Радыеактыўны распад: Розніца паміж версіямі

	Ядзерная фізіка
Асноўныя тэрміны
	Атамнае ядро · Ізатопы · Ізабары · Кропельная мадэль ядра · Перыяд паўраспаду · Масавы лік · Састаўное ядро · Ланцуговая ядзерная рэакцыя · Ядзернае эфектыўнае сячэнне
Распад ядраў
	Закон радыеактыўнага распаду · Альфа-распад · Бэта-распад · Гама-выпраменьванне · Кластарны распад
Складаны распад
	Электронны захоп · Двайны бэта-распад · Двайны электронны захоп · Унутраная канверсія · Ізамерны пераход
Выпраменьванні
	Нейтронны распад · Пазітронны распад · Пратонны распад · Фотарасшчапленне
Захват
	Электронны захоп · Нейтронны захоп; R · S · P · Rp
Дзяленне ядра
	Спантаннае дзяленне
Ядзерны сінтэз
	Пратон-пратонны цыкл · CNO-цыкл · Трайны альфа-працэс · Геліевая ўспышка · Гарэнне вугляроду · Вугляродная дэтанацыя · Гарэнне кіслароду · Гарэнне неону · Гарэнне крэмнію · Рэакцыі сколвання; Зорны ядзерны сінтэз; Ядзерны сінтэз у Вялікім выбуху; Ядзерны сінтэз у звышновых
Вядомыя вучоныя
	Бекерэль · Бетэ · Бор · Гейзенберг · Марыя Кюры · П’ер Кюры · Рэзерфорд · Содзі · Уілер · Фермі
	глядзець; размовы; правіць;

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 01:31, 19 снежня 2016

Радыеактыўнасць (ад лац. Radius «прамень» і āctīvus «дзейсны») — ўласцівасць атамных ядраў самаадвольна (спантанна) змяняць свой склад (зарад Z, масавы лік A) шляхам выпускання элементарных часціц або ядзерных фрагментаў. Адпаведная з'ява завецца радыеактыўным распадам.

Устаноўлена, што радыеактыўнымі з'яўляюцца ўсе хімічныя элементы з парадкавым нумарам пасля 82 (гэта значыць пачынаючы з вісмута), і многія больш лёгкія элементы (праметый і тэхнецый не маюць стабільных ізатопаў, а ў некаторых элементаў, такіх як індый, калій або кальцый, частка прыродных ізатопаў стабільныя, іншыя ж радыеактыўныя).

Натуральная радыеактыўнасць — самаадвольны распад ядраў элементаў, якія сустракаюцца ў прыродзе.

Штучная радыеактыўнасць — самаадвольны распад ядраў элементаў, атрыманых штучным шляхам праз адпаведныя ядзерныя рэакцыі.

Закон радыеактыўнага распаду

Асноўны артыкул: Закон радыеактыўнага распаду

Закон радыеактыўнага распаду - закон, адкрыты Фрэдэрыкам Содзі і Эрнэстам Рэзерфордом эксперыментальным шляхам і сфармуляваны ў 1903 годзе. Сучасная фармулёўка закона:

${dN \over dt}=-\lambda N$

што азначае, што лік распадаў за інтэрвал часу $t$ ў адвольным рэчыве прапарцыянальны ліку $N$ наяўных ва ўзоры радыеактыўных атамаў дадзенага тыпу.

У гэтым матэматычным выразе $\lambda$ - пастаянная распаду, якая характарызуе верагоднасць радыеактыўнага распаду за адзінку часу і мае памернасць с $^{-1}$ . Знак мінус паказвае на змяншэнне колькасці радыеактыўных ядраў з часам. Закон выказвае незалежнасць распаду радыеактыўных ядраў адзін ад аднаго і ад часу: верагоднасць распаду дадзенага ядра ў кожную наступную адзінку часу не залежыць ад часу, які прайшоў з пачатку эксперыменту, і ад колькасці ядраў, якія засталіся ва ўзоры.

Гэты закон лічыцца асноўным законам радыеактыўнасці, з яго было вынята некалькі важных следстваў, сярод якіх фармулёўкі характарыстык распаду - сярэдні час жыцця атама і перыяд паўраспаду^[1]^[2]^[3]^[4].

↑ А.Н.Климов. Ядерная физика и ядерные реакторы. — Москва: Энергоатомиздат, 1985. — С. 352.
↑ Бартоломей Г.Г., Байбаков В.Д., Алхутов М.С., Бать Г.А. Основы теории и методы расчета ядерных энергетических реакторов. — Москва: Энергоатомиздат, 1982.
↑ I.R.Cameron, University of New Brunswick. Nuclear fission reactors. — Canada, New Brunswick: Plenum Press, 1982
↑ И.Камерон. Ядерные реакторы. — Москва: Энергоатомиздат, 1987. — С. 320.

[1] А.Н.Климов. Ядерная физика и ядерные реакторы. — Москва: Энергоатомиздат, 1985. — С. 352.

[2] Бартоломей Г.Г., Байбаков В.Д., Алхутов М.С., Бать Г.А. Основы теории и методы расчета ядерных энергетических реакторов. — Москва: Энергоатомиздат, 1982.

[3] I.R.Cameron, University of New Brunswick. Nuclear fission reactors. — Canada, New Brunswick: Plenum Press, 1982

[4] И.Камерон. Ядерные реакторы. — Москва: Энергоатомиздат, 1987. — С. 320.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 ''Штучная радыеактыўнасць''  — самаадвольны распад ядраў элементаў, атрыманых штучным шляхам праз адпаведныя ядзерныя рэакцыі.
+== Закон радыеактыўнага распаду ==
+''Асноўны артыкул: [[Закон радыеактыўнага распаду]]''
+Закон радыеактыўнага распаду - закон, адкрыты [[Фрэдэрык Содзі|Фрэдэрыкам Содзі]] і [[Эрнэст Рэзерфорд|Эрнэстам Рэзерфордом]] эксперыментальным шляхам і сфармуляваны ў [[1903]] годзе. Сучасная фармулёўка закона:
+<math>{dN \over dt}=-\lambda N</math>
+што азначае, што лік распадаў за інтэрвал часу <math>t</math> ў адвольным рэчыве прапарцыянальны ліку <math>N</math> наяўных ва ўзоры радыеактыўных [[Атам|атамаў]] дадзенага тыпу.
+У гэтым матэматычным выразе <math>\lambda</math> - пастаянная распаду, якая характарызуе [[верагоднасць]] радыеактыўнага распаду за адзінку часу і мае памернасць [[Секунда|с]]<math>^{-1}</math>. Знак мінус паказвае на змяншэнне колькасці радыеактыўных ядраў з часам. Закон выказвае незалежнасць распаду радыеактыўных ядраў адзін ад аднаго і ад часу: верагоднасць распаду дадзенага ядра ў кожную наступную адзінку часу не залежыць ад часу, які прайшоў з пачатку эксперыменту, і ад колькасці ядраў, якія засталіся ва ўзоры.
+Гэты закон лічыцца асноўным законам радыеактыўнасці, з яго было вынята некалькі важных следстваў, сярод якіх фармулёўкі характарыстык распаду - сярэдні час жыцця атама і [[перыяд паўраспаду]]<ref>''А.Н.Климов.'' Ядерная физика и ядерные реакторы. — Москва: Энергоатомиздат, 1985. — С. 352.</ref><ref>''Бартоломей Г.Г., Байбаков В.Д., Алхутов М.С., Бать Г.А.'' Основы теории и методы расчета ядерных энергетических реакторов. — Москва: Энергоатомиздат, 1982.</ref><ref>''I.R.Cameron, [[University of New Brunswick]].'' Nuclear fission reactors. — Canada, New Brunswick: Plenum Press, 1982</ref><ref>''И.Камерон.'' Ядерные реакторы. — Москва: Энергоатомиздат, 1987. — С. 320.</ref>.
 [[Катэгорыя:Радыеактыўнасць]]