Клаўдзій Сцяпанавіч Дуж-Душэўскі: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
JerzyKundrat (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Image:Клаўдзій Сцяпанавіч Душэўскі.jpg|thumb|Клаўдзій Дуж-Душэўскі]] |
[[Image:Клаўдзій Сцяпанавіч Душэўскі.jpg|thumb|Клаўдзій Дуж-Душэўскі]] |
||
{{вызнч|1=Клаўдзій Сцяпанавіч Дуж-Душэўскі}} (псеўданім і крыптанім: К.Душ; К.Д.; 27.3 (паводле іншых звестак 13(26).4.[[1891]], [[Горад Глыбокае|мяст. Глыбокае]] Дзісенскага пав. Віленскай губ., цяпер [[Віцебская вобласць]] — [[25 лютага|25.2.]][[1959]], [[Вільнюс]]), палітычны дзеяч, дыпламат, рэдактар, педагог. Лічыцца аўтарам [[бел-чырвона-белы сцяг|бел-чырвона-белага сцяга]]. |
{{вызнч|1=Клаўдзій Сцяпанавіч Дуж-Душэўскі}} (псеўданім і крыптанім: К.Душ; К.Д.; 27.3 (паводле іншых звестак 13(26).4.)[[1891]], [[Горад Глыбокае|мяст. Глыбокае]] Дзісенскага пав. Віленскай губ., цяпер [[Віцебская вобласць]] — [[25 лютага|25.2.]][[1959]], [[Вільнюс]]), палітычны дзеяч, дыпламат, рэдактар, педагог. Лічыцца аўтарам [[бел-чырвона-белы сцяг|бел-чырвона-белага сцяга]]. |
||
У 1912 скончыў Віленскае рэальнае вучылішча, дзе далучыўся да беларускага руху. Іграў Крыніцкага ў «Паўлінцы» Я. Купалы. У 1912—18 вучыўся ў Пецярбургскім горным інстытуце. Удзельнічаў у выданні часопіса «Раніца». Паводле яго сведчання, стварыў эскіз беларускага нацыянальнага сцяга. З [[1917]] у [[БСГ]]. У [[1918]] працаваў загадчыкам бежанскага аддзела [[Белнацкам]]а. З красавіка [[1919]] ў Вільні. Восенню 1919 — дыпламатычны прадстаўнік урада [[БНР]] у дзяржавах Балтыі. Выкладаў у [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]] і на беларускіх настаўніцкіх курсах. У пачатку [[1921]] арыштаваны польскімі ўладамі. Вызвалены 7.2.1921; эміграваў у [[Літва|Літоўскую рэспубліку]] ([[Каўнас]]). У 1920—30-х г. працаваў у міністэрствах Літвы. У 1927 скончыў Літоўскі універсітэт (Каўнас). |
У 1912 скончыў Віленскае рэальнае вучылішча, дзе далучыўся да беларускага руху. Іграў Крыніцкага ў «Паўлінцы» Я. Купалы. У 1912—18 вучыўся ў Пецярбургскім горным інстытуце. Удзельнічаў у выданні часопіса «Раніца». Паводле яго сведчання, стварыў эскіз беларускага нацыянальнага сцяга. З [[1917]] у [[БСГ]]. У [[1918]] працаваў загадчыкам бежанскага аддзела [[Белнацкам]]а. З красавіка [[1919]] ў Вільні. Восенню 1919 — дыпламатычны прадстаўнік урада [[БНР]] у дзяржавах Балтыі. Выкладаў у [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]] і на беларускіх настаўніцкіх курсах. У пачатку [[1921]] арыштаваны польскімі ўладамі. Вызвалены 7.2.1921; эміграваў у [[Літва|Літоўскую рэспубліку]] ([[Каўнас]]). У 1920—30-х г. працаваў у міністэрствах Літвы. У 1927 скончыў Літоўскі універсітэт (Каўнас). |
Версія ад 16:47, 16 кастрычніка 2008
Шаблон:Вызнч (псеўданім і крыптанім: К.Душ; К.Д.; 27.3 (паводле іншых звестак 13(26).4.)1891, мяст. Глыбокае Дзісенскага пав. Віленскай губ., цяпер Віцебская вобласць — 25.2.1959, Вільнюс), палітычны дзеяч, дыпламат, рэдактар, педагог. Лічыцца аўтарам бел-чырвона-белага сцяга.
У 1912 скончыў Віленскае рэальнае вучылішча, дзе далучыўся да беларускага руху. Іграў Крыніцкага ў «Паўлінцы» Я. Купалы. У 1912—18 вучыўся ў Пецярбургскім горным інстытуце. Удзельнічаў у выданні часопіса «Раніца». Паводле яго сведчання, стварыў эскіз беларускага нацыянальнага сцяга. З 1917 у БСГ. У 1918 працаваў загадчыкам бежанскага аддзела Белнацкама. З красавіка 1919 ў Вільні. Восенню 1919 — дыпламатычны прадстаўнік урада БНР у дзяржавах Балтыі. Выкладаў у Віленскай беларускай гімназіі і на беларускіх настаўніцкіх курсах. У пачатку 1921 арыштаваны польскімі ўладамі. Вызвалены 7.2.1921; эміграваў у Літоўскую рэспубліку (Каўнас). У 1920—30-х г. працаваў у міністэрствах Літвы. У 1927 скончыў Літоўскі універсітэт (Каўнас).
Рэдагаваў часопіс «Беларускі сцяг» (1922), браў удзел у выданні часопіса «Крывіч» (1923—26), рэдагаваў часопіс «Беларускі асяродак» (1933). Перакладаў на беларускую мову падручнікі для сярэдніх школ.
Арыштаваны савецкімі ўладамі 2.7.1940. У жніўні 1943 арыштаваны нямецкімі ўладамі за дапамогу яўрэям; зняволены ў лагеры каля Правянішкес.
У 1944—46 дацэнт Каўнаскага універсітэта. У снежні 1946 — маі 1947 пад следствам у Вільні. Зноў арыштаваны ў лютым 1952; асуджаны на 25 гадоў зняволення як беларускі нацыяналіст. Вызвалены ў красавіку 1955. Працаваў у інстытуце «Літбудпраект».
Пахаваны ў Каўнасе.