Вячаслаў Антонавіч Селях-Качанскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 23:39, 28 красавіка 2016

Вячаслаў Антонавіч Селях (Селях-Качанскі) (25 снежня 1885, Лагойск — 8 верасня 1976) — беларускі оперны спявак (драматычны барытон-бас), музычна-драматычны і тэатральны дзеяч.

Біяграфія

Скончыў Маладзечанскую настаўніцкую семінарыю ў 1905 годзе, Пецярбургскую кансерваторыю ў 1915 годзе. З 1913 года артыст Тэатра музычнай драмы. З 1915 года саліст Марыінскага тэатра, дзе выканаў партыі Барыса, Шаклавітага («Барыс Гадуноў», «Хаваншчына» М.Мусаргскага) Адначасова ў 1916-18 гадах у Александрыінскім тэатры. Спяваў сумесна з Ф.Шаляпіным. З 1924 года кіраўнік музычнай падсекцыі Інбелкульта, выкладчык опернага і харавога класаў Беларускага музычнага тэхнікума. Арганізатар Беларускага студыйнага хору ў 1926 годзе, рэарганізаванага ў 1928 годзе ў Беларускую дзяржаўную капэлу (цяпер Дзяржаўная акадэмічная харавая капэла Беларусі). Галоўны рэжысёр (і выканаўца ролі Млынара) пастаноўкі ў БДТ-1 ўпершыню на беларускай мове оперы «Рускалка» А.Даргамыжскага (14 мая 1927). З 1927 года дырэктар БДТ-1 (зняты з пасады па абвінавачванні ў «нацдэмаўшчыне»), з 1930 года дырэктар Беларускага тэатральнага тэхнікума, загадчык Беларускіх драматычных курсаў. З 1933 года ў Ленінградзе, намеснік дырэктара Опернай студыі імя Рымскага-Корсакава, рэжысёр Вандроўнай оперы Усерасійскага тэатральнага таварыства. З 1937 года працаваў ва Украіне. З 1943 года кіраўнік гарадскога аддзела культуры і мастацтва БЦР. Адначасова кіраўнік і галоўны рэжысёр Менскага тэатра, дзе разам з Тодарам Лебядой паставіў яго п'есу «Загубленае жыццё». З 1944 года ў Берліне, адзін са стваральнікаў (разам з М.Равенскім канцэртна-эстраднай групы пры тэатральна-канцэртным бюро «Венета». З 1950 года ў ЗША.

Аўтар твораў царкоўнай музыкі, хароў і песень на вершы беларускіх паэтаў.

Літаратура

Вячаслаў Антонавіч Селях // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2-х т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн., 2003. — Т. 2. — С. 340.

@@ Радок 2: / Радок 2: @@
 == Біяграфія ==
-Скончыў Маладзечанскую настаўніцкую семінарыю ў 1905 годзе, Пецярбургскую кансерваторыю ў 1915 годзе. З 1913 года артыст Тэатра музычнай драмы. З 1915 года саліст [[Марыінскі тэатр|Марыінскага тэатра]], дзе выканаў партыі ''Барыса'', ''Шаклавітага'' («Барыс Гадуноў», «Хаваншчына» [[Мадэст Мусаргскі|М.Мусаргскага]]) Адначасова ў 1916-18 гадах у Александрыінскім тэатры. Спяваў сумесна з [[Фёдар Шаляпін|Ф.Шаляпіным]]. З 1924 года кіраўнік музычнай падсекцыі [[Інбелкульт]]а, выкладчык опернага і харавога класаў Беларускага музычнага тэхнікума. Арганізатар Беларускага студыйнага хору ў 1926 годзе, рэарганізаванага ў 1928 годзе ў Беларускую дзяржаўную капэлу (цяпер Дзяржаўная акадэмічная харавая капэла Беларусі). Галоўны рэжысёр (і выканаўца ролі Млынара) пастаноўкі ў [[БДТ-1]] ўпершыню на беларускай мове оперы «Рускалка» А.Даргамыжскага ([[14 мая]] [[1927]]). З 1927 года дырэктар [[БДТ-1]] (зняты з пасады па абвінавачванні ў «нацдэмаўшчыне»), з 1930 года дырэктар Беларускага тэатральнага тэхнікума, загадчык Беларускіх драматычных курсаў. З 1933 года ў [[Ленінград]]зе, намеснік дырэктара Опернай студыі імя Рымскага-Корсакава, рэжысёр Вандроўнай оперы Усерасійскага тэатральнага таварыства. З 1937 года працаваў ва Украіне. З 1943 года кіраўнік гарадскога аддзела культуры і мастацтва [[БЦР]]. Адначасова кіраўнік і галоўны рэжысёр Менскага тэатра, дзе разам з [[Тодар Лебяда|Тодарам Лебядой]] паставіў яго п'есу «Загубленае жыццё». З 1944 года ў [[Берлін]]е, адзін са стваральнікаў (разам з М.Равенскім канцэртна-эстраднай групы пры тэатральна-канцэртным бюро «Венета». З 1950 года ў [[ЗША]].
+Скончыў Маладзечанскую настаўніцкую семінарыю ў 1905 годзе, Пецярбургскую кансерваторыю ў 1915 годзе. З 1913 года артыст Тэатра музычнай драмы. З 1915 года саліст [[Марыінскі тэатр|Марыінскага тэатра]], дзе выканаў партыі ''Барыса'', ''Шаклавітага'' («Барыс Гадуноў», «Хаваншчына» [[Мадэст Мусаргскі|М.Мусаргскага]]) Адначасова ў 1916-18 гадах у Александрыінскім тэатры. Спяваў сумесна з [[Фёдар Шаляпін|Ф.Шаляпіным]]. З 1924 года кіраўнік музычнай падсекцыі [[Інбелкульт]]а, выкладчык опернага і харавога класаў Беларускага музычнага тэхнікума. Арганізатар Беларускага студыйнага хору ў 1926 годзе, рэарганізаванага ў 1928 годзе ў Беларускую дзяржаўную капэлу (цяпер Дзяржаўная акадэмічная харавая капэла Беларусі). Галоўны рэжысёр (і выканаўца ролі Млынара) пастаноўкі ў [[БДТ-1]] ўпершыню на беларускай мове оперы «Рускалка» А.Даргамыжскага ([[14 мая]] [[1927]]). З 1927 года дырэктар [[БДТ-1]] (зняты з пасады па абвінавачванні ў «нацдэмаўшчыне»), з 1930 года дырэктар Беларускага тэатральнага тэхнікума, загадчык Беларускіх драматычных курсаў. З 1933 года ў [[Ленінград]]зе, намеснік дырэктара Опернай студыі імя Рымскага-Корсакава, рэжысёр Вандроўнай оперы Усерасійскага тэатральнага таварыства. З 1937 года працаваў ва Украіне. З 1943 года кіраўнік гарадскога аддзела культуры і мастацтва [[БЦР]]. Адначасова кіраўнік і галоўны рэжысёр Менскага тэатра, дзе разам з [[Тодар Лебяда|Тодарам Лебядой]] паставіў яго п'есу «Загубленае жыццё». З 1944 года ў [[Берлін]]е, адзін са стваральнікаў (разам з [[Мікола Равенскі|М.Равенскім]] канцэртна-эстраднай групы пры тэатральна-канцэртным бюро «Венета». З 1950 года ў [[ЗША]].
 Аўтар твораў царкоўнай музыкі, хароў і песень на вершы беларускіх паэтаў.