Капыльскае княства: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
'''Капыльскае княства''', феадальнае ўдзельнае княства [[ВКЛ]] з цэнтрам y г. [[Капыль]]. Утворана ў 1395. У канцы 14— 1-й палове 15 стагоддзя княства называлася таксама Капыльска-Слуцкім ці Слуцка-Капыльскім, з 2-й паловы 15 стагоддзя — Слуцкім, бо ў сярэдзіне 15 стагоддзя [[Алелькавічы]] перанеслі сваю сталіцу ў г. [[Слуцк]].
'''Капыльскае княства''' — феадальнае [[удзельнае княства|ўдзельнае княства]] [[ВКЛ|Вялікага Княства Літоўскага]] з цэнтрам y г. [[Капыль]]. Утворана ў [[1395]] годзе. У канцы [[XIV стагоддзе|XIV]]— 1-й палове [[XV стагоддзе|XV стагоддзя]] княства называлася таксама Капыльска-Слуцкім ці Слуцка-Капыльскім, з 2-й паловы [[XV стагоддзе|XV стагоддзя]] [[Слуцкае княства|Слуцкім]], бо ў сярэдзіне 15 стагоддзя [[Алелькавічы]] перанеслі сваю сталіцу ў г. [[Слуцк]].


У 1494 тэрыторыя княства ўключала г. Капыль з яго дварамі (цэнтрамі маёнткаў) і дварцамі (цэнтрамі невялікіх маёнткаў) — Байлаўцы (Баелаўцы), Сыраватчычы, Старыца, Скеп’ева, Старое Сяло; пазней згадваецца мястэчка [[Цімкавічы]]. Такі адміністрацыйны ўклад захоўваўся да 1791 г., i Капыльскае княства было адной з адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак [[Слуцкае княства|Слуцкага княства]] са сваім намеснікам, або губернатарам.
У [[1494]] годзе тэрыторыя княства ўключала г. Капыль з яго [[двор|дварамі]] (цэнтрамі [[маёнтак|маёнткаў]]) і дварцамі (цэнтрамі невялікіх маёнткаў) — Байлаўцы (Баелаўцы), Сыраватчычы, Старыца, Скеп'ева, Старое Сяло; пазней згадваецца мястэчка [[Цімкавічы]]. Такі адміністрацыйны ўклад захоўваўся да [[1791]] г., i Капыльскае княства было адной з адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак [[Слуцкае княства|Слуцкага княства]] са сваім [[намеснік]]ам, або губернатарам.


У 1791 сейм Рэчы Паспалітай скасаваў Капыльскае княства (разам са Слуцкім) і ўтварыў на іх тэрыторыі Случарэцкі павет, але памешчыцкая адміністрацыя Капыльскага княства ў княжацкай адміністрацыі Радзівілаў, a потым Вітгенштэйна захоўвалася яшчэ ў 1-й палове 19 стагоддзя.
У [[1791]] годзе [[сейм Рэчы Паспалітай]] скасаваў Капыльскае княства (разам са Слуцкім) і ўтварыў на іх тэрыторыі [[Случарэцкі павет]], але памешчыцкая адміністрацыя Капыльскага княства ў княжацкай адміністрацыі [[род Радзівілаў|Радзівілаў]], a потым [[Вітгенштэйны|Вітгенштэйна]] захоўвалася яшчэ ў 1-й палове [[XIX стагоддзе|XIX стагоддзя]].


== Літаратура ==
== Літаратура ==
* Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 1999. ISBN 985-11-0144-3, С. 34.
* Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 1999. ISBN 985-11-0144-3, С. 34.


[[Катэгорыя:Удзельныя княствы ў складзе Вялікага Княства Літоўскага]]
[[Катэгорыя:Удзельныя княствы ў складзе Вялікага Княства Літоўскага]]

Версія ад 12:09, 20 лістапада 2016

Капыльскае княства — феадальнае ўдзельнае княства Вялікага Княства Літоўскага з цэнтрам y г. Капыль. Утворана ў 1395 годзе. У канцы XIV— 1-й палове XV стагоддзя княства называлася таксама Капыльска-Слуцкім ці Слуцка-Капыльскім, з 2-й паловы XV стагоддзя — Слуцкім, бо ў сярэдзіне 15 стагоддзя Алелькавічы перанеслі сваю сталіцу ў г. Слуцк.

У 1494 годзе тэрыторыя княства ўключала г. Капыль з яго дварамі (цэнтрамі маёнткаў) і дварцамі (цэнтрамі невялікіх маёнткаў) — Байлаўцы (Баелаўцы), Сыраватчычы, Старыца, Скеп'ева, Старое Сяло; пазней згадваецца мястэчка Цімкавічы. Такі адміністрацыйны ўклад захоўваўся да 1791 г., i Капыльскае княства было адной з адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак Слуцкага княства са сваім намеснікам, або губернатарам.

У 1791 годзе сейм Рэчы Паспалітай скасаваў Капыльскае княства (разам са Слуцкім) і ўтварыў на іх тэрыторыі Случарэцкі павет, але памешчыцкая адміністрацыя Капыльскага княства ў княжацкай адміністрацыі Радзівілаў, a потым Вітгенштэйна захоўвалася яшчэ ў 1-й палове XIX стагоддзя.

Літаратура

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 8: Канто — Кулі / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 1999. ISBN 985-11-0144-3, С. 34.