Генадзь Васілевіч Кісялёў: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: {{вызнч|1=Генадзь Васілевіч}} {{вызн|1=Кісялёў}} (19 сакавіка 1931, Каломна Маскоўская вобл. Р...
 
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
{{вызнч|1=Генадзь Васілевіч}} {{вызн|1=Кісялёў}} ([[19 сакавіка]] [[1931]], [[Каломна]] Маскоўская вобл. РСФСР — [[14 лістапада]] [[2008]], Мінск), беларускі літаратуразнавец, архівіст і пісьменнік.
[[Image:Генадзь Васілевіч Кісялёў.jpg|thumb|Генадзь Кісялёў]]
{{вызнч|1=Генадзь Васілевіч}} {{вызн|1=Кісялёў}} ([[19 сакавіка]] [[1931]], [[Каломна]] Маскоўская вобл. РСФСР — [[14 лістапада]] [[2008]], [[Мінск]]), беларускі літаратуразнавец, архівіст і пісьменнік.


Нарадзіўся ў сям'і служачых. Сярэднюю школу скончыў у [[Віцебск]]у (1948). Скончыў Маскоўскага гісторыка-архіўны інстытут (1953) працаваў у архіўных установах [[ЛітССР]]. У 1956-1959 вучыўся ў аспірантуры пры Маскоўскім гісторыка-архіўным інстытуце. У 1960-1971 - навуковы супрацоўнік Цэнтральнага дзяржаўнага гістарычнага архіва ЛітССР. З 1971 - навуковы супрацоўнік Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы [[АН БССР]]. Кандыдат гістарычных навук. Член [[СП СССР]] (з 1964). Быў жанаты, меў двух дачок — Лію і Наталлю, унука Яна.
Нарадзіўся ў сям'і служачых. Сярэднюю школу скончыў у [[Віцебск]]у (1948). Скончыў Маскоўскага гісторыка-архіўны інстытут (1953) працаваў у архіўных установах [[ЛітССР]]. У 1956-1959 вучыўся ў аспірантуры пры Маскоўскім гісторыка-архіўным інстытуце. У 1960-1971 - навуковы супрацоўнік Цэнтральнага дзяржаўнага гістарычнага архіва ЛітССР. З 1971 - навуковы супрацоўнік Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы [[АН БССР]]. Кандыдат гістарычных навук. Член [[СП СССР]] (з 1964). Быў жанаты, меў двух дачок — Лію і Наталлю, унука Яна.
Радок 5: Радок 6:
У друку дэбютаваў у 1958. Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных нарысаў «Сейбіты вечнага» (1963), «З думай пра Беларусь» (1966), «Героі і музы» (1982), даследаванняў «Загадка беларускай «Энеіды» (1971), «Пошукі імя» (1978), «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча» (1988), літаратуразнаўчай дылогіі «Разыскивается классик...» (1989), гістарычных нарысаў «Паплечнік Каліноўскага» (1976), «На пераломе дзвюх эпох: Паўстанне 1863 года на Міншчыне» (1990). Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных матэрыялаў «Пачынальнікі» (1977), «Пуцявінамі Янкі Купалы» (1981), «З жыццяпісу Якуба Коласа» (1982), «Шляхам гадоў» (1990). Адзін са складальнікаў зборнікаў дакументаў «Рэвалюцыйны ўздым у Літве і Беларусі 1861-1862 гг.» (1964), «Паўстанне ў Літве і Беларусі 1863-1864» (1965).
У друку дэбютаваў у 1958. Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных нарысаў «Сейбіты вечнага» (1963), «З думай пра Беларусь» (1966), «Героі і музы» (1982), даследаванняў «Загадка беларускай «Энеіды» (1971), «Пошукі імя» (1978), «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча» (1988), літаратуразнаўчай дылогіі «Разыскивается классик...» (1989), гістарычных нарысаў «Паплечнік Каліноўскага» (1976), «На пераломе дзвюх эпох: Паўстанне 1863 года на Міншчыне» (1990). Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных матэрыялаў «Пачынальнікі» (1977), «Пуцявінамі Янкі Купалы» (1981), «З жыццяпісу Якуба Коласа» (1982), «Шляхам гадоў» (1990). Адзін са складальнікаў зборнікаў дакументаў «Рэвалюцыйны ўздым у Літве і Беларусі 1861-1862 гг.» (1964), «Паўстанне ў Літве і Беларусі 1863-1864» (1965).


