Целяханы: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 71: Радок 71:


== Гісторыя ==
== Гісторыя ==
Вядомыя з 16 ст. як вёска ў Пінскам павеце Берасцейскага ваяводства [[ВКЛ]]. З 17 ст. мястэчка. Належалі князям Дольскім, [[Вішнявецкім]], у 19 ст. — [[Пуслоўскім]]. Эканамічнаму росту мястэчка спрыяла будаўніцтва [[Агінскага канала]]. У 1775—1778 [[М. К. Агінскі]] заснаваў тут фаянсавую мануфактуру, якая вырабляла дэкаратыўныя вазы, скульптуру малых форм, фрызы і карнізы для камінаў і печаў. Пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай у 1793 — у Расійскай імперыі. З 1921 у складзе Польшчы, з 1939 у [[БССР]]. З 1956 гарадскі пасёлак.
Вядомыя з 16 ст. як вёска ў Пінскам павеце Берасцейскага ваяводства [[ВКЛ]]. З 17 ст. мястэчка. Належалі князям Дольскім, [[Род Вішнявецкіх|Вішнявецкім]], у 19 ст. — [[Пуслоўскім]]. Эканамічнаму росту мястэчка спрыяла будаўніцтва [[Агінскі канал|Агінскага канала]]. У 1775—1778 [[М. К. Агінскі]] заснаваў тут фаянсавую мануфактуру, якая вырабляла дэкаратыўныя вазы, скульптуру малых форм, фрызы і карнізы для камінаў і печаў. Пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай у 1793 — у Расійскай імперыі. З 1921 у складзе Польшчы, з 1939 у [[БССР]]. З 1956 гарадскі пасёлак.


== Эканоміка ==
== Эканоміка ==

Версія ад 22:43, 21 жніўня 2015

Горад
Целяханы
Мястэчка ў 1932 годзе
Мястэчка ў 1932 годзе
Краіна
Вобласць
Раён
Каардынаты
Вышыня цэнтра
152 м[1]
Насельніцтва
4,6 тыс. чалавек (2006)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1645
Паштовыя індэксы
225275
Аўтамабільны код
1
СААТА
1234855906
Целяханы на карце Беларусі ±
Целяханы (Беларусь)
Целяханы
Целяханы (Брэсцкая вобласць)
Целяханы

Целяханы — гарадскі пасёлак у Івацэвіцкім раёне Брэсцкай вобласці Беларусі, на Агінскім канале, на аўтадарозе ІвацэвічыПінск. За 45 км да паўднёвага ўсходу ад г. Івацэвічы, 181 км ад Брэста. Насельніцтва 4,6 тыс. чал. (2006).

Гісторыя

Вядомыя з 16 ст. як вёска ў Пінскам павеце Берасцейскага ваяводства ВКЛ. З 17 ст. мястэчка. Належалі князям Дольскім, Вішнявецкім, у 19 ст. — Пуслоўскім. Эканамічнаму росту мястэчка спрыяла будаўніцтва Агінскага канала. У 1775—1778 М. К. Агінскі заснаваў тут фаянсавую мануфактуру, якая вырабляла дэкаратыўныя вазы, скульптуру малых форм, фрызы і карнізы для камінаў і печаў. Пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай у 1793 — у Расійскай імперыі. З 1921 у складзе Польшчы, з 1939 у БССР. З 1956 гарадскі пасёлак.

Эканоміка

Прадпрыемствы лесанарыхтоўчай, дрэваапрацоўчай і харчовай прамысловасці.

Выдатныя мясціны

Вядомыя асобы

Спасылкі

  1. GeoNames — 2005. Праверана 9 ліпеня 2017.