Ток: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Алесь Бондар (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
Алесь Бондар (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
Ток - традыцыйная гаспадарчая пабудова для сушкі і абмалоту збажыны. На Віцебшчыне і часткова Магілёўшчыне такамі называлася [[гумно]]. |
'''Ток''' - традыцыйная гаспадарчая пабудова для сушкі і абмалоту збажыны. На Віцебшчыне і часткова Магілёўшчыне такамі называлася [[гумно]]. |
||
Ток - прамавугольнае, квадратнае, многавугольнае ў плане збудаванне слупавой, каркаснай, вянковай канструкцыі з 1-3 варотамі, глінабітнай пляцоўкай для абмалоту пасярэдзіне, накрытае 2- або шматсхільнай [[страха|страхой]]. З 16 ст. такі ў заможных феадальных сядзібах і фальварках ставілі на [[гумнішча|гумнішчы]]. Звычайна блакіраваўся з [[ёўня]]й або [[асець|асеццю]], адкуль высушаныя снапы падавалі ў ток для абмалоту (г. [[Давыд-Гарадок]] [[Столін]]скага, вёска [[Бранчыцы]] [[Салігорск]]ага раёнаў і іншыя), радзей стаялі асобна ад асецяў і часам уяўлялі сабой крыжовыя ў плане збудаванні ([[вёска Брожа]] [[Бабруйск]]ага раёна). Такамі таксама называлі адкрытыя глінабітныя пляцоўкі для абмалоту снапоў і аналагічныя пляцоўкі ў гумнах, [[стадола]]х, [[гумно| клунях]]. |
Ток - прамавугольнае, квадратнае, многавугольнае ў плане збудаванне слупавой, каркаснай, вянковай канструкцыі з 1-3 варотамі, глінабітнай пляцоўкай для абмалоту пасярэдзіне, накрытае 2- або шматсхільнай [[страха|страхой]]. З 16 ст. такі ў заможных феадальных сядзібах і фальварках ставілі на [[гумнішча|гумнішчы]]. Звычайна блакіраваўся з [[ёўня]]й або [[асець|асеццю]], адкуль высушаныя снапы падавалі ў ток для абмалоту (г. [[Давыд-Гарадок]] [[Столін]]скага, вёска [[Бранчыцы]] [[Салігорск]]ага раёнаў і іншыя), радзей стаялі асобна ад асецяў і часам уяўлялі сабой крыжовыя ў плане збудаванні ([[вёска Брожа]] [[Бабруйск]]ага раёна). Такамі таксама называлі адкрытыя глінабітныя пляцоўкі для абмалоту снапоў і аналагічныя пляцоўкі ў гумнах, [[стадола]]х, [[гумно| клунях]]. |
||
| Радок 6: | Радок 6: | ||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
Якімовіч Ю.А. Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі ў 5-і тамах. Том 5. Скамарохі-Яшчур. - Мн., Беларуская Савецкая Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі. 1987. |
* Якімовіч Ю.А. Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі ў 5-і тамах. Том 5. Скамарохі-Яшчур. - Мн., Беларуская Савецкая Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі. 1987. |
||
[[Катэгорыя: Будынкі і збудаванні]] |
[[Катэгорыя: Будынкі і збудаванні]] |
||
Версія ад 21:20, 28 чэрвеня 2016
Ток - традыцыйная гаспадарчая пабудова для сушкі і абмалоту збажыны. На Віцебшчыне і часткова Магілёўшчыне такамі называлася гумно.
Ток - прамавугольнае, квадратнае, многавугольнае ў плане збудаванне слупавой, каркаснай, вянковай канструкцыі з 1-3 варотамі, глінабітнай пляцоўкай для абмалоту пасярэдзіне, накрытае 2- або шматсхільнай страхой. З 16 ст. такі ў заможных феадальных сядзібах і фальварках ставілі на гумнішчы. Звычайна блакіраваўся з ёўняй або асеццю, адкуль высушаныя снапы падавалі ў ток для абмалоту (г. Давыд-Гарадок Столінскага, вёска Бранчыцы Салігорскага раёнаў і іншыя), радзей стаялі асобна ад асецяў і часам уяўлялі сабой крыжовыя ў плане збудаванні (вёска Брожа Бабруйскага раёна). Такамі таксама называлі адкрытыя глінабітныя пляцоўкі для абмалоту снапоў і аналагічныя пляцоўкі ў гумнах, стадолах, клунях.
Сучасны ток - крытая пляцоўка, дзе спецыяльнымі агрэгатамі сушаць і ачышчаюць зерне.
Літаратура
- Якімовіч Ю.А. Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі ў 5-і тамах. Том 5. Скамарохі-Яшчур. - Мн., Беларуская Савецкая Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі. 1987.