Крывалессе: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
→Відавы склад: афармленне |
→Заўвагі: афармленне |
||
| Радок 22: | Радок 22: | ||
У [[Паўночная Еўропа|Паўночнай Еўропе]] гэта звычайна {{bt-bellat|бяроза|Betula}} і {{bt-bellat|хвоя|Pinus}}, у [[Альпы|Альпах]] і на [[Балканы|Балканах]] — {{bt-bellat||Pinus mugo}}, на [[Каўказ]]е — {{bt-bellat|бук|Fagus}}, {{bt-bellat|дуб|Quercus}}, {{bt-bellat||Quercus pontica}}, {{bt-bellat||Betula medwediewii}}, {{bt-bellat||Betula litwinowii}}, {{bt-bellat|чаромха звычайная|Prunus padus}}, у [[Заходняя Сібір|Заходняй Сібіры]] — {{bt-bellat|елка|Picea}}, ва [[Усходняя Сібір|Усходняй Сібіры]] — {{bt-bellat|лістоўніца|Larix}}, на [[Камчатка|Камчатцы]] — {{bt-bellat|бяроза Эрмана|Betula ermanii}}, {{bt-bellat||Pinus pumila}} і {{bt-bellat|вольха|Alnus}}. |
У [[Паўночная Еўропа|Паўночнай Еўропе]] гэта звычайна {{bt-bellat|бяроза|Betula}} і {{bt-bellat|хвоя|Pinus}}, у [[Альпы|Альпах]] і на [[Балканы|Балканах]] — {{bt-bellat||Pinus mugo}}, на [[Каўказ]]е — {{bt-bellat|бук|Fagus}}, {{bt-bellat|дуб|Quercus}}, {{bt-bellat||Quercus pontica}}, {{bt-bellat||Betula medwediewii}}, {{bt-bellat||Betula litwinowii}}, {{bt-bellat|чаромха звычайная|Prunus padus}}, у [[Заходняя Сібір|Заходняй Сібіры]] — {{bt-bellat|елка|Picea}}, ва [[Усходняя Сібір|Усходняй Сібіры]] — {{bt-bellat|лістоўніца|Larix}}, на [[Камчатка|Камчатцы]] — {{bt-bellat|бяроза Эрмана|Betula ermanii}}, {{bt-bellat||Pinus pumila}} і {{bt-bellat|вольха|Alnus}}. |
||
{{зноскі}} |
|||
== Заўвагі == |
|||
{{Примечания}} |
|||
[[Катэгорыя:Біёмы]] |
[[Катэгорыя:Біёмы]] |
||
[[Катэгорыя:Тыпы лесу]] |
[[Катэгорыя:Тыпы лесу]] |
||
Версія ад 12:58, 30 студзеня 2017
Крывалессе — тып лесу, для якога характэрныя невысокія (да 10 м[1]) скрыўленыя (а часам і скручаныя спіраллю) дрэвы і кусты, якія нярэдка сцелюцца з узнімальнымі ўверх галінамі.
Субальпійскія крывалессі, адыгрываючы істотную ролю ў рэжыме многіх рэк, маюць водаахоўнае значэнне.
Агульная інфармацыя
Узнікненне крывалесся звычайна звязана з моцнымі вятрамі, багатымі снегападамі і іншымі неспрыяльнымі фактарамі, з-за якіх расліны жывуць на фізіялагічнай мяжы, набываючы пачварны выгляд. Расліны зімуюць пад снегам у сагнутым стане, пасля ж раставання снегу галіны часткова выпростваюцца.
Дрэвы не толькі перакрыўляюцца ў падветраны бок, але і развіваюць свае галіны толькі на гэтым баку, так як маладыя парасткі з наветранага боку гінуць ад высушвальнага дзеянні ветру; у выніку атрымліваюцца крывыя дрэвы з аднабокай кронай.
Да крывалесся можна аднесці і стланікі — формы дрэў і кустоў, якія сцелюцца па паверхні: усе непрыхаваныя зімой снегам галінкі адміраюць, і дрэвы атрымліваюць нізкую, крывую, як бы абрэзаную на ўзроўні снегавога покрыва форму.
Крывалессі звычайна сустракаюцца каля межаў распаўсюджвання лясоў, у раўнінных і горных лесатундрах[1].
Крывалессі, характэрныя для субальпійскага пояса, пачынаюцца на вышыні ад 1500 м над узроўнем мора. Як правіла, дрэвы ў крывалессі не прамыя, а шаблепадобныя, іх ствалы ў комлевай частцы бываюць выгнутыя ўніз па схіле. Такая форма ствала дазваляе дрэвам вытрымліваць лавінны напор снегу, «перакідаючы» яго праз сябе.
Субальпійскія крывалессі, адыгрываючы істотную ролю ў рэжыме многіх рэк, маюць водаахоўнае значэнне.
Відавы склад
Відавы склад крывалессяў моцна адрозніваецца.
У Паўночнай Еўропе гэта звычайна бяроза (Betula) і хвоя (Pinus), у Альпах і на Балканах — Pinus mugo, на Каўказе — бук (Fagus), дуб (Quercus), Quercus pontica, Betula medwediewii, Betula litwinowii, чаромха звычайная (Prunus padus), у Заходняй Сібіры — елка (Picea), ва Усходняй Сібіры — лістоўніца (Larix), на Камчатцы — бяроза Эрмана (Betula ermanii), Pinus pumila і вольха (Alnus).
Зноскі
- ↑ а б Шаблон:Книга