Полацкая духоўная семінарыя: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
| Радок 2: | Радок 2: | ||
== Гісторыя == |
== Гісторыя == |
||
У [[1807]] годзе мітрапалітам |
У [[1807]] годзе мітрапалітам Беларускай грэка-каталіцкай царквы [[Іраклій (Лісоўскі)|Іракліем Лісоўскім]] у маёнтку [[Струнье, Гаранскі сельсавет|Струнье]] (каля [[Полацк]]а) побач са сваёй рэзідэнцыяй была заснавана «Беларуская грэка-ўніяцкая духоўная семінарыя». Зроблена гэта было ў адпаведнасці з указам [[імператар]]а [[Аляксандр I|Аляксандра I]] падпісаным у [[снежань|снежні]] [[1806]] года. Семінарыя прызначалася для навучання дзяцей белага ўніяцкага духавенства і ўтрымлівалася за кошт маёнткаў і часткі грашовых сродкаў, аднятых у [[базыльяне|базыльян]]. |
||
У [[1808]] годзе мітрапалітам Іракліем Лісўскім былі зацверджаны правілы навучальна-выхаваўчага працэсу і штат семінарыі. У [[лістапад|лістападзе]] таго ж года семінарыя пераведзена ў будынак [[Сафійскі сабор, Полацк|Сафійскага сабора]] ў [[Полацк]]у. |
У [[1808]] годзе мітрапалітам Іракліем Лісўскім былі зацверджаны правілы навучальна-выхаваўчага працэсу і штат семінарыі. У [[лістапад|лістападзе]] таго ж года семінарыя пераведзена ў будынак [[Сафійскі сабор, Полацк|Сафійскага сабора]] ў [[Полацк]]у. |
||
Версія ад 21:09, 7 лістапада 2015
Полацкая духоўная семінарыя — сярэдняя духоўная навучальная ўстанова Віцебскай епархіі Рускай праваслаўнай царквы.
Гісторыя
У 1807 годзе мітрапалітам Беларускай грэка-каталіцкай царквы Іракліем Лісоўскім у маёнтку Струнье (каля Полацка) побач са сваёй рэзідэнцыяй была заснавана «Беларуская грэка-ўніяцкая духоўная семінарыя». Зроблена гэта было ў адпаведнасці з указам імператара Аляксандра I падпісаным у снежні 1806 года. Семінарыя прызначалася для навучання дзяцей белага ўніяцкага духавенства і ўтрымлівалася за кошт маёнткаў і часткі грашовых сродкаў, аднятых у базыльян.
У 1808 годзе мітрапалітам Іракліем Лісўскім былі зацверджаны правілы навучальна-выхаваўчага працэсу і штат семінарыі. У лістападзе таго ж года семінарыя пераведзена ў будынак Сафійскага сабора ў Полацку.
У 1812 годзе падчас Айчыннай вайны 1812 года семінарыя была разрабавана французамі і аднавіла сваю дзейнасць у 1813 годзе ў вёсцы Судзілавічы, а ў 1821 годзе семінарыя зноў пераведзена ў Полацк.
У 1823—1824 гадах ператворана ва ўласна семінарыю з двума аддзяленнямі і трохкласнае вучылішча пры ёй. У 1839 годзе навучальныя курсы семінарыі былі прыраўнаваны да курсаў семінарый Пецярбургскага і Кіеўскага навучальных акруг.
Пасля ліквідацыі ў 1839 годзе ўніяцкай царквы семінарыя стала праваслаўнай. У 1840 годзе пераназвана ў Полацкую духоўную семінарыю, і напачатку 1840-х гадоў пераведзена на казённае ўтрыманне.
У 1856 годзе семінарыя перакладзена ў Віцебск, але працягвала называцца Полацкай да снежня 1871 года, калі была пераназвана ў Віцебскую духоўную семінарыю.
Рэктары
- Аўрэлій Сумятыцкі, архімандрыт (з 1807) першы рэктар
- Васіль Лужынскі, святар (з 1819)
- Міхаіл Шалепін, доктар багаслоўя (1823—1839)
- Філарэт (Малышэўскі) (1840—1849)
- Павел (Дабрахотаў) (1849—1851)
- Фоцій (Раманоўскі) (1853—1855)
- Анатоль (Станкевіч) (1860—1861)
- Ніканор (Браўковіч) (1865—1868)
- Арсень (Івашчанка) (1868—1872)