Даследаваў беларускую літаратуру і нацыянальны рух 19 ст., жыццё і творчасць К. Каліноўскага, В. Дуніна-Марцінкевіча, Ф. Багушэвіча, А. Вярыгі-Дарэўскага, П. Шпілеўскага, Я. Коласа і Я. Купалы. Атрыбутаваў аўтарства «Энэіды навыварат» і «Тараса на Парнасе».
Даследаваў беларускую літаратуру і нацыянальны рух 19 ст., жыццё і творчасць [[К. Каліноўскі|К. Каліноўскага]], [[В. Дунін-Марцінкевіч|В. Дунін-Марцінкевіча]], [[Ф. Багушэвіч]]а, [[А. Вярыга-Дарэўскі|А. Вярыга-Дарэўскага]], [[П. Шпілеўскі|П. Шпілеўскага]], [[Я. Колас]]а і [[Я. Купала|Я. Купалы]]. Атрыбутаваў аўтарства «Энэіды навыварат» і «Тараса на Парнасе». Таксама працаваў над скарыназнаўчымі тэмамі, дзе сам сябе лічыў за "неафіта", хаця насамрэч і тут зрабіў значны ўклад.


Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Якуба Коласа (1990) за кнігі гісторыка-літаратурных даследаванняў «Разыскивается классик...» і «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча».
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Якуба Коласа (1990) за кнігі гісторыка-літаратурных даследаванняў «Разыскивается классик...» і «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча».

Версія ад 22:12, 14 лістапада 2008

Файл:Генадзь Васілевіч Кісялёў.jpg
Генадзь Кісялёў

Шаблон:Вызнч Шаблон:Вызн (19 сакавіка 1931, Каломна Маскоўская вобл. РСФСР — 14 лістапада 2008, Мінск), беларускі літаратуразнавец, архівіст і пісьменнік.

Нарадзіўся ў сям'і служачых. Сярэднюю школу скончыў у Віцебску (1948). Скончыў Маскоўскага гісторыка-архіўны інстытут (1953) працаваў у архіўных установах ЛітССР. У 1956-1959 вучыўся ў аспірантуры пры Маскоўскім гісторыка-архіўным інстытуце. У 1960-1971 - навуковы супрацоўнік Цэнтральнага дзяржаўнага гістарычнага архіва ЛітССР. З 1971 - навуковы супрацоўнік Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР. Кандыдат гістарычных навук. Член СП СССР (з 1964). Быў жанаты, меў двух дачок — Лію і Наталлю, унука Яна.

У друку дэбютаваў у 1958. Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных нарысаў «Сейбіты вечнага» (1963), «З думай пра Беларусь» (1966), «Героі і музы» (1982), даследаванняў «Загадка беларускай «Энеіды» (1971), «Пошукі імя» (1978), «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча» (1988), літаратуразнаўчай дылогіі «Разыскивается классик...» (1989), гістарычных нарысаў «Паплечнік Каліноўскага» (1976), «На пераломе дзвюх эпох: Паўстанне 1863 года на Міншчыне» (1990). Аўтар зборнікаў гісторыка-літаратурных матэрыялаў «Пачынальнікі» (1977), «Пуцявінамі Янкі Купалы» (1981), «З жыццяпісу Якуба Коласа» (1982), «Шляхам гадоў» (1990). Адзін са складальнікаў зборнікаў дакументаў «Рэвалюцыйны ўздым у Літве і Беларусі 1861-1862 гг.» (1964), «Паўстанне ў Літве і Беларусі 1863-1864» (1965).

Даследаваў беларускую літаратуру і нацыянальны рух 19 ст., жыццё і творчасць К. Каліноўскага, В. Дунін-Марцінкевіча, Ф. Багушэвіча, А. Вярыга-Дарэўскага, П. Шпілеўскага, Я. Коласа і Я. Купалы. Атрыбутаваў аўтарства «Энэіды навыварат» і «Тараса на Парнасе». Таксама працаваў над скарыназнаўчымі тэмамі, дзе сам сябе лічыў за "неафіта", хаця насамрэч і тут зрабіў значны ўклад.

Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Якуба Коласа (1990) за кнігі гісторыка-літаратурных даследаванняў «Разыскивается классик...» і «Спасцігаючы Дуніна-Марцінкевіча».

Шаблон:Літ