Стужачныя чэрві: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
JerzyKundrat (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
JerzyKundrat (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 31: | Радок 31: | ||
Паразітуюць у пазваночных жывёлах. Апісана каля 3500 [[Від, біялогія|відаў]]. Даўжыня ад 0,5 мм да 30 метраў. |
Паразітуюць у пазваночных жывёлах. Апісана каля 3500 [[Від, біялогія|відаў]]. Даўжыня ад 0,5 мм да 30 метраў. |
||
[[Файл:Kopf bewaffneter Bandwurm-drawing.jpg|thumb|left|{{bt-bellat|Свіны цэпень|Taenia solium}}]] |
|||
Іх цела нагадвае стужку, якая складаецца з рознай колькасці (ад 4 да 1000) членікаў. На пярэднім канцы знаходзіцца галоўка з прысоскамі і (або) кручкамі для прымацавання да сценкі кішэчніка гаспадара. За галоўкай размешчана шыйка — зона росту. Ад яе адпачкоўваюцца новыя членікі, якія пастаянна павялічваюцца ў памерах. |
Іх цела нагадвае стужку, якая складаецца з рознай колькасці (ад 4 да 1000) членікаў. На пярэднім канцы знаходзіцца галоўка з прысоскамі і (або) кручкамі для прымацавання да сценкі кішэчніка гаспадара. За галоўкай размешчана шыйка — зона росту. Ад яе адпачкоўваюцца новыя членікі, якія пастаянна павялічваюцца ў памерах. |
||
| Радок 40: | Радок 41: | ||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
== Літаратура == |
|||
* Біялогія: вучэб. дапам. для 8-га кл. агульнаадукац. устаноў з беларус. мовай навучання / Л. В. Камлюк, А. С. Шалапёнак; пер. з рус. мовы Г. І. Кулеш. — 3-е выд., дап. — Мн.: Нар. асвета, 2010. — |
|||
222 с.: іл. ISBN 978-985-03-1367-6. |
|||
== Спасылкі == |
== Спасылкі == |
||
Версія ад 16:11, 20 лістапада 2015
| Стужачныя чэрві | |||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
| Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||
| Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||
|
Cestoda | |||||||||||||||||
| Атрады | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Сту́жачныя чэрві, цэстоды[1] (Cestoda) — клас паразітычных плоскіх чарвей (Plathelminthes).
Паразітуюць у пазваночных жывёлах. Апісана каля 3500 відаў. Даўжыня ад 0,5 мм да 30 метраў.
Іх цела нагадвае стужку, якая складаецца з рознай колькасці (ад 4 да 1000) членікаў. На пярэднім канцы знаходзіцца галоўка з прысоскамі і (або) кручкамі для прымацавання да сценкі кішэчніка гаспадара. За галоўкай размешчана шыйка — зона росту. Ад яе адпачкоўваюцца новыя членікі, якія пастаянна павялічваюцца ў памерах.
Вызначальнай асаблівасцю стужачных чарвей з'яўляецца адсутнасць у іх стрававальнай сістэмы. Пажыўныя рэчывы яны ўсмоктваюць усёй паверхняй цела, пакрытай дробнымі варсінкамі, якія павялічваюць паверхню ўсмоктвання.
Стужачныя чэрві — гермафрадыты. У кожным членіку ёсць палавая гермафрадытная сістэма. Пасля апладнення яйцы назапашваюцца ў членіках і паступова, па меры аддзялення ад шыйкі новых членікаў, змяшчаюцца к канцу цела. Тут знаходзяцца спелыя членікі, запоўненыя яйцамі.
Некаторыя віды — небяспечныя паразіты чалавека; выкліканыя імі захворванні носяць назву цэстадозы.
Зноскі
- ↑ Стужачныя чэрві, Цэстоды // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 222. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15)., С.222
Літаратура
- Біялогія: вучэб. дапам. для 8-га кл. агульнаадукац. устаноў з беларус. мовай навучання / Л. В. Камлюк, А. С. Шалапёнак; пер. з рус. мовы Г. І. Кулеш. — 3-е выд., дап. — Мн.: Нар. асвета, 2010. —
222 с.: іл. ISBN 978-985-03-1367-6.
Спасылкі
- Ленточные черви (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
- Ленточные черви (руск.) // Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона / В современной орфографии. — Петербург: Издательское общество «Ф. А. Брокгауз — И. А. Ефрон», 1907—1909.