Мікалай Міхайлавіч Нікольскі: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 1: Радок 1:
[[File:BDU_1922.jpg|thumb|left|350px|Першыя прафесары БДУ, 1922 год (злева — направа): <br /><br />Ніжні рад: [[Саламон Захаравіч Кацэнбоген|С. З. Кацэнбоген]], [[Аляксандр Мікалаевіч Вазнясенскі|А. М. Вазнясенскі]], М. М. Нікольскі, [[Уладзімір Іванавіч Пічэта|У. І. Пічэта]], [[Усевалад Макаравіч Ігнатоўскі|У. М. Ігнатоўскі]], [[Іван Іванавіч Замоцін|І. І. Замоцін]], ?; <br /><br />Сярэдні рад: ?, [[Сямён Якаўлевіч Вальфсон|С. Я. Вальфсон]], [[Яўген Іванавіч Барычэўскі|Я. І. Барычэўскі]], ?, [[Дзмітрый Аляксеевіч Жарынаў|Д. А. Жарынаў]], [[Яўген Канстанцінавіч Успенскі|Я. К. Успенскі]], [[Ілля Якаўлевіч Герцык|І. Я. Герцык]]; <br /><br />Верхні рад: [[Уладзімір Мікалаевіч Перцаў|У. М. Перцаў]], [[Мікалай Мікалаевіч Шчакаціхін|М. М. Шчакаціхін]], ?, ?.]]
'''Мікала́й Міха́йлавіч Ніко́льскі''' ({{ДН|13|11|1877}}, [[горад]] [[Масква]] — {{ДС|19|11|1959}}) — беларускі [[гісторык]], [[усходазнавец]]. Акадэмік АН БССР ([[1931]]), член-карэспандэнт [[АН СССР]] ([[1946]]). [[Доктар гістарычных навук]] ([[1934]]). Заслужаны дзеяч навукі [[БССР]] ([[1938]]).
'''Мікала́й Міха́йлавіч Ніко́льскі''' ({{ДН|13|11|1877}}, г. {{ДН|Масква||Горад Масква}} — {{ДС|19|11|1959}}) — беларускі [[гісторык]], [[усходазнавец]]. Акадэмік АН БССР ([[1931]]), член-карэспандэнт [[АН СССР]] ([[1946]]). [[Доктар гістарычных навук]] ([[1934]]). Заслужаны дзеяч навукі [[БССР]] ([[1938]]).


У [[1900]] скончыў [[Маскоўскі ўніверсітэт]]. Працаваў у [[Смаленскі ўніверсітэт|Смаленскім універсітэце]], а з [[1922]] у [[БДУ|Беларускім дзяржаўным універсітэце]]. Узначальваў сектар этнаграфіі і фальклору [[Інстытут гісторыі АН БССР|Інстытуту гісторыі АН БССР]], а ў [[1937]]—[[1953]] дырэктар гэтага інстытута. Свае працы прысвяціў пытанням гісторыі рэлігіі і царквы, Старажытнага ўсходу, [[этнаграфія Беларусі|этнаграфіі]] і [[фальклор Беларусі|фальклору Беларусі]]. Даследаваў [[мінск]]ія старажытнасці.
У [[1900]] скончыў [[Маскоўскі ўніверсітэт]]. Працаваў у [[Смаленскі ўніверсітэт|Смаленскім універсітэце]], а з [[1922]] у [[БДУ|Беларускім дзяржаўным універсітэце]]. Узначальваў сектар этнаграфіі і фальклору [[Інстытут гісторыі АН БССР|Інстытуту гісторыі АН БССР]], а ў [[1937]]—[[1953]] дырэктар гэтага інстытута. Свае працы прысвяціў пытанням гісторыі рэлігіі і царквы, Старажытнага ўсходу, [[этнаграфія Беларусі|этнаграфіі]] і [[фальклор Беларусі|фальклору Беларусі]]. Даследаваў [[мінск]]ія старажытнасці.
Радок 5: Радок 6:
== Літаратура ==
== Літаратура ==
* {{Крыніцы/Памяць/Мінск|1}}
* {{Крыніцы/Памяць/Мінск|1}}

{{commonscat|Mikalaj Nikoĺski}}


{{DEFAULTSORT:Нікольскі, Мікалай}}
{{DEFAULTSORT:Нікольскі, Мікалай}}
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Маскве]]
[[Катэгорыя:крытыкі Беларусі]]
[[Катэгорыя:крытыкі Беларусі]]
[[Катэгорыя:Постаці беларускага літаратуразнаўства]]
[[Катэгорыя:Постаці беларускага літаратуразнаўства]]
[[Катэгорыя:Даследчыкі славянскага паганства]]
[[Катэгорыя:Даследчыкі славянскага паганства]]
[[Катэгорыя:Акадэмікі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі]]

Версія ад 10:51, 30 ліпеня 2015

Файл:BDU 1922.jpg
Першыя прафесары БДУ, 1922 год (злева — направа):

Ніжні рад: С. З. Кацэнбоген, А. М. Вазнясенскі, М. М. Нікольскі, У. І. Пічэта, У. М. Ігнатоўскі, І. І. Замоцін, ?;

Сярэдні рад: ?, С. Я. Вальфсон, Я. І. Барычэўскі, ?, Д. А. Жарынаў, Я. К. Успенскі, І. Я. Герцык;

Верхні рад: У. М. Перцаў, М. М. Шчакаціхін, ?, ?.

Мікала́й Міха́йлавіч Ніко́льскі (13 лістапада 1877, г. ФАРМАТ НЯСЛУШНЫ[[Катэгорыя:Нарадзіліся Памылка: Недапушчальны час.]][[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Памылка ў шаблоне: незразумелы сімвал «Г»]] — 19 лістапада 1959) — беларускі гісторык, усходазнавец. Акадэмік АН БССР (1931), член-карэспандэнт АН СССР (1946). Доктар гістарычных навук (1934). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1938).

У 1900 скончыў Маскоўскі ўніверсітэт. Працаваў у Смаленскім універсітэце, а з 1922 у Беларускім дзяржаўным універсітэце. Узначальваў сектар этнаграфіі і фальклору Інстытуту гісторыі АН БССР, а ў 19371953 дырэктар гэтага інстытута. Свае працы прысвяціў пытанням гісторыі рэлігіі і царквы, Старажытнага ўсходу, этнаграфіі і фальклору Беларусі. Даследаваў мінскія старажытнасці.

Літаратура