Прыліўная электрастанцыя: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Аднаўляемыя энергарэсурсы}} |
{{Аднаўляемыя энергарэсурсы}} |
||
'''Прыліўная электрычная станцыя''' (ПЭС) |
'''Прыліўная электрычная станцыя''' (ПЭС) — [[гідраэлектрычная станцыя]], якая выкарыстоўвае энергію [[марскія прылівы|марскіх прыліваў]] для стварэння напору. |
||
ПЭС будуецца на беразе [[заліў|заліва]] або штучнага басейну, адрэзанага ад [[мора]] [[плаціна]]ю. Пры [[адліў|адлівах]] і [[прыліў|прылівах]] утвараецца перапад узроўняў мора і заліва (басейна), які прыводзіць у дзеянне [[гідраагрэгат]]ы, устаноўленыя ў плаціне. |
ПЭС будуецца на беразе [[заліў|заліва]] або штучнага басейну, адрэзанага ад [[мора]] [[плаціна]]ю. Пры [[адліў|адлівах]] і [[прыліў|прылівах]] утвараецца перапад узроўняў мора і заліва (басейна), які прыводзіць у дзеянне [[гідраагрэгат]]ы, устаноўленыя ў плаціне. |
||
| Радок 6: | Радок 6: | ||
Адметнасць работы ПЭС звязаная з пераменнасцю напору пры змене прыліваў і адліваў. Таму звычайна ПЭС аб'ядноўваюцца ў адзіную энергасістэму з [[гідраэлектрастанцыя|рачнымі]] і [[цеплавая электрастанцыя|цеплавымі]] электрастанцыямі, каб скампенсаваць памяншэнне выпрацоўкі электраэнергіі пры аслабленні прыліваў. |
Адметнасць работы ПЭС звязаная з пераменнасцю напору пры змене прыліваў і адліваў. Таму звычайна ПЭС аб'ядноўваюцца ў адзіную энергасістэму з [[гідраэлектрастанцыя|рачнымі]] і [[цеплавая электрастанцыя|цеплавымі]] электрастанцыямі, каб скампенсаваць памяншэнне выпрацоўкі электраэнергіі пры аслабленні прыліваў. |
||
Паводле звестак 1988 года, найбольшымі ПЭС у свеце былі: Ранс ([[Францыя]], 1967) |
Паводле звестак 1988 года, найбольшымі ПЭС у свеце былі: Ранс ([[Францыя]], 1967) — 240 [[мегават|МВт]], 24 [[турбіна|турбіны]]; Анапаліс ([[Канада]], 1984) — 20 МВт, 1 турбіна; Джангксія ([[Кітай]], 1986) — 3,9 МВт, 6 турбін.<ref>«Альфа и омега», Талін, 1990.</ref> |
||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
| ⚫ | |||
== Літаратура == |
|||
| ⚫ | |||
[[Катэгорыя:Гідраэнергетыка]] |
[[Катэгорыя:Гідраэнергетыка]] |
||
Версія ад 01:43, 19 лістапада 2015
| Узнаўляльныя энергарэсурсы |
|---|
 |
| Энергія Сонца Энергія ветру Энергія вады Цяпло Зямлі Біямаса Энергія прыліваў Энергія хваль |
Прыліўная электрычная станцыя (ПЭС) — гідраэлектрычная станцыя, якая выкарыстоўвае энергію марскіх прыліваў для стварэння напору.
ПЭС будуецца на беразе заліва або штучнага басейну, адрэзанага ад мора плацінаю. Пры адлівах і прылівах утвараецца перапад узроўняў мора і заліва (басейна), які прыводзіць у дзеянне гідраагрэгаты, устаноўленыя ў плаціне.
Адметнасць работы ПЭС звязаная з пераменнасцю напору пры змене прыліваў і адліваў. Таму звычайна ПЭС аб'ядноўваюцца ў адзіную энергасістэму з рачнымі і цеплавымі электрастанцыямі, каб скампенсаваць памяншэнне выпрацоўкі электраэнергіі пры аслабленні прыліваў.
Паводле звестак 1988 года, найбольшымі ПЭС у свеце былі: Ранс (Францыя, 1967) — 240 МВт, 24 турбіны; Анапаліс (Канада, 1984) — 20 МВт, 1 турбіна; Джангксія (Кітай, 1986) — 3,9 МВт, 6 турбін.[1]
Зноскі
- ↑ «Альфа и омега», Талін, 1990.
Літаратура
- Беларуская Савецкая Энцыклапедыя. У 12 т. Т. 8. Паддубнікі — Рабкі / Рэдкал.: П. У. Броўка (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1975. — 676 с.: іл., карты.