава, якога абвінавачвалі ў здрадзе, у краіне пачаўся мяцеж магнатаў. На чале паўстання стаў малодшы брат караля [[Уладзіслаў I Герман]]. У 1079 годзе Баляслаў быў скінуты са стальца і выгнаны з Польшчы. Свой прытулак ён знайшоў у Венгрыі, дзе памёр праз два гады. |
|||
{{start box}} |
{{start box}} |
Версія ад 23:50, 1 ліпеня 2015
Баляслаў II Смелы | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Boleslaw II Śmiały | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Казімір I Аднавіцель | ||||||
У 1076 г. Баляслаў II быў каранаваны каралём Польшчы. | |||||||
|
|||||||
Пераемнік | Уладзіслаў I Герман | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
каля 1042 |
||||||
Смерць |
2 красавіка 1081 |
||||||
Род | Пясты | ||||||
Бацька | Казімір I Аднавіцель | ||||||
Маці | Дабранега Кіеўская | ||||||
Жонка | Вышаслава[d] | ||||||
Дзеці | гл. у тэксце | ||||||
Дзейнасць | ваяр | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Баляслаў II Смелы (польск.: Bolesław II Śmiały, 1042 — 2 красавіка 1081) — князь Польшчы з 1058 года, кароль Польшчы з 1076 года. Прадстаўнік дынастыі Пястаў, быў сынам князя польскага Казіміра I Аднавіцеля і Дабранегі, сястры Яраслава Уладзіміравіча, вялікага князя кіеўскага.
Баляслаў праводзіў знешнюю палітыку ў традыцыях свайго прадзеда, Баляслава I Храбрага. Неаднойчы ўмешваўся ва ўнутраную палітыку суседзяў, як то Венгрыі, калі ён аказваў ваенную дапамогу герцагу Беле супраць караля Андрэ I у 1057 годзе, а пазней, у 1074 годзе, дапамог Гезе скінуць са стальца караля Каламана. Абапіраючыся на саюз з Венгрыяй і Кіеўскай Руссю, Баляслаў II у 1061 годзе ўмяшаўся ў міжусобіцу ў Чэхіі, але пацярпеў паражэнне. Пасля выгнання ў 1068 годзе з Кіева вялікага князя Ізяслава, Баляслаў на наступны год здзейсніў паход на Кіеў і жорстка расправіўся з ворагамі Ізяслава.
Узмацненню міжнароднага прэстыжу польскай дзяржавы спрыяла таксама ўмяшанне Баляслава ў барацьбу за інвестытуру паміж імператарам Генрыхам IV і Папам Рымскім Рыгорам VII. Баляслаў выступіў на баку апошняга: у 1072 годзе адмовіўся плаціць даніну імператару і аб'явіў аб незалежнасці Польшчы, а ў 1074 годзе прызнаў польскую дзяржаву ленам папскага прастола. За гэта на наступны год Баляслаў атрымаў карону ад папы і стаў такім чынам каралём польскім.
У канцы 1070-х гадоў абвастрыліся ўнутраныя і знешнія праблемы Польшчы. Спробы Баляслава вярнуць да каралеўства Заходняе Памор'е поспехам не скончыліся. У 1077 годзе Баляслаў рушыў на Кіеў, бо Ізяслаў зноў страціў там уладу. Горад быў узяты, а Ізяслаў зноў стаў князем кіеўскім. Аднак, як толькі польскія войскі сышлі, супраць Ізяслава выступілі ворагі і забілі яго. Асноўная праблема была ва ўзмацненні незалежнасці польскай арыстакратыі, якую падтрымлівалі Чэхія і Свяшчэнная Рымская імперыя. Пасля катавання Баляславам біскупа кракаўскага Станіслава, якога абвінавачвалі ў здрадзе, у краіне пачаўся мяцеж магнатаў. На чале паўстання стаў малодшы брат караля Уладзіслаў I Герман. У 1079 годзе Баляслаў быў скінуты са стальца і выгнаны з Польшчы. Свой прытулак ён знайшоў у Венгрыі, дзе памёр праз два гады.
Спасылкі
- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Баляслаў II Смелы