Гідраплан: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др спасылкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Файл:North_Vancouver_1995.jpg|thumb|Пасажырскі гідраплан сядае на ваду ў [[Горад Ванкувер|Ванкуверы]], [[Канада]]]] |
[[Файл:North_Vancouver_1995.jpg|thumb|Пасажырскі гідраплан сядае на ваду ў [[Горад Ванкувер|Ванкуверы]], [[Канада]]]] |
||
[[Файл:LaCanardPhotograph.gif|thumb|Першы |
[[Файл:LaCanardPhotograph.gif|thumb|Першы французскі гідраплан ''Le Canard'', 1910]] |
||
[[Файл:Grigorovich_M-5.jpg|thumb|Самалёт Грыгаровіча М-5]] |
[[Файл:Grigorovich_M-5.jpg|thumb|Самалёт Грыгаровіча М-5]] |
||
[[Файл:WestCoastAirFloatplane.jpg|thumb|Гідраплан Авіяліній Заходняга Берага вытворчасці |
[[Файл:WestCoastAirFloatplane.jpg|thumb|Гідраплан Авіяліній Заходняга Берага вытворчасці кампаніі Хевілэнд Канада (West Coast Air De Havilland Canada DHC-6 Twin Otter floatplane) [[Горад Ванкувер|Ванкувер]], [[Канада]]]] |
||
[[Файл:Shavrov_Sh-2_display.jpg|thumb|Гідрасамалёт Шаўроў Ш-2]] |
[[Файл:Shavrov_Sh-2_display.jpg|thumb|Гідрасамалёт Шаўроў Ш-2]] |
||
'''Гідрапла́н (гідрасамалёт)''' — [[лятальны апарат]], які можа ўзлятаць і сядаць на паверхню [[Вада|вады]]. |
'''Гідрапла́н (гідрасамалёт)''' — [[лятальны апарат]], які можа ўзлятаць і сядаць на паверхню [[Вада|вады]]. |
||
Радок 9: | Радок 9: | ||
Гісторыя гідрасамалётаў (гідрапаветранага судна) пачалася яшчэ да першага палёту самалёта. Толькі ў Расіі вядома два праекты [[Лятальны апарат|апаратаў цяжэйшых за паветра]], здольных узлятаць і сядаць на ваду. Нават самалёт [[Мажайскі|Мажайскага]] быў выкананы ў выглядзе лятаючага чоўна. Першы рэальна лятаючы гідрасамалёт быў створаны амерыканцам Кертысам у [[1909]] годзе і быў сухапутным аэрапланам, усталяваным на [[Плавок|плаўку]]. Далей гідрапланы імкліва развіваліся і дасягнулі свайго росквіту ў 30-40 гг. З развіццём [[Рэактыўны рухавік|рэактыўнай]] авіяцыі гідрапланы былі выціснутыя ў сваю экалагічную нішу ў сувязі з нізкімі эканамічнымі паказчыкамі і абмяжаваннямі ў хуткасці. Але развіццё авіяцыйных тэхналогій дазволіў КБ [[Берыеў|Берыева]] стварыць удалы рэактыўны гідрасамалёт [[А-40]] «Альбатрос» і яго цывільную мадыфікацыю [[Бе-200]], з характарыстыкамі, супастаўнымі з сухапутнымі машынамі. Гэта дазваляе прагназаваць узрост інтарэсу да самалётаў такога кшталту і пашырэнне «жыццёвай» прасторы гідрапланаў, асабліва ў раёнах планеты са слаба развітай інфраструктурай. |
Гісторыя гідрасамалётаў (гідрапаветранага судна) пачалася яшчэ да першага палёту самалёта. Толькі ў Расіі вядома два праекты [[Лятальны апарат|апаратаў цяжэйшых за паветра]], здольных узлятаць і сядаць на ваду. Нават самалёт [[Мажайскі|Мажайскага]] быў выкананы ў выглядзе лятаючага чоўна. Першы рэальна лятаючы гідрасамалёт быў створаны амерыканцам Кертысам у [[1909]] годзе і быў сухапутным аэрапланам, усталяваным на [[Плавок|плаўку]]. Далей гідрапланы імкліва развіваліся і дасягнулі свайго росквіту ў 30-40 гг. З развіццём [[Рэактыўны рухавік|рэактыўнай]] авіяцыі гідрапланы былі выціснутыя ў сваю экалагічную нішу ў сувязі з нізкімі эканамічнымі паказчыкамі і абмяжаваннямі ў хуткасці. Але развіццё авіяцыйных тэхналогій дазволіў КБ [[Берыеў|Берыева]] стварыць удалы рэактыўны гідрасамалёт [[А-40]] «Альбатрос» і яго цывільную мадыфікацыю [[Бе-200]], з характарыстыкамі, супастаўнымі з сухапутнымі машынамі. Гэта дазваляе прагназаваць узрост інтарэсу да самалётаў такога кшталту і пашырэнне «жыццёвай» прасторы гідрапланаў, асабліва ў раёнах планеты са слаба развітай інфраструктурай. |
||
У [[Першая сусветная вайна|Першую сусветную вайну]] [[Расія]] выкарыстоўвала [[авіяносец]] ( |
У [[Першая сусветная вайна|Першую сусветную вайну]] [[Расія]] выкарыстоўвала [[авіяносец]] (авіяносец) «Арліца» з эскадрыллю лятаючых чаўноў М-5 і М-9, створаных канструктарам [[Дзмітрый Паўлавіч Грыгаровіч|Д. Грыгаровічам]]. М-5 меў хуткасць 128 км/г, [[Столь|столлю]] — 4000 метраў, працягласць палёту — 5 гадзін. М-5 не меў узбраення — ён выкарыстоўваўся для [[Паветраная разведка|паветранай разведкі]], карэктавання [[Артылерыйскі агонь|артылерыйскага агню]] цяжкай [[Артылерыя|артылерыі]] з лінейных караблёў. |
||
У 1916 г. на |
У 1916 г. на авіяносец «Арліца» паступілі М-9, узброеныя [[Кулямёт|кулямётам]]. Самалёт мог браць на борт і [[Бомба|бомбы]]. Паветраны стралец знаходзіўся з кулямётам у насавым адсеку. У асноўнай кабіне лётчык пілатаваў машыну, а бортмеханік, седзячы поруч з ім, скідваў бомбы. Іх падвешвалі пад плоскасцямі (крыламі) на зацісках, злучаных з кабінай прывадам-тросам. |
||
Пад час [[Грамадзянская вайна ў Расіі|Грамадзянскай вайны ў Расіі]] гідрапланы рачнога базавання актыўна выкарыстоўваліся супраціўнымі бакамі. |
Пад час [[Грамадзянская вайна ў Расіі|Грамадзянскай вайны ў Расіі]] гідрапланы рачнога базавання актыўна выкарыстоўваліся супраціўнымі бакамі. |
||
Пад час [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай]] баявыя гідрапланы нярэдка ўзбройваліся [[Тарпеда| |
Пад час [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай]] баявыя гідрапланы нярэдка ўзбройваліся [[Тарпеда|тарпедамі]]. |
||
Да з'яўлення [[Рэактыўны рухавік|рэактыўнай]] авіяцыі, вялікія [[Падводная лодка|падводныя лодкі]] часам |
Да з'яўлення [[Рэактыўны рухавік|рэактыўнай]] авіяцыі, вялікія [[Падводная лодка|падводныя лодкі]] часам абсталёўваліся невялікімі складнымі гідрапланамі, звычайна, з разведвальнымі мэтамі. Выключэннем быў японскі праект «Seiran», у рамках якога было пабудавана некалькі падводных авіяносцаў, якія неслі на борце некалькі баявых гідрасамалётаў (у бой яны так і не ўступілі з-за заканчэння Другой сусветнай вайны) |
||
== Тыпы == |
== Тыпы == |
||
Радок 23: | Радок 23: | ||
* '''''Паплаўковы гідрасамалёт''''' — звычайны або спецыяльна збудаваны лятак, на якому замацаваны адзін, два або больш плаўкоў для стаянкі і руху па паверхні вады. |
* '''''Паплаўковы гідрасамалёт''''' — звычайны або спецыяльна збудаваны лятак, на якому замацаваны адзін, два або больш плаўкоў для стаянкі і руху па паверхні вады. |
||
* '''''Лятаючы човен''''' — лятак, ніжняя частка [[фюзеляж]]<nowiki/>а якога выраблена ў выглядзе чоўна, прыстасаванага для шпаркага руху па паверхні вады. |
* '''''Лятаючы човен''''' — лятак, ніжняя частка [[фюзеляж]]<nowiki/>а якога выраблена ў выглядзе чоўна, прыстасаванага для шпаркага руху па паверхні вады. |
||
* '''''[[:uk:Амфібія|Амфібія]]''''' — |
* '''''[[:uk:Амфібія|Амфібія]]''''' — самалёт, кожнага з вышэй названых тыпаў, на якім усталявана сухапутнае [[:uk:Шасі|шасі]] для пасадкі на цвёрдую паверхню, ці шасі, здольнае утрымліваць самалёт на кожнай паверхні, напрыклад, паветраная падушка. |
||
== Гл. таксама == |
== Гл. таксама == |
||
Радок 31: | Радок 31: | ||
* Лятаючы човен «Blohm & Voss BV 238» |
* Лятаючы човен «Blohm & Voss BV 238» |
||
* Гістарычны музей Ваенна-паветраных сіл (Браччана) |
* Гістарычны музей Ваенна-паветраных сіл (Браччана) |
||
[[Катэгорыя:Аэрадынамічныя схемы]] |
[[Катэгорыя:Аэрадынамічныя схемы]] |
Версія ад 20:12, 28 снежня 2015
Гідрапла́н (гідрасамалёт) — лятальны апарат, які можа ўзлятаць і сядаць на паверхню вады.
Гісторыя
Гісторыя гідрасамалётаў (гідрапаветранага судна) пачалася яшчэ да першага палёту самалёта. Толькі ў Расіі вядома два праекты апаратаў цяжэйшых за паветра, здольных узлятаць і сядаць на ваду. Нават самалёт Мажайскага быў выкананы ў выглядзе лятаючага чоўна. Першы рэальна лятаючы гідрасамалёт быў створаны амерыканцам Кертысам у 1909 годзе і быў сухапутным аэрапланам, усталяваным на плаўку. Далей гідрапланы імкліва развіваліся і дасягнулі свайго росквіту ў 30-40 гг. З развіццём рэактыўнай авіяцыі гідрапланы былі выціснутыя ў сваю экалагічную нішу ў сувязі з нізкімі эканамічнымі паказчыкамі і абмяжаваннямі ў хуткасці. Але развіццё авіяцыйных тэхналогій дазволіў КБ Берыева стварыць удалы рэактыўны гідрасамалёт А-40 «Альбатрос» і яго цывільную мадыфікацыю Бе-200, з характарыстыкамі, супастаўнымі з сухапутнымі машынамі. Гэта дазваляе прагназаваць узрост інтарэсу да самалётаў такога кшталту і пашырэнне «жыццёвай» прасторы гідрапланаў, асабліва ў раёнах планеты са слаба развітай інфраструктурай.
У Першую сусветную вайну Расія выкарыстоўвала авіяносец (авіяносец) «Арліца» з эскадрыллю лятаючых чаўноў М-5 і М-9, створаных канструктарам Д. Грыгаровічам. М-5 меў хуткасць 128 км/г, столлю — 4000 метраў, працягласць палёту — 5 гадзін. М-5 не меў узбраення — ён выкарыстоўваўся для паветранай разведкі, карэктавання артылерыйскага агню цяжкай артылерыі з лінейных караблёў.
У 1916 г. на авіяносец «Арліца» паступілі М-9, узброеныя кулямётам. Самалёт мог браць на борт і бомбы. Паветраны стралец знаходзіўся з кулямётам у насавым адсеку. У асноўнай кабіне лётчык пілатаваў машыну, а бортмеханік, седзячы поруч з ім, скідваў бомбы. Іх падвешвалі пад плоскасцямі (крыламі) на зацісках, злучаных з кабінай прывадам-тросам.
Пад час Грамадзянскай вайны ў Расіі гідрапланы рачнога базавання актыўна выкарыстоўваліся супраціўнымі бакамі.
Пад час Другой сусветнай баявыя гідрапланы нярэдка ўзбройваліся тарпедамі.
Да з'яўлення рэактыўнай авіяцыі, вялікія падводныя лодкі часам абсталёўваліся невялікімі складнымі гідрапланамі, звычайна, з разведвальнымі мэтамі. Выключэннем быў японскі праект «Seiran», у рамках якога было пабудавана некалькі падводных авіяносцаў, якія неслі на борце некалькі баявых гідрасамалётаў (у бой яны так і не ўступілі з-за заканчэння Другой сусветнай вайны)
Тыпы
Адрозніваюць наступныя тыпы гідрапланаў:
- Паплаўковы гідрасамалёт — звычайны або спецыяльна збудаваны лятак, на якому замацаваны адзін, два або больш плаўкоў для стаянкі і руху па паверхні вады.
- Лятаючы човен — лятак, ніжняя частка фюзеляжа якога выраблена ў выглядзе чоўна, прыстасаванага для шпаркага руху па паверхні вады.
- Амфібія — самалёт, кожнага з вышэй названых тыпаў, на якім усталявана сухапутнае шасі для пасадкі на цвёрдую паверхню, ці шасі, здольнае утрымліваць самалёт на кожнай паверхні, напрыклад, паветраная падушка.
Гл. таксама
- Экранаплан
- Знішчальнік
- Бамбавік
- Лятаючы човен «Blohm & Voss BV 238»
- Гістарычны музей Ваенна-паветраных сіл (Браччана